صدیق دهواری: سیدنا حسن با صلح خود از خون‌ریزی بزرگی جلوگیری کرد

به گزارش خبرنگار ردنا (ادیان‌نیوز)، «محمد صدیق دهواری» پژوهشگر و فعال فرهنگی اهل سنت در استان سیستان و بلوچستان همزمان با نیمه رمضان در گفتگو با ادیان نیوز درباره سیمای امام حسن مجتبی (ع) در آثار اهل سنت و پیامدهای صلح آن گفت: ایشان نوه مصطفی و گل خوشبویش از این جهان و سرور جوانان اهل بهشت است. ایشان یکی از دو نفری است که نسل رسول‌الله به او می‌رسد و چهارمین نفری است که رسول‌الله در مباهله با مسیحیان نجران او را آوردند.

مدیر انتشارات کتاب بلوچ با اشاره به اختلاف دیدگاه شیعه و سنی درباره موضوع عصمت افزود: شیعه امامیه ایشان را دومین امام معصوم خود می‌دانند ولی اهل سنت تنها جد بزرگوارش رسول‌الله را معصوم می‌دانند.

محمدصدیق دهواری ادامه داد: آن حضرت در نیمه رمضان سال سوم هجرت در مدینه منوره دیده به جهان گشود. کنیه‌اش «ابو محمد» بود و در کتب تاریخی اهل سنت از القاب متعددی مانند: تقی، طیب، زکی، سید، سبط، ریحانه النبی و پنجمین خلیفه از خلفای راشدین از ایشان یاد می‌شود.

نویسنده کتاب تاریخ شفاهی بلوچستان بر نقش حضرت رسول در تربیت و پرورش آن حضرت اشاره کرد و گفت: ایشان تحت تربیت و پرورش نبی مکرم اسلام و پدر و مادر گرامی‌اش رشد و تربیت یافت. بر اساس روایتی که در کتاب «سنن النسائی» آمده است، رسول‌الله فرمودند: «من احب الحسن والحسین فقد احبنی و من ابغضهما فقد ابغضنی»؛ یعنی «هرکس حسن و حسین را دوست داشته باشد مرا دوست داشته است و هر کس نسبت به آنان بغض و دشمنی بورزد به من کینه و دشمنی ورزیده است».

وی ادامه داد: ابوهریره می‌گوید: «فما کان احد احب الی من حسن ابن علی بعدما قاله النبی»؛ یعنی «هیچ‌کس به‌اندازه حسن بن علی در نزد من دوستدارتر نبود پس اینکه رسول‌الله این سخنش را فرمود».

دهواری شباهت امام حسن مجتبی به حضرت رسول را یکی از ویژگی‌های آن حضرت دانست و گفت: از برکات سیدنا حسن، شباهتش به رسول‌الله بود به‌طوری‌که امام بخاری روایت می‌کنند در روزی پس‌ازاینکه ابوبکر صدیق نماز عصر را خوانده بود و از مسجد بیرون رفت حضرت حسن را دید با کودکان بازی می‌کند او را بر دوش خود گذاشت و فرمود:« باابی شبیه بالنبی لابعلی»، « سوگند می‌خورم که به نبی شباهت دارد نه به علی»؛ در حالی که علی همراهش بود و با این سخن ابوبکر به عنوان تأیید خندید.

وی افزود: پس از شهادت پدرش علی ابن ابی‌طالب به‌عنوان خلیفه مسلمین در رمضان سال چهلم هجری در کوفه با او بیعت نمودند و ازاین‌رو مورخان خلافت او را جزء خلافت راشده بر پایه حدیث نبوی که پس از من سی سال خلافت هست و پس از آن سلطنت و پادشاهی مدت زمان او را جز خلافت می‌دانند به‌طوری‌که از زمان رحلت رسول‌الله در ربیع‌الاول سال یازدهم هجری تا زمان تنازل حسن بن علی برای خلافت معاویه در ربیع‌الاول سال چهلم و یک هجری سی سال هست. او یکی از معجزات سخنان رسول‌الله می‌باشند به‌طوری‌که فرموده بودند: «ان ابنی هذا سید و لعل الله یصلح به بین فائتین من المسلمین»؛ یعنی «این فرزندم آقا است و چه‌بسا که خداوند به‌وسیله ایشان بین دو گروه از مسلمانان صلح ایجاد کند».

این پژوهشگر تصریح کرد: ایشان با صلح تاریخی خویش توانست از آشوب و خون‌ریزی بزرگی میان مسلمانان جلوگیری کند، به‌طوری‌که اهل عراق با ایشان بودند و اهل شام با معاویه. در هنگامی‌که سیدنا حسن برای جهاد و گسترش فتوحات و سرزمین اسلامی به‌سوی مدائن حرکت کرد معاویه دو نفر از نمایندگانش را برای گفتگو صلح به نزدش فرستاد و پس از گفتگو آن دو نفر تضمین دادند معاویه به مفاد صلح عمل می‌کند و این‌چنین صلح و سازش صورت گرفت که این صلح نه از ضعف و قدرت و توان بود بلکه برگرفته از رشادت و سیادت وب رتری و تیز هوشی و تیزبینی سیدنا حسن بود به‌طوری‌که فرمودند جمجمه‌های عرب در دست من است به‌سوی صلح یا جنگ هدایتشان کنم رهنمون می‌شوند و براستی دکتر علی صلابی مورخ معاصر چه نیکو فرموده است: حسن ابن علی برخلاف تصور برخی از تاریخ‌نگاران، خلافت را از موضع قوت و قدرت، به معاویه سپرد و نه از روی ضعف و ناتوانی و با استقرار در مدینه منوره امام الفت و وحدت امت اسلامی و مدار یکپارچگی آنان گردید.

وی افزود: سیدنا حسن در سال ۵۱ هجری در مدینه منوره به شهادت رسید و در بقیع به خاک سپرده شد به‌طوری‌که هیچ‌کس پس از رسول‌الله به چنان شرف و منزلتی که حسن دست‌یافته بود دست نیافت.