چکیده :
در نگاه قرآن کریم، تمام اجزای هستی دارای صفاتی همچون هدفمند، تسلیم، سنجیده، زیبا و قدسی، نشانه، تسبیحگو و سجدهکننده در برابر پروردگار هستند. درک هر کدام از این اوصاف میتواند آثار قابلتوجهی در ایجاد و ارتقای اخلاق زیستمحیطی انسان ـ که خود نیز مشمول همین اوصاف است ـ فراهم آورد؛ چراکه این اوصاف گویای آن هستند که همه هستی دارای شعور و در پی کمال خویش بوده، دارای حقوق ویژه خود هستند.
بین انسان که مانند سایر اجزای هستی هدفمند آفریده شده است و طبیعت که در مسیری هماهنگ با سیر کمال انسانی در حرکت است ارتباط معناداری حاکم است. بنابراین مراعات اخلاق زیستمحیطی، هماهنگ شدن با جریان هستی در مسیر تکوینی آن است.
کلیدواژه : هستیشناختی قرآن، محیط زیست، اخلاق زیستمحیطی، انسان.