در دوره پهلوی بهمرور صاحب مناصب دولتی شدند. در این میان، شخصی به نام شیخ محمود حلبی که از روحانیون و سیاسیون ملیگرای دهه۳۰ شمسی بود، انجمنی برای مبارزه با این فرقه نوظهور تاسیس کرد که انجمن مبارزه با بهائیت نام گرفت. شیخ محمود حلبی گویا رسالت خود را در مبارزه با جریان منحرف بهائیت انگاشت.
انجمن بهائیت که از سالهای بعد از سقوط دولت مصدق کار خود را آغاز کرد، از راه دریافت کمک از دفتر برخی مراجع آن زمان بودجه لازم برای فعالیت را تامین کرد و به تربیت واعظانی در زمینه تبلیغ و ارشاد مردم پرداخت. بهتدریج انجمن مبارزه با بهائیت صاحب کرسیها، منابر و مکانهایی برای تبلیغ شد و وعاظی را برای این امر تربیت ساخت. با شروع دهه۴۰ شمسی و ظهور خروش اجتماعی علیه رژیم پهلوی، اکثر گروههای سیاسی و ایدئولوژیک علم مبارزه را برافراشتند و برخی سازمانها و گروههای مبارزاتی در همین زمان پا به عرصه گذاشتند. در صدر این جریانات، جریان مبارزاتی به رهبری امامخمینی(ره) بود که شروع رسمی فعالیتش به سخنرانیهای آتشین حضرتامام(ره) در مدرسه فیضیه و جریان تبعید ایشان برمیگردد.
در این میان، انجمن مبارزه با بهائیت هرگز خود را وارد گود مبارزه با رژیم پهلوی نکرد. کنارهگیری از مبارزه با دستگاه پهلوی برمیگردد به خطمشی انجمن که ادعا داشت تا زمان ظهور حضرتحجت(ع) هیچ شیعهای اجازه ورود به سیاست و حکومتداری را ندارد. این رویکرد سکولارمآبانه انجمن را برخی به سرخوردگی شیخ محمود از فعالیتهای سیاسیاش در دهه۳۰ مربوط میدانند که با کودتای آمریکا ناکام ماندهبود، اما انجمن برای این مدعیات خود غالبا بهانههایی مذهبی و حدیثی ذکر میکند.
انجمن تا قبل از انقلاب اسلامی بزرگترین رسالت مسلمان شیعه را مبارزه با بهائیت بیان میکرد و برای این کار، دست به فعالیتهای تبلیغی فراوانی زد، آن هم زمانی که فلسطین مسئله اول بسیاری از مسلمانان جهان بود و روی کار آوردن دولتی اسلامی که مسئلهای همچون حضور علنی بهائیت در اجتماع در آن حل شود هدف اول شیعیان در ایران بود.
شیخ محمود حلبی و اخلافش بهشدت بر دخالت در امر سیاست مخالفت میکردند لذا بدیهی است که آبشان با انقلاب اسلامی و رهبری آن به یک جوی نمیرفت. دشمنی شخص محمود حلبی و حضرتامام(ره) بر آشنایان با انجمن پوشیده نیست، اما انجمن مبارزه با بهائیت که بعدها به انجمن حجتیه مهدویه معروف شد و ادعا داشت و دارد که میخواهد زمینههای ظهور امامزمان(عج) را فراهم سازد، از آنجا که به مبارزه علنی اعتقادی نداشت با سیاست وارد شد.
قبل از انقلاب، راه مبارزه با تفکر اسلام سیاسی را در همکاری با ساواک دید و از قبل آن، از حکومت وقت چراغسبزهای فراوانی برای فعالیتهای خود دریافت کرد. بعد از انقلاب اما از در دوستی با انقلاب درآمد لکن تا فرصت داشت، به نهادهایی همچون وزارت آموزش و پرورش نفوذ کرد تا روش خود را از راه مدارس بین نسلهای بعدی نهادینه کند.
انجمن در سال۱۳۶۲ و بنا به اعتراض امام(ره) فعالیتهای خود را تعطیل کرد، اما هرگز آن را متوقف نساخت. انجمن حجتیه در سالهای اخیر با عَلَم مبارزه با اهلسنت به بهانه مبارزه با وهابیت از زیرزمین به روی آن آمده و این کار را همچون سابق از راه هیئتهای مذهبی و نشر و تکیه بر ظاهر شریعت آغاز کردهاست. خط فکریِ انجمن در حال حاضر مستمسکی برای تقبیح تشیع از سوی مخالفان اسلام است و کسی از لایههای این سازمانِ تقریبا سری خبر ندارد.
منبع : شهرآرا