حمیده امیریزدانی: اگر جنگ را اختراع کردیم باید صلح را نیز کشف کنیم!

عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب ادامه داد: از صلح به سه شکل می‌توان سخن گفت؛ صلح با خود، صلح با دیگری (انسان و دیگر موجودات زنده) و صلح با خداوند. صلح با خود در علومی نظیر روان‌شناسی، روان‌کاوی، عرفان و معنویت طرح می‌شود. صلح با دیگری دینی در علومی چون جامعه‌شناسی، الهیات و فلسفه بحث و بررسی می‌شود. و صلح با سایر موجودات زنده همچون جانوران‌ و گیاهان در مطالعات محیط‌زیست، فلسفه اخلاق و حقوق پی‌گیری می‌شود. صلح با خداوند هم برآیند آشتی و‌یا صلح با خود و نیز با دیگری است.

وی گفت: مطالعات صلح به دنبال برقراری عدالت اجتماعی، امنیت انسانی درک و فهم بینافرهنگی و دینی و توسعه‌ی پایدار است. همچنین گردشگری به دو شکل می‌تواند تسهیل‌گر صلح در جوامع بشری باشد; الف. گردشگری به مثابه یک ابزار و بستر as a tool/instrument / platform ب. گردشگری به مثابه یک گونه خاص: niche’s tourism تورهای موضوعی.

دکتر امیر یزدانی افزود: گردشگری در ذات خود، پدیده‌ای دموکرات و غیرطبقاتی است و زبان نرم و صمیمانه‌ای دارد. گردشگری گاهی به عنوان ابزار و پلتفرمی برای صلح طرح می‌شود. برای نمونه در بحث گفتگوی ادیان که یکی از زیر‌شاخه‌های مطالعات صلح محسوب می‌شود، می‌توان از نقش سفر در ترویج گفتگوی بینادینی و فرهنگی یاد کرد. سفرنامه‌ها منبع بی‌نظیری در ثبت این مواجهه‌ها با یکدیگر هستند. در این باره در کتاب #ایمان_در_جاده به وفور سخن گفته‌ام‌. و در کتاب #الهیات_گردشگری از منظر الهیاتی این موضوع را کاویده‌ام که هر دو در انتشارات دانشگاه ادیان و مذاهب منتشر شده است.

وی ادامه داد: شماری از پژوهشکده‌ها و‌شبکه‌هایی که در جهان دانشگاهی به مطالعات صلح و گردشگری پرداخته‌اند: IIPT(international institute for peace through tourism):, Vancouver,Canada از برجسته‌ترین نهادهای پژوهشی به راهبری لوئیس دمور. Tourism for peace (IPTP) پروژه جهانی برای ترویج صلح و کاهش منازعات بین‌المللی. Peace and Tourism research network٫ Newport, USA. شبکه تحقیقاتی محققان و فعالان حوزه گردشگری.

دکتر حمیده امیریزدانی در پایان خاطر نشان کرد: با این نگاه دانشگاه ادیان و مذاهب در صدد است رشته دین و گردشگری را در مقطع تحصیلات تکمیلی پس از تصویب وزارت علوم در دانشگاه برگزار کند.