ترس هندوها و سیک‌ها از زندگی در دوران حاکمیت طالبان
سیک‌ها و هندوهای افغانستان تحت رژیم طالبان با وضعیت ناگواری مواجه هستند. با وجود این که طالبان ادعا می‌کنند که اقلیت‌ها در امن هستند، اما تجارب گذشته آن‌ها را نگران کرده است.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، اقلیت سیک‌ها و هندوهای افغانستان بعد از به قدرت رسیدن طالبان چند هفته به یکی از معابد سیک در منطقه کارته پروان کابل پناه برده بردند، اما اکنون آن‌ها به خانه‌های شان به بخش‌های مختلف کشور بازگشته‌اند.
فروپاشی حکومت افغانستان و تصاحب قدرت توسط طالبان در این کشور بحران‌زده در ماه گذشته نظم زندگی اقلیت‌های دینی را در این کشور برهم زده است.
حدود ۲۵۰ هندو و سیک در افغانستان باقی مانده اند. قرار بود نزدیک به ۱۴۰ تن آن‌ها در یک پرواز تخلیه نظامی هندوستان از کشور خارج شوند، اما بعد از وقوع انفجار انتحاری در میدان هوایی کابل، آن‌ها نتوانستند خود را به میدان هوایی برسانند.
در حال حاضر هیچ پروازی برای تخلیه این هندوها و سیک‌ها از افغانستان وجود ندارد و آن‌ها تحت رژیم افراطی طالبان از آینده خود بیمناکند.
در این اثنا در ۲۲ اگست هواییمای هند ۱۶۸ هندو و سیک افغان را از میدان هوایی کابل به هند انتقال داد.
در جریان عملیات تخلیه، هندوستان نزدیک به ۶۰۰ تن را از کابل تخلیه کرد که ۶۷ تن آن‌ها را هندوها و سیک‌ها تشکیل می‌دادند، از جمله سناتور انارکلی هنریار و نرندر سینگ خالصه، نماینده این اقلیت در پارلمان.
این اقلیت‌های مذهبی که سال‌ها از تبعیض سیستماتیک و نهادینه شده رنج برده اند، در حکومت ناکام پیشین امیدوار بودند که به حقوق برابر دست یابند؛ اما دو حمله مرگبار در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۲۰ به این امیدواری آن‌ها نقطه پایان گذاشت.
پدر نرندر سینگ خالصه در حمله انتحاری نخست کشته شد و که شاخه محلی گروه داعش است، مسئولیت هر دو حمله را به عهده گرفت.
همین گروه مسئول حمله انتحاری اخیر در میدان هوایی کابل نیز بود که به کشته شدن دست کم ۱۸۲ نفر منجر شد.
خانم کاور ار فعالان دینی افعانستان می‌گوید: «سیک‌ها و هندوها به دلیل باورهای شان هدف قرار گرفتند. یک نسل از کودکان آن‌ها نتوانستند از ترس آزار و اذیت به مکتب بروند. آن‌ها حتی نتوانسته بدون ترس و هراس از سنگ‌باران شدن در ملاء عام، به رسم دینی شان مرده‌های شان را بسوزانند.»
وطن جایی است که به انسان احساس آرامش و ثبات می‌دهد، چیزی که هندوها و سیک‌های افغانستان مدت‌هاست از دست داده.
در حالی که هندوستان می‌خواهد از سیک‌ها و هندوهای افغانستان استقبال کند، اما سیاست نامشخص این کشور در برابر متقاضیان پناهندگی و مهاجران، صدها تن را در سرگمیو به حال خود شان رها کرده است.
سیاست حکومت هندوستان در برابر متقاضیان پناهندگی با در نظر داشت کشور مبدای پناهجویان و ملاحظات سیاسی داخلی، متفاوت است. دهلی نو ماه گذشته اعلام کرد که حمایت‌اش به هندوها و سیک‌های افغانستان محدود نمی‌شود، بلکه به دیگر افغان‌ها نیز پناهندگی می‌دهد. اما آنچه حکومت می‌گوید بازتاب‌دهنده چیزی نیست که در عمل صورت می‌گیرد. این کشور سیاست پناهندگی ندارد و بنابراین شفافیتی هم وجود ندارد که به چه کسانی پناهندگی می‌دهند.