یادداشتی از غلامرضا ظریفیان، عضو هئیت علمی گروه تاریخ دانشگاه تهران در سوگ مرحوم دکتر علی شیخ‌الاسلامی که چهره ماندگار ادبیات و عرفان اسلامی بود.
ردنا (ادیان نیوز) – الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ طُوبی لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآبٍ ( سوره رعد – آیه ۱۳ )
دکتر علی شیخ الاسلامی، چهره ماندگاری که در ابدیت ماندگار شد. دانش وافر، فروتنی و تواضع بی مثال، لطافت طبع و مهربانی، نکته بینی و عمق ادبی و عرفانی، حقیقت طلبی و حق جویی از ویژگی های دکتر علی شیخ الاسلامی بود که او را متمایز از دیگران می کرد.
عشق وافر به معلمی و شاگرد پروری، علاقه بی حد و حصر به ادبیات ایران و ایران اسلامی، دانش گسترده، انعطاف و رواداری بسیار، گشاده دستی و دریادلی، پذیرش مسئولیت های بزرگ دانشگاهی از تجربه هایی بود که از او آموخته ایم.
سال ها باید که تا یک سنگ اصلی زآفتاب
لعل گرد در بدافشان یا عقیق اندر یمن
یادش گرامی و روحش شاد که یادآور این گفته بایزید بسطامی ست: دو صدسال بگذرد که گلی چون ما در زمهریر این جهان نروید.
