یکی از جریان های پرنفوذ در حوزه دین که در دهه های اخیر چهره بیشتری از خود نشان داده، جریان سنت گرایی است که در قرن بیستم با اندیشههای (رنه گنون) گرفت و رفته رفته به یک گفتمان و جریان فکری مبدل شد.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، سنت گرایان مدعیاند این مکتب فکری واکنشی نسبت به مدرنیته است که با وجود بشر و سن تأکید دارد. اگرچه سنتگرایان بر مولفه هایی چون حکمت، دین، امر قدسی، راست اندیشی، هنر، تجدد گرایی و وحدت متعالی ادیان، تکیه داشته و همانند روشنفکران به رابطه دین و مدرنیته توجه دارند، اما برخلاف ایشان بر هماهنگ سازی دین با مدرنیته معتقد نیستند بلکه چاره را در بازگشت به اصول سنتی میدانند.
سید حسین نصر یکی از چهرههای شاخص کنونی این جریان محسوب میشود. وی همه ادیان و آیین های محلی و… را دارای اعتبار می داند و ادیان یکتاپرستانه مانند اسلام و یهودیت و مسیحیت غیر یکتاپرستانه هندی مانند هندوئیسم و بودیسم و حتی ادیان چینی ژاپنی و سرخپوستی را که از گونه هایی از عرفان بهره مندند، منتهی به حقیقت توحیدی می داند و معتقد است که توحید، واحد است و بر این باور است که هدف نهایی از معنویت چه سخن از خود در میان باشد چه از نیروانا، یکی است. در واقع او نقطه مشترک میان ادیان را تنها معنویت می داند و در این میان اهمیتی نمی دهد که منشاء این معنویت چیست توحید است یا شرک. از نظر نصر مسلمان کسی است که با عقل و اختیار خود، شریعتی الهی را گردن می نهد. در جایی دیگر گفته من به منزله یک مسلمان می پذیرم که هیچ فرد مسیحی به جز از طریق پسر یعنی از طریق مسیح به خدا راه نمی یافت.
همچنین در جایی دیگر بیان کرده که حصر گرایی یعنی اعتقاد به اینکه یک دین حق وجود دارد از بین برنده معنای عدالت و رحمت الهی است. این دیدگاه انحرافی بر نظریه تکثرگرایی از اصحاب سنت، مبتنی است. اینان معتقدند مسیح برای مسیحیان و پیامبر اسلام برای مسلمانان، پیامبر بر حق است و زیستن بر طبق هر دینی به طور کامل به معنای زیستن بر طبق همه ادیان است.