امروزه متأسفانه عرفانهای نوظهور معنویت بدون دین را ترویج میکنند و این خطر اصلی است؛ یعنی میتوانید یک عارف و شخصیت کاملاً معنوی باشید در حالی که دین نداشته باشید.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، عارف واقعی تمایلی برای نمود و ظهور بیرونی ندارد و در احوال خودش است بنابراین افرادی که عرفان و معنویت های نوپدید را به وجود آوردند چندین عنصر را با هم ترکیب کردند تا به نتیجه مطلوب خود برسند؛ عناصری چون روانشناسی، انرژیدرمانی و همچنین مباحث لطیف عرفان اسلامی را گرفتند و تلاش کردند با استفاده از اینها به نیازهای جامعه پاسخ دهند. همچنین، از سوی دیگر یک دکانی درست شد و برخی از راه برگزاری کلاس عرفان به کسب درآمد پرداختند. در مجموع گرایش مردم به سمت این جریانات ناشی از این دلایلی است که بیان شد.
عرفان اصیل در جامعه ما برآمده از همان منابع اصیل ما است. با این توصیف چیزی که تحت عنوان اوشو و حلقه مطرح میشود را اساسا نمیتوان عرفان نامید. اینها افرادی هستند که یک مغلطهای درست کردهاند.
خطری که این عرفانها دارند این است که معنویت بدون دین را مطرح میکنند. درحالی که در عرفان اصیل ما هیچگاه معنویت از دین جدا نمیشود. در سنت اسلامی ما عرفا حتماً فقیه و حکیم بوده و در کنار اینها عارف بودند؛ اما امروزه متأسفانه عرفانهای نوظهور معنویت بدون دین را ترویج میکنند و این خطر اصلی است؛ یعنی میتوانید یک عارف و شخصیت کاملاً معنوی باشید در حالی که دین نداشته باشید. عرفان ما هیچگاه این را نمیپذیرد.
در عرفان اسلامی معنویت بدون ایمان معنا ندارد. اگر در عرفان اصیل طریقت، حقیقت و شریعت را مطرح میشود به این معنا نیست که این سه همدیگر را نفی میکنند.