گفت‌وگوی ادیان نیازمند بروزسانی ذهن و اندیشه است/ به مطالعات اکتفا نکنیم
حکیمی‌فر یکی از آسیب های گفت‌وگوی ادیان در ایران را تکیه بر مطالعات عنوان کرد و گفت: ارتباطات گسترده امروز و رسانه ها روی اندیشه ها تأثیرگذار است بنابراین وقتی گفتگو می کنیم باید از کهنه ها دور باشیم.
به گزارش خبرنگار ردنا (ادیان نیوز)، خلیل حکیمی‌فر در نشست مجازی «آسیب‌شناسی گفت‌وگوی ادیان در ایران» که از سوی دانشگاه ادیان و مذاهب با همکاری دانشکده الهیات دانشگاه سیستان و بلوچستان برگزار شد، اظهار کرد: گفت‌وگوی ادیان بحث امروز و دیروز نیست بلکه در سده های اخیر بیشتر بروز و ظهور کرده است، آغازگر این بحث مسیحیان در دوره مدرنیسیم بودند و ما پس از انقلاب و بعد از جنگ تحمیلی فرصت پیدا کردیم تا به این مسئله بپردازیم.
استادیار دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه سیستان و بلوچستان تصریح کرد: گفت‌وگوی ادیان بحث امروز و دیروز نیست بلکه در سده های اخیر بیشتر بروز و ظهور کرد، آغازگر آن مسیحیان در دوره مدرنیسیم بودند و ما پس از انقلاب و بعد از جنگ تحمیلی فرصت پیدا کردیم تا به این مسئله بپردازیم.
وی با بیان اینکه گفت‌وگوی ادیان مانند هر برنامه ای نیازمند بررسی و آسیب شناسی است، مطرح کرد: اگر نتایج گفت‌وگوهای صورت گرفته را ارزیابی کنیم متوجه می شویم ما پس سه دهه هنوز در همان جایگاه اولیه هستیم و برای عملکرد ما چندان کارنامه مشخصی وجود ندارد بنابراین نیازمند بازنگری دقیق هستیم.
حکیمی‌فر با اشاره به اینکه ما در هر دو بخش ساختاری و فکری دارای آسیب هایی هستیم که باید به هردو پرداخته شود، عنوان کرد: در خصوص ساختاری همکاری دانشگاه ها و مراکز علمی با سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و مرکز گفنگوی ادیان که سیاستگذار اصلی این عرصه هست بسیار ضعیف بوده است؛ تعداد کمی در این زمینه وارد شده و ارتباطات محدودی وجود داشته و به نحوی نبوده که مرکز گفنگوی ادیان بتواند از تمام پتانسیل های افراد با توجه به تخصصی های آنها استفاده کند.
استادیار دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه سیستان و بلوچستان ادامه داد: در زمینه فکری نیز نتوانسیم در دانشگاه گفت‌وگوی ادیان را به صورت یک واحد درسی قرار دهیم و دانشجویان توانمندی پرورش دهیم که گفتگوی بین الادیانی داشته باشند.
وی با تأکید بر اینکه گفتگو نیاز به شنیدن و شنیدن نیاز به تمرین دارد، چرا که گفت‌وگو برای گفت‌وگو نیست بلکه باید نتایج و آثار ملموسی داشته باشد، گفت: نیازمند تدریس گفت‌وگوی ادیان به صورت عملی و نظری در دانشگاه هستیم، صاحبان تجربه در این زمینه تجربیات خود را به صورت کارگاهی و نظری به دانشجویان منتقل کنند و دانشجویانی پروردش دهیم که بهتر و روشمندتر از اساتید در این زمینه عمل کنند.
حکیمی‌فر متذکر شد: در بحث گفت‌وگوی ادیان پیش فرض هایی وجود دارد که نیازمند تأمل است بطور مثال گفته شده گفت‌وگوی ادیان از طریق بهائیت و فراماسونری وارد ایران شد، باید گفت امروز گفت‌وگوی ادیان از این سطوح عبور کرده و منفی‌نگری باعث دوری و نرسیدن به اهدافمان می‌شود. گفت‌وگوی ادیان در غرب برای مدارا و صلح جویی بود اما امروز از این سطح خارج و وارد عرصه «شناخت» شده است یعنی در گفت‌وگوی ادیان علاوه بر صلح‌جویی باید به شناخت دیگری و خود رسید.
وی با بیان اینکه تسامح و مدارا متفاوت از شناخت و یادگرفتن است، گفت: وقتی با یک بودایی صحبت می کنم باید بودایی را زندگی کرده و به نحوی همدلانه تجربه کرده باشیم، بسیاری از اوقات آشنایی ما با یک دین یا مذهب صرفأ بر مبنای مطالعه است و حین گفت‌وگو متوجه می شویم آنچه که در کتاب ها خوانده‌ایم با تفکرات امروزی آنها متفاوت است چرا که ارتباطات گسترده امروز و رسانه ها روی اندیشه ها تأثیر می گذارد و بروز می شوند بنابراین وقتی گفتگو می کنیم باید از کهنه ها دور باشیم.
استادیار دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه سیستان و بلوچستان اذعان کرد: به طور کلی ما در حوزه گفت‌وگو مشکل داریم عرصه سیاست، فرهنگ، اجتماع و حتی اعضای یک خانواده برای گفت‌وگو نیاز به آموزش دارند نکته حائز اهمیت دیگر روشمندی است؛ بنظر می رسد از اینکه با چه فنی باید گفتگو کنیم، غفلت کرده ایم بنابراین لازم است به صورت جدی آموزش ببینیم و آموزش دهیم.