گیاهخواری در ادیان و آیین‌های مختلف
در این نوشتار می خوانیم از آیین و مذاهب مختلف نظیر «هندو» و «زرتشت» تا ادیان ابراهیمی «اسلام و یهودیت» چگونه به موضوع گیاهخواری نگریسته می شود و به چه اصولی پایبند و باورمند هستند.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، روز جهانی وگن یک رویداد سالانه است که همه ساله در اول نوامبر توسط گیاهخواران سراسر جهان گرامی داشته می‌شود. پایه‌گذار این روز لوئیس والیس ریاست مجمع وگن انگلستان در تاریخ ۱۹۹۴ است. در ادامه به تفکیک ادیان ابراهیمی و برخی دیگر از آیین های غیرابراهیمی درخصوص مسئله گیاهخواری و مجموعه باورهای رایج در آنان پرداخته ایم.
آیین هندو
دلیل گیاهخواری در هندوئیسم به منظور رعایت آهیمسا (عدم خشونت) است. بنابر اصل آهیمسا، لطف انسان‌ها می‌بایست تمام مخلوقات خداوند را دربر گرفته و تنها محدود به همنوع نباشد و بنابراین کشتن جانوران برای رفع گرسنگی هیمسا (خشونت) محسوب می‌شود.
زرتشت
در دین مزدیسنا در ماه ۴ روز (به‌طور تقریبی هر هفته یک روز) وجود دارد که پیروان این آیین در آن روز از شکار کشتن و خوردن گوشت پرهیز می‌کنند.
در این روز زرتشتیان غذا‌های گیاهی پخته و بیشتر از میوه و سبزیجات استفاده می‌کنند. به این روز‌ها نبر می‌گویند که در تقویم زرتشتی مشخص شده‌است.
اسلام
در آیین اسلام خوردن گوشت بعضی جانوران در صورتی که جانور مردار نباشد و از راه مشروع کشته شود مجاز است، ولی از علی بن ابی‌طالب نقل است که «شکم خود را گورستان جانوران نکنید».
در میان عارفان اسلامی نیز کسانی همچون رابعه عدویه از کشتن و خوردن جانوران سر باز می‌زده‌اند.
مسلمانان از دیدگاه دین و شریعت آزاد هستند تا گوشتخوار یا گیاه‌خوار باشند و نیز دارای سازمان جهانی گیاهخواران مسلمان‌اند.
عده‌ای از مسلمانان نیز ترجیح می‌دهند برای پرهیز از خوردن گوشتی که به حلال بودن آن اطمینان ندارند، در رستوران‌های کشور‌های نامسلمان گیاهخواری کنند.
یهودیت
تعدادی از دانشمندان دین یهودیت (به عنوان مثال یوسف آلبو) گیاهخواری را به عنوان یک ایدئال از نظر اخلاقی، نه فقط به دلیل نگرانی برای رفاه حیوانات، به دلیل اینکه بر شخصیت کسی که حیوانات را ذبح می‌کند تأثیر منفی می‌گذارد معرفی کرده‌اند.