نویسنده: احمد عابدی
چکیده:
محور اصلی مقاله حاضر، طرح نظریه «وحی بیانی» است. ابتدا تقسیمات گوناگونی از وحی بیان می گردد و سپس به تفکیک وحی بیانی از وحی قرآنی پرداخته می شود. پس از نقل کلماتی از بزرگان مفسران شیعه و اهل سنت، ادله نظریه فوق بررسی شده، این ایده طرح می گردد که آنچه در قرآن کریم وجود دارد «وحی قرآنی» است و آنچه در روایات و سنت قطعی معصومان(ع) آمده «وحی بیانی» است.
همچنین پس از ذکر برخی از نتایج مترتب بر عقیده فوق، تعدادی از اشکالات مطرح در حوزه وحی با استفاده از این ایده پاسخ گفته می شود.
چکیده:
محور اصلی مقاله حاضر، طرح نظریه «وحی بیانی» است. ابتدا تقسیمات گوناگونی از وحی بیان می گردد و سپس به تفکیک وحی بیانی از وحی قرآنی پرداخته می شود. پس از نقل کلماتی از بزرگان مفسران شیعه و اهل سنت، ادله نظریه فوق بررسی شده، این ایده طرح می گردد که آنچه در قرآن کریم وجود دارد «وحی قرآنی» است و آنچه در روایات و سنت قطعی معصومان(ع) آمده «وحی بیانی» است.
همچنین پس از ذکر برخی از نتایج مترتب بر عقیده فوق، تعدادی از اشکالات مطرح در حوزه وحی با استفاده از این ایده پاسخ گفته می شود.
کلید واژه: وحی، وحی قرآنی، وحی بیانی، تقسیمات وحی، قرائت.
وحی قرآنی و وحی بیانی