نگاهی به ادیان در هندوستان و مراسم اسلامی در این کشور
تنوع نژادی، فرهنگی، زبانی و مذهبی هندوستان به این کشور چشم‌اندازی شگرف از همزیستی مسالمت‌آمیز میان اعتقادات گوناگون بخشیده‌است.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، هندوستان، کشوری زیبا و پرجمعت که همگان آن را به واسطه جمعیت زیاد و فیلم‌هایش می‌شناسند پذیرای اقوام و مذاهب مختلفی از جمله اسلام است و از همین در ادامه قصد داریم تا شما را بیشتر با این کشور و مذاهبی که در آن وجود دارد آشنا کنیم؛
هندوستان با پایتخت دهلی نو، کشوری در جنوب آسیا است که از شمال غربی با پاکستان؛ از شمال با چین، بوتان، نپال و تبت؛ و از شمال شرقی با برمه و بنگلادش همسایه‌است، این کشور همچنین از خاور با خلیج بنگال، از باختر با دریای عمان، و از جنوب نیز با اقیانوس هند مرز آبی دارد.
هند دومین کشور پرجمعیت دنیا پس از چین به‌شمار می‌آید و بندر بمبئی (مومبائی) نیز پرجمعیت‌ترین شهر در این کشور است و از طرفی بمبئی، دهلی، کلکته، مدرس، بنگلور، حیدرآباد، اگرا، میسور، جی‌پور، گوا، پونا، بوپال، تریواندروم، سورات و کانپور از شهر‌های مهم این کشور پهناور هستند.
مردمان هند چگونه مردمی هستند؟
هند دارای تاریخ و فرهنگ بسیار کهن و پرباری است که به ۳۰۰۰ سال پیش از میلاد باز می‌گردد.
هند را سرزمین نژادها، زبان‌ها، آیین‌ها، و فرهنگ‌ها مینامند و گفته می‌شود که صد‌ها زبان و هزاران گویش و لهجه در این کشور وجود دارد و علاوه بر دو زبان هندی و انگلیسی که در قانون اساسی این کشور زبان رسمی اعلام شده‌است، ۲۲ زبان دیگر در یک یا چند ایالت موقعیت زبان رسمی را دارند.
طی ۸۰۰ سال تسلط ایرانیان و ترکان فارسی‌زبان بر هند، این کشور از فرهنگ ایران و زبان فارسی تأثیر بسیاری پذیرفته‌است.
زبان فارسی در دورهٔ غزنویان به هند راه یافت و با فرمانروایی دودمان گورکانیان هند زبان رسمی شد.
زبان فارسی هند شاعران بزرگی همچون بیدل دهلوی، و امیر خسرو دهلوی و دستگاه شعری سبک هندی را در خود پروراند.
زبان فارسی تأثیر فراوانی بر زبان‌های هند به‌ویژه زبان اردو گذاشته‌است. زبان فارسی پیش از آنکه هند مستعمره انگلستان شود (سده ۱۹ میلادی)، دومین زبان رسمی این کشور و زبان فرهنگی و علمی به‌شمار می‌رفت.
تنوع نژادی، فرهنگی، زبانی و مذهبی هند، دومین کشور پرجمعیت دنیا به این کشور چشم‌اندازی شگرف از همزیستی مسالمت‌آمیز میان اعتقادات گوناگون بخشیده‌است.
نژاد مردم هند، شامل: ۷۲ ٪ هندوآریایی، ۲۵ ٪ دراویدی و ۳ ٪ نژاد زرد است که این نژادها بر اساس شرایط مکانی، فرهنگی و دینی نیز دارای تقسیمات خاص خود هستند. خبرگزاری آناتولی ترکیه در اینفوگرافیکی که در ۲۹ ام ماه آوریل سال ۲۰۱۷ میلادی (اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۶ خورشیدی) به مناسبت سفر طیب اردوغان به هند تهیه کرده بود، جمعیت هند را شامل ۷۲ درصد هندوآریایی و ۲۵ درصد دراویدی برشمرده بود که بیش از ۹۵۰ میلیون نفر از مردم هند در سال ۲۰۱۷ هندوآریایی هستند.
۶۱٪ مردم هند باسواد هستند که این آمار در مردان ۷۳٫۴٪ و در زنان ۴۷٫۸٪ است.
دین و مذهب در هندوستان
دین در هند با تنوع باور‌ها و شیوه‌های مختلف مذهبی مشخص می‌شود. هند یک دولت سکولار است که دین رسمی ندارد. شبه‌قاره هند محل تولد چهار گروه از ادیان بزرگ جهان یعنی هندوئیسم، آیین بودایی، جین و سیک است. در طول تاریخ هند، دین بخش مهمی از فرهنگ کشور بوده‌است. تنوع مذهبی و تحمل بالای دینی، هر دو در کشور توسط قانون پشتیبانی می‌شود.
شمال غربی هند مرکز یکی از قدیمی‌ترین تمدن‌های جهان یعنی تمدن دره سند است. امروزه هند خانه بیش از ۹۰٪ از جمعیت هندوی جهان است. بسیاری از زیارتگاه‌ها و معابد هندو در هندوستان واقع است و همچنین محل تولد بیشتر مقدسین هندوستان است. الله‌آباد میزبان بزرگترین زیارتگاه مذهبی در جهان کوم میلا است جایی که هندو‌ها از سراسر جهان با یکدیگر برای شستشوی مقدس در سه رود مقدس گنگ و جمنا و ساراسواتی گرد هم می‌آیند. دیاسپورای هند در غرب بسیاری از جنبه‌های فلسفه هندو را از جمله یوگا، مدیتیشن، آیورودا، طالع‌بینی، کارما و تناسخ را تبلیغ می‌کند و گسترش می‌دهد.
تأثیر ادیان هندوستان در سراسر جهان قابل توجه است و چندین سازمان بر اساس تعالیم هندی، مانند انجمن بین‌المللی آگاهی کریشنا، برهما کوماری، آناند مارگا و دیگران، اعتقادات و شیوه‌های روحانی هندی را گسترش داده‌اند.
طبق سرشماری سال ۲۰۱۱، ۷۹٫۸ درصد از جمعیت هند را هندوئیسم تشکیل می‌دهند و ۱۴٫۲ در صد از مردم به اسلام گرایش پیدا کرده‌اند، در حالی که ۶٪ باقی مانده به ادیان دیگر نظیر مسیحیت، سیکیسم، بودیسم، جینیسم و مذاهب مختلف بومی دیگر عقیده دارند.
مسیحیت سومین دین از لحاظ جمعیتی در هند است. هند همچنین بزرگترین جمعیت زرتشتیان را دارد و با اینکه از ادیان بومی هند نیستند، مزدیسنا و یهودیت پیشینه تاریخی در این کشور دارند.
بسیاری از ادیان دیگر جهان هم با معنویت هندی ارتباط دارند مانند دین بهایی که بودا و کریشنا را به عنوان نشانه‌های خداوند متعال شناخته‌است.
مراسم و اعیاد اسلامی در هندوستان
پیشینه ورود اسلام به هند از اواخر قرن اول قمری (سده ۷ میلادی) و با سقوط پادشاهی ساسانی آغاز شد. گسترش وجود اسلام در دوران محمود غزنوی و تصرفات وی در پنجاب ادامه پیدا کرد و در دوران حکومتی گورکانیان هند به اوج خود رسید.
در سال ۱۹۴۷ (میلادی) چندین ایالت مسلمان‌نشین به رهبری محمدعلی جناح استقلال خود را از مستعمره بریتانیایی هند اعلام کردند و با هم کشور پاکستان را تشکیل دادند.
مسلمانان در هند شاهد برگزاری تمام جشن‌های اسلامی هستند که در سراسر دنیا برگزار می‌شود. علاوه بر جشن، در هند شاهد روز بزرگداشت زیارتگاه‌ها و سالگرد مرگ مقدسین نیز می‌توان بود. تمام مراسم‌های مسلمانان در هندوستان بر اساس تقویم اسلامی است که چند روزی از سال خورشیدی کمتر است. بنابرین هر سال تاریخ مناسبت‌های مسلمانان تغییر می‌کند.
از مهمترین مراسم مسلمانان که در هندوستان برگزار می‌شود، رمضان، محرم، عید میلاد پیامبر و عید قربان است. در این مراسم نماز مخصوص در مساجد، روزه، جشن گرفتن و داد و ستد خواسته‌های مشخص شده انجام می‌شود. البته بد نیست بدانید؛ از آنجا که سال نوی مسلمانان اول محرم است این گونه ذکر شده و از طرفی روز عاشورا را هم محرم مینامند که مراسم عزاداری برگزار می‌شود.
مهمترین مراسم مسلمانان در هند رمضان است که در یک ماه اسلامی به همین نام برگزار می‌شود. این ماه شبیه یک نمایشگاه در سراسر کشور است. منطقهٔ مسلمان‌نشین شب هنگام هنوز روشن و سرزنده است و مردم تقریباً تمام شب را بیدار میمانند. تمام روز‌های این ماه مردم از دستور‌های اسلام پیروی می‌کنند و روزه می‌گیرند و روزه را نزدیک غروب بعد از نماز میشکنند. این اقدام در تمام این روز‌های یکسان است. مردم متعلق به جامعه‌های دیگر اشتیاقی برای برپایی شادمانی دارند که نشان دهندهٔ اتحاد در عین تنوع رایج در هند است..
همه جشنواره‌های برجسته مسلمانان در هند، با تعصب مذهبی خاصی برگزار می‌شود:
- رمضان جایگاهی خاص در تقویم رویداد‌ها دارد. مراکز آموزشی و دفاتر دولتی در رمضان تعطیل است. (منظور عید رمضان است)
- عید قربان که جشنواره‌ای برای قربانی کردن است در دهم تا دوازدهم ماه اسلامی به نام ذی الحجه برگزار می‌شود. بعد از یک ماه روزه داری در رمضان المبارک، آیین‌هایی انجام می‌شود که زمان‌هایی مشخص دارد.
- محرم، یادآور شهادت حسین بن علی ابن ابیطالب نوه پیامبر است.