ماجرای لطف و عنایتی که از بین رفت

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، به طور کلی انجمن حجتیه از دو طریق تغذیه مالی می‌شد یکی خیرین که شامل بازاریان و صاحبان مشاغل دغدغه‌مند و دیگر وجوهات شرعی که از طریق مراجع تقلید به رهبر انجمن داده می‌شد.

خیرین؛ بعضی از افراد متدین به انجمن کمک­ های مالی می­ کردند. تعدادی از آنها خانواده کسانی بودند که انجمن آنها را جذب کرده بود. یکی از استراتژیک­ های انجمن برای جذب جوانان، موقعیت خانوادگی آنان بود. اگر جوانی علاوه بر دیگر معیارها در خانواده­ای ثروتمند زندگی می­کرد و یا اقوامش مسئولیتی داشتند، نام او در صدر لیست اسامی نیروهای شایسته جذب قرار می­گرفت. چراکه بخشی از بودجه این تشکیلات از این طریق تامین شده و بسیاری از مشکلات نیز، به وسیله رابطه­ ای در قالب تقیه مرتفع می­شد.

وجوهات شرعی، پیشینه مثبت مراجع وقت نسبت به شیخ محمود حلبی از سویی و نفس مبارزه با بهاییت از سوی دیگر سبب می شد تا اکثر مراجع، اجازه­ ی استفاده از وجوهات شرعی را برای او صادر نمایند. «آیات عظام سیدمحمدرضا گلپایگانی، سیدشهاب ­الدین مرعشی نجفی، سیدکاظم شریعتمداری، سیدابوالقاسم خویی، شیخ بها­الدین محلاتی، سیدعبدالله شیرازی و حتی امام خمینی از جمله این مراجع هستند. اما مدت تایید رسمی امام از انجمن، حتی به یکسال هم کشیده نشد.»(۱)

امام خمینی در سال ۱۳۵۰ در پاسخ به نامه محمدعلی گرامی که خواستار اعلام نظر در مورد وضع انجمن حجتیه و مؤسس آن شده بود، چنین نوشته ‏اند: «شخصی که (شیخ محمود حلبی) مرقوم شده بود: جلساتش ضررهایی دارد، از وقتی مطلع شده‏ ام تأییدی از او نکرده‏ ام و ان‏شاءاللّه‏ تعالی نمی‏کنم».(۲)

انجمن بعد از آنکه امام اجازه استفاده وجوهات شرعی را ندادند به سراغ آیت­ الله خویی می ­روند. هاشمی رفسنجانی در خاطراتش به این موضوع اشاره می­کند: «امام اول اجازه استفاده از سهم امام را گویا به اینها (انجمن حجتیه) داده بودند و بعد پس گرفتند. یکی از مدرسین قم از امام پرسید و امام جواب دادند که نه، سهم امام نمی­ شود به اینها داد. و طبعا آنها هم دنبال آقای خویی می‏گشتند»(۳)

۱.صحیفه امام، ج۲، ص۲۹۹
2.خاطرات آیت­الله محمدعلی گرامی، مرکز اسناد انقلاب اسلامی،ص۳۵۸و۴۰۳
3.صحیفه امام، ج۲، ص۲۹۹