چکیده :
فمینیسم، به مثابه نظام فکری برآمده از انگاره اومانیسم، بازتاب مکتبهای فکری مدرن غربی، در بحث زنان است. با توجه به ویژگیهای مشترک همه گرایشها، میتوان تعریف و نظریه تربیتی مشترک و نسبتاً فراگیر برای آنها در نظر گرفت.
فمینیستها عرصه تعلیم و تربیت را بهترین بستر برای توانمندسازی زنان و ترویج دیدگاههای نقادانه مبتنی بر جنسیت، رسیدن به برابری کامل زن و مرد، گسترش رشته مطالعات زنان و غیره از اهداف خود در این عرصه میدانند. برای رسیدن به این اهداف، اصول و روشهای همچون نقد، تشابهمحوری، مخالفت با خانهداری و مادری، الگوسازی فمینیستی و غیره را در پیش گرفتهاند.
در ارزیابی و نقد فمینیسم باید توجه داشت که اولاً، نباید نهضت دفاع ازحقوق و کرامت زنان را با فمینیسم یکسان پنداشت؛ ثانیاً، آثار مثبتی که این نهضت داشته، نه آثار اندیشههای فمینیستی، بلکه آثار طرح بحث حقوق زنان در غرب است؛ ثالثاً، در یک نگاه جامع ضمن توجه به آثار مثبت طرح بحث حقوق زنان، باید به پیامدهای ویرانگر اندیشههای فمینیستی نیز توجه نمود.
کلیدواژه: فمینیسم، أومانیسم، زنان، نظریه تربیتی، نقد.