جهل کارشناس شبکه مسیحی محبت نسبت به قرآن کریم

به گزارش ادیان نیوز، در یکی از برنامه های پخش شده از شبکه ماهواره ای محبت، مهمان برنامه، بدون توجه به مبانی تفسیری قرآن کریم، به آیاتی از کلام الله مجید اشاره کرد و مدعی خشونت و تضاد در قرآن کریم شد.!

وی که به قتل عام ها، خشونت ها و سوزاندن های موجود در کتاب مقدس مسیحیان هیچ اشاره ای نکرد، آیه ۵ از سوره مبارکه توبه را دلیل خشونت در قرآن کریم دانست که به صورت خلاصه به آن پرداخته می شود.

 خداوند در این آیه می فرماید: “و هنگامی که ماه های حرام پایان گرفت، مشرکان را هر جا یافتید به قتل برسانید؛ و آنها را اسیر سازید و محاصره کنید و در هر کمین گاه، ‌بر سر راه آنها بنشینید. ولی اگر توبه کنند و نماز را برپا دارند و زکات را بپردازند، آنها را رها سازید؛ زیرا خداوند آمرزنده و مهربان است.”

در آیه مورد بحث، وظیفه مسلمانان پس از پایان مدت مهلت مشرکان، یعنى چهار ماه بیان شده است، و شدیدترین دستور را درباره آنها صادر مى کند، مى فرماید: “هنگامى که ماه هاى حرام پایان گرفت، بت پرستان را هر کجا یافتید به قتل برسانید”. “فَإِذَا انْسَلَخَ الأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِکینَ حَیْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ”

سپس مى فرماید: “آنها را بگیرید و اسیر کنید”. “وَ خُذُوهُمْ”

“و آنها را در حلقه محاصره قرار دهید”. “وَ احْصُرُوهُمْ”

“و در هر نقطه اى در کمین آنها بنشینید و راه ها را بر آنها ببندید”. “وَ اقْعُدُوا لَهُمْ کُلَّ مَرْصَد”

در اینجا چهار دستور خشن در مورد آنها دیده مى شود: بستن راه ها، محاصره کردن، اسیر ساختن، و بالاخره کشتن و ظاهر این است که چهار موضوع به صورت یک امر تخییرى نیست، بلکه با در نظر گرفتن شرایط محیط، زمان، مکان و اشخاص مورد نظر، باید هر یک از این امور که مناسب تشخیص داده شود، عملى شود.

اگر تنها با اسارت، محاصره کردن و بستن راه بر آنها در فشار کافى قرار مى گیرند از این راه باید وارد شد و اگر چاره اى جز قتل نبود، کشتن آنها مجاز است.

این شدت عمل به خاطر آن است که برنامه اسلام ریشه کن ساختن بت پرستى از روى کره زمین بوده، و مساله بسیار روشن و مبرهن است که مسأله آزادى مذهبى، یعنى ترک اجبار پیروان مذاهب دیگر براى پذیرش اسلام، منحصر به ادیان آسمانى و اهل کتاب مانند یهود و مسیحیت است، و شامل بت پرستان نمى شود.

بت پرستى مذهب و آئین نیست که محترم شمرده شود؛بلکه انحطاط و خرافه و انحراف و بیمارى است که به هر حال و به هر قیمت باید ریشه کن شود.

ولى این شدت و خشونت نه به مفهوم این است که راه بازگشت به روى آنها بسته شده باشد، بلکه در هر حال و در هر لحظه بخواهند مى توانند جهت خود را تغییر دهند، لذا بلافاصله اضافه مى کند: “اگر آنها توبه کنند و به سوى حق باز گردند، نماز را بر پا دارند و زکات را ادا کنند، آنها را رها سازید” (و مزاحمشان نشوید)” فَإِنْ تابُوا وَ أَقامُوا الصَّلاهَ وَ آتَوُا الزَّکاهَ فَخَلُّوا سَبیلَهُمْ”

و در این صورت با سایر مسلمانان کمترین تفاوتى را ندارند و در همه احکام و حقوق با آنها شریکند.

سپس این موضوع را در آیه بعد با دستور دیگرى تکمیل مى کند تا تردیدى باقى نماند که هدف اسلام از این دستور تعمیم توحید، آئین حق و عدالت است، نه استعمار و استثمار و قبضه کردن اموال یا سرزمین هاى دیگران، مى فرماید: “اگر یکى از بت پرستان از تو در خواست پناهندگى کند به او پناه ده تا سخن خدا را بشنود”. “وَ إِنْ أَحَدٌ مِنَ الْمُشْرِکینَ إِسْتَجارَکَ فَأَجِرْهُ حَتّى یَسْمَعَ کَلامَ اللّهِ”

یعنى، در نهایت آرامش با او رفتار کن، و مجال اندیشه و تفکر را به او بده تا آزادانه به بررسى محتواى دعوت تو بپردازد، و اگر نور هدایت بر دل وى تابید، آن را بپذیرد.

بعد از آن اضافه مى کند: “او را پس از پایان مدت مطالعه به جایگاه امن و امانش برسان تا کسى در اثناء راه مزاحم او نگردد” “ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأْمَنَهُ”

و سرانجام علت این دستور سازنده را چنین بیان مى کند: “این به خاطر آن است که آنها قومى بى اطلاع و ناآگاهند”. “ذلِکَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا یَعْلَمُونَ”

بنابراین، اگر درهاى کسب آگاهى به روى آنها باز گردد، این امید مى رود که از بت پرستى که زائیده جهل و نادانى است خارج شوند، و به راه توحید و خداپرستى که مولود علم و دانش است، گام بگذارند.

و به این ترتیب، سختگیرى فوق العاده اى که از آیه اول استفاده مى شود، با نرمشى که در آیه دوم به کار رفته، تعدیل مى گردد، و راه و رسم تربیت همین است که همیشه شدت عمل را با نرمش بیامیزند و از آن معجونى شفابخش بسازند.

گفتنی است، بسیاری از کسانی که مدعی وجود احکام خشونت آمیز در اسلام هستند، اطلاع بسیار اندک و سطحی از قرآن کریم دارند و اگر به منابع اصیل و معتبر اسلامی رجوع کنند؛ متوجه پیش داوری اشتباه و در برخی موارد مغرضانه خود می شوند.

منبع: انجمن رهپویان هدایت