حضور جامعه مسلمان هند در اداره کشور اجتناب‌ناپذیر است
انور احمد چادوری، از وکلای برجسته بنگلادشی و کارشناس حقوق بشر معتقد است که در غیاب جامعه مسلمان، حاکمان هند در مدیریت کشور موفق نخواهند شد، بلکه میلیون‌ها نفر از اقشار فرودست برای دستیابی به حقوق و موقعیت برابر مبارزه خواهند کرد. بنابراین، برای محافظت از ملی‌گرایی هندو، حضور جامعه مسلمان در اداره این کشور اجتناب‌ناپذیر است.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، با تصویب قانون شهروندی هند از سال گذشته، تنش‌ها در این کشور بین اکثریت هندو و اقلیت مسلمان شدت گرفته و خشونت‌های گاه و بی‌گاه علیه مسلمانان انجام می‌گیرد. این خشونت‌ها در کشوری مانند هند که بیش از هر چیز برای همزیستی مسالمت‌آمیز ادیان و نژادهای مختلف شهرت دارد، بسیار تکان‌دهنده است.
بسیاری عقیده دارند که دولت کنونی هند به نخست‌وزیری نارندرا مودی، به دنبال ترویج ایدئولوژی ملی‌گرایی هندو موسوم به هندوتوآ (Hindutva) و سیاست‌های دولت مودی بیش از هر قشر در جامعه هند مسلمانان را هدف گرفته است.
انور احمد چادوری (Anwar Ahmed Chowdhury)، از وکلای برجسته بنگلادشی و کارشناس حقوق بشر معتقد است که در غیاب جامعه مسلمانان، حاکمان هند در اداره کشور به نام هندوتوا موفق نخواهند شد.
چادوری از وکلای مطرح در بریتانیا و فعال در زمینه‌های حقوق بشری به خصوص اقلیت‌های هند، پاکستان و بنگلادش است. وی از اعضای همکار در مؤسسه حقوقی چارترد در بریتانیا (Chartered Institute of Legal Executives) است که در گفت‌وگویی پیرامون نقض حقوق مسلمانان و ریشه‌های ملی‌گرایی هندو در هند صحبت کرد. مشروح این مصاحبه از نظر می‌گذرد.
اگرچه هند به همزیستی مسالمت‌آمیز بین پیروان ادیان مختلف معروف است، اما به نظر می‌رسد در سال‌های اخیر ملی‌گرایی هندو اختلافاتی را بین پیروان ادیان مختلف در این کشور ایجاد کرده است. به نظر شما این چقدر صحت دارد؟
بله. کاملاً درست است. باید دید که «ملی‌گرایی هندو» به چه معناست و انگیزه آنها چیست؟ ناسیونالیسم هندو موسوم به هندوتوآ (Hindutva) به حضور بازیگران و ایالت‌های مختلف براساس طبقه‌بندی اجتماعی اشاره دارد و ناسیونالیسم هندو متوجه شده که جامعه مسلمان تنها دشمن در برابر آرمان ملی‌گرایان (هندو) به حساب می‌آید.
در تاریخ ۵ هزار ساله هند، شما هیچ تصویری از ملی‌گرایی نخواهید یافت، بلکه شما میلیون‌ها خدا و هرج و مرج خانواده‌های خدایان را می‌بینید. حتی در واقعیت، حاکمان بسیاری در سرتاسر هند در طول تاریخ به جنگ با یکدیگر پرداخته‌اند.
قبل از ورود مهاجمان مسلمان به هند، می‌توانید رفتارهای متفرق، آشفته، تحقیرآمیز و غیرانسانی آریایی را در جامعه، غیرشفاف و راکد هند تشخیص دهید. با این حال، هند ممکن است ناسیونالیسم هندی داشته باشد اما ناسیونالیسم هندو ندارد.
از سوی دیگر ممکن است یک ریتم و آهنگ از رشد ناسیونالیسم هند را که توسط مسلمانان اداره می‌شود، از دوره قرن یازدهم تا قرن هجدهم ترسیم کنید. پس از سال ۱۹۴۷، آنچه در هند مشاهده می‌کنید، فقط طغیان و انتقام‌جویی آریایی‌ها در برابر ۸۰۰ سال احکام مسلمانان است. کنگره و BJP، همه در انگیزه برابر هستند و فقط بیان سیاسی و تکنیک‌ها متفاوت است.
برخی بر این باورند که دولت نارندرا مودی در هند به دلیل عدم تحقق برخی از وعده‌های خود، به طور غیر مستقیم از ملی‌گرایی هندو حمایت کرده است. نظر شما در این باره چیست؟
قبول ندارم BJP و RSS (شاخه شبه نظامی BJP)، حتی کنگره نیز کاملاً آگاه است، در صورت وجود نفرت مداوم و خصومت و دشمنی با مسلمانان، میلیون‌ها نفر از افراد کم جمعیت و محروم شروع به مبارزه با آریایی‌ها(اقوام هندی) برای رسیدن جامعه مبتنی بر بازیگران برابر می‌کنند. مسئله به سادگی در مورد حقوق و موقعیت اجتماعی است.
من با اطمینان می‌گویم که در غیاب جامعه مسلمانان، حاکمان هند در اداره کشور به نام هندوتوا موفق نخواهند شد، بلکه میلیون‌ها نفر از اقشار فرودست برای دستیابی به حقوق و موقعیت برابر مبارزه خواهند کرد.
بنابراین، برای محافظت از ملی‌گرایی هندو، حضور جامعه مسلمان هند اجتناب‌ناپذیر است.
اساس ایدئولوژیک جنبش هندوتوا (HIDUTUA) در هند چیست و چرا در هند از محبوبیت بالایی برخوردار است؟
هندوئیسم بر اساس برابری انسانی، انصاف، حقوق برابر و حتی پاسخگویی جامعه برای تشخیص مسیر صحیح یا غلط نیست، بلکه برای حفظ شأن تولد، خون، طبقه اجتماعی و بالاتر بودن از بشریت به هر قیمت است.
از دیدگاه ملی‌گرایان هندو اگر فکر می‌کنید که مسلمانان انسان نیستند، به همین ترتیب، آنها هیچ حقی ندارند. به همین ترتیب، میلیون‌ها نفر از جمعیت کمتر تحصیل کرده و بی‌سواد به روش برنامه‌ریزی شده معتقدند که جامعه مسلمانان تنها دشمن کشور و مانع شکوفایی آنها است.
در سال‌های اخیر وضعیت سایر اقلیت‌های دینی در هند (مانند مسیحیان و بوداییان) چگونه بوده است؟
در واقع، هندوئیسم و هندوتوا فکر نمی‌کنند که سایر اقلیت‌های دینی برای آنها مشکل‌ساز باشند. حتی برخی از رهبران BJP / RSS معتقدند که هر آیین و آیینی می‌تواند با آنها و فرهنگ آنها همراه باشد اما مسلمانان و اسلام نه.
احتمالاً روشنفکران کنگره و BJP از تقویت درونی اسلام و مسلمانان در جامعه هند آگاه هستند، که هنوز هم می‌تواند یک چالش برای دولت و فرهنگ باشد. هیچ دین دیگری در برابر هند به اصطلاح هندوئی چنین قدرت داخلی ندارد.
بازی سیاسی پیدا کردن مقصر و مسئله شهروندی، با تصویب «لایحه اصلاحیه شهروندی»(CAB) از سوی BJP نشان داد آرمان جدید هندوئیسم، سیاست تحریک مسلمانان است. CAB یک طرح استراتژیک است که هدف اصلی آن ایجاد جامعه مسلمان به عنوان پناهنده و نه شهروند و جامعه‌ای فاقد حق در داخل هند است. هیچ اقلیت دینی دیگری با چنین ناملایمات و خصومت تهاجمی BJP و دولت آن روبه‌رو نیست.
به یاد داشته باشید که چیزی که شما می‌گویید اقلیت‌های دینی، در هند به معنای وجود اکثریت مذهبی است. این که کدام دین اکثریت هندوستان است، سؤال سختی است؟
چند دین در هند وجود دارد؟ چه چیزی هندوئیسم نامیده می‌شود؟ هندو کیست؟ چگونه می‌توان هندو بود؟ چند درصد از مردم به زبان هندی صحبت می‌کنند؟ آیا منطقی است که ۳۰ درصد از یک میلیارد نفر به زبان هندی صحبت کنند، زیرا هندوئیسم دین اکثریت است؟ چه کسی جمعیت هندو مذهب را تشخیص می‌دهد؟ آیا همه هندوها از خدایان یکسان و آیین‌های مشابهی در سراسر هند پیروی می‌کنند؟ مطمئناً چنین نیست.
همه این موارد متناقض و نامنظم است. در این موارد غیر منطقی و غیرشفاف، هیچ پاسخ قابل اعتماد و منطقی از BJP یا RSS نخواهید داشت. اما آرزوی آنها ساختن یک کشور هندو آن هم با توسل به زور است، آنها فقط یک بازو یا سرمایه‌ای دارند که آن خصومت با جامعه مسلمانان بوده و چیز دیگری نیست.
به نظر شما آینده اجتماعی هند با توجه به اختلافات اخیر پیروان مذاهب مختلف به کدام سمت می‌رود؟
در دوره مسلمانان مسئله مذهبی مطرح نبود، اما این مسئله به طور استراتژیک در دوره استعمار بریتانیا تحت عنوان سیاست جدایی و حکومت حاکم بود. با این حال، جوامع به اصطلاح طبقه بالای هند، دستورالعمل سیاسی خود را برای حاکمیت هند براساس اصلاح جامعه مبتنی بر طبقه مذهبی و داشتن حقوق انسانی برابر و موقعیت انسانی برابر تشکیل نداده‌اند.
در مقابل، جوامع مدنی هند و جوامع بالای جامعه خصومت علیه مسلمانان و حاکمان آن را به اتفاق آرا شکل داده‌اند. جوامع مدنی هند بر این باورند که بدون اسلام‌ستیزی و خصومت علیه مسلمانان برای حاکمیت بر هند هیچ زمینه قدرتی ندارند و برای آنها سخت است که کشور را بدون اسلام‌هراسی متحد و یکپارچه نگه دارند.
به همین ترتیب، جامعه هند اگر بخواهد هند متحد را حفظ کنند باید با خصومت علیه مسلمانان و سایر اقلیت‌ها مقابله کند، در غیر این صورت، روند تجزیه هند جدی خواهد بود.
به نظر شما برای مقابله با افراط‌گرایی در هند چه کاری باید انجام شود؟
BJP و کنگره برای حمایت از اتحاد فدرال هند چه کاری می‌توانند انجام دهند؟ در واقع هیچ چیز. BJP و کنگره نمی‌توانند تصور کنند که انسان برتر، برابر است و همه انسان‌ها برای به دست آوردن حقوق اساسی برابر هستند که هندوتوا به شدت آنها را انکار می‌کند. هندوتوا معتقد است که جامعه مبتنی بر خون و طبقه اجتماعی(کاست) اولویت خداست. هندوئیسم و هندوتوا نمی‌توانند با افراط‌گرایی مبارزه کنند.
با این وجود، یک بخش از مذهب سوناتونی یا هندو به شدت طرفدار عدم خشونت و عشق هستند. برخی از صاحب‌نظران می‌گویند، خشونت و عشق مهمترین چیز در دین هندو است. فکر می‌کنم عدم خشونت و عشق می‌تواند زمینه‌های عمیقی باشد که به موجب آن باید افراط‌گرایی از بین برود.