این روزها نامه ۵۳ نهجالبلاغه بهترین منبع درباره سبک زندگی سیاسی است که نظر اسلام درخصوص حکومت را تبیین و نکاتی را درباره ویژگیهای کاندیدای اصلح تشریح میکند.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، این روزها نامه ۵۳ نهجالبلاغه بهترین منبع درباره سبک زندگی سیاسی است که نظر اسلام درخصوص حکومت را تبیین و نکاتی را درباره ویژگیهای کاندیدای اصلح تشریح میکند.
این نامه بخشهای فراوانی دارد و به موضوعات مختلفی میپردازد و ۱۰ ویژگی کاندیدای اصلح را تشریح میکند.
خلاصهای از ۱۰ ویژگی کاندیدای اصلح
انس با پروردگار
اور را به تقوای الهی فرمان میدهد و طاعت خدا را بر دیگر کارها مقدم دارد و آنچه در کتاب خدا از واجبات و سنتها آمده را پیروی گند و به او فرمان میدهد که خدا را با دست و دل و زبان یاری کند، زیرا خداوند پیروزی کسی که او را یاری کند و بزرگی کسی که او را برزگ شمارد، تضمین کرد است.
خودسازی و کنترل هوای نفس
و به او فرمان میدهد تا نفس خود را از پیروی آرزوها باز دارد و به هنگام سرکشی رامش کند، پس بهترین اندوخته تو باید اعمال صالح باشد، هوای نفست را در اختیار گیر و از آنچه حلال نیست خویشتن داری کن.
مردم داری و مهربانی با مردم
مهربانی با مردم را پوشش دل حویش قرا ده و با همه دوست و مهربان باش، زیرا مردم دو دستهاند: دستهای بردار دینر تو و دسته دیگر هم نوع تو در آفرینش هستند. اگر گناهی از آنان سر میزند یا بیماریهایی بر آنان عارض میشود، یا خواسته و ناخواسته اشتباهی مرتکب میشوند، آنان را ببخش و بر آنان آسانگیر، آنگونه که دوست داری خدا تو را ببخشاید و بر تو آسان گیرد.
تواضع و پرهیز از غرور و تکبر
به مردم نگو به من فرمان دادند و من نیز فرمان میدهم، پس باید اطاعت شود؛ که اینطور خود بزرگ بینی دل را فاسد و دین را پژمرده و موجب از بین رفتن نعمتهاست؛ و اگر به خاطر مقام و قدرتی که داری دچار تکبر یا خود بزرگ بینی شدی، به بزرگی حکومت پروردگار که برتر از توست نگاه کن که این کار تو را از آن سرکشی باز میدارد.
اشتیاق بیشتر به عوام تا خواص
دوست داشتنیترین چیزها نزد تو، در حق میانهترین، در عدل فراگیرترین و در جلب خشنودی مردم گستردهترین باشد؛ که همانا خشم عمومی مردم خشنودی خواص را از بین میبرد، اما خشم خواص را خشنودی عوام بیاثر میکند. خواص جامعه همواره بار سنگینی را بر حکومن تحمیل میکنند، زیرا در روزگار سختی یاریشان کمتر، در اجرای عدالت از همه ناراضیتر، در خواستههایشان پافشارتر، در عطا و بخششها کم سپاستر، به هنگام منع خواستهها دیرعذرپذیرتر و در برار مشکلات کم استقامتترهستند. در صورتی که ستونهای استوار دین و اجتماعات پرشور مسلمین و نیروهای ذخیره دفاعی، عموم مردم هستند. پس به آنها گرایش داشته باش و اشتیاق تو با عوام مردم باشد.
انتخاب کارگزاران و شایسته سالاری
کارگزارانت را پس از آزمایش به کار بگمار و با میل شخصی و بدون مشورت با دیگران آنها را به کارهای مختلف وادار نکن؛ که این نوعی ستمگری و خیانت است. کارگزاران دولتی را از میان مردمی با تجربه و با حیا، از خاندانی پاکیزه و با تقوا که در مسلمانی سابقه درخشانی دارند، انتخاب کن. زیرا اخلاق آنان گرامیتر و آبرویشان محفوظتر و طمع ورزیشان کمتر و آینده نگریشان بیشتر است.
توجه به محرومان و اقشار ضعیف جامعه
مبادا سرمستی حکومت تو را از رسیدگی به محرومان باز دارد که هیچ وقت انجام کارهای فراوان و مهم عذری برای ترک مسئولیتهای کوچکت نخواهد بود. همواره در فکر مشکلات آنان باش و از آنان روی مگردان. به ویژه امور کسانی را بیشتر رسیدگی کن که از کوچکی به چشم نمیآید و دیگران آنان را کوچک میشمارند و کمتر به تو دسترسی دارند. برای این گروه از افراد مورد اطمینان خود که خدا ترس و فروتنند فردی را انتخاب کن تا پیرامونشان تحقق و مسائل آنان را به تو گزارش کنند. سپس در رفع مشکلاتشان به گونهای عمل کن که نزد خدا عذری داشته باشی، زیرا این گروه در میان مردم بیشتر از بقیه به عدالت نیازمندند.
حق گرایی و صداقت با مردم
حق را به صاحب حق هرکس که باشد، نزدیک یا دور، بپرداز و در این کار شکیبا باش و این شکیبایی را به حساب خدا بگذار. گرچه اجرای حق مشکلاتی برای نزدیکانت ایجاد میکند، تحمل آن را به یاد قیامت بر خود هموار ساز، زیرا تحمل آن پسندیده است و هرگاه رعیت بر تو بدگمان گردد عذر و مشکل خویش را آشکارا با آنان در میان بگذار و با این کار از بدگمانی نجاتشان ده؛ که این کار ریاضتی برای خودسازی و مهربانی کردن نسبت به رعیت است؛ و این عذخواهی تو آنان را به حق وا میدارد.
عدالت و اهمیت عمران و آبادانی
با گسترش عدالت در بثین مردم و مهربانی با رعیت مورد اعتماد آنان خواهی شد. آنگاه اگر در آینده کاری پیش آید و به عهدهشان بگذاری با شادمانی خواهند پذیرفت. زیرا عمران و آبادانی قدرت تحمل مردم را زیاد میکند؛ و قطعاً ویرانی زمین به جهت تنگدستی کشاورزان است و تنگدستی کشاورزان به جهت غارت اموال از طرف زمامدارانی است که به آینده حکومتشان اعتماد ندارند و از تاریخ گذشتگان عبرت نمیگیرند.
پرهیز از شتابزدگی و لجاجت
مبادا هیچ وقت در کاری که وقت آن نرسیده شتاب کنی، یا در کاری که وقت آن رسیده سستی کنی. یا در چیزی که حقیقت آن روشن نیست لجبازی کنی یا در کارهای واضح و آشکار کوتاهی کنی. تلاش کن تا هر کاری را در جای خود و در زمان مخصوص به خود انجام دهی.