حضور روحانیان در دانشگاه برای مقابله با مشکلات روانی دانشجویان
میزان بالای بیماری‌های روانی در میان دانشجویان که گاهی به فاجعه خودکشی نیز ختم می شود، سبب گردیده است تا آسیب‌پذیری بسیاری از جوانانی که با فشارهای مربوط به تحصیلات عالی در محیطی دور از خانه دست و پنجه نرم می کنند، بیش از پیش به چشم آید. مسئولان دانشگاه‌ها به تعهدشان درباره حمایت از دانشجویان تأکید کرده و خدمات مشاوره بیش از قبل مورد استفاده قرار می گیرد اما یک نکته وجود دارد که بسیار مورد غفلت قرار گرفته است و آن هم جایگاهی برای مسئول امور دینی [کشیش و روحانی]. این افراد نمایندگان یک دین یا نهادهای دینی هستند که در داخل دانشگاه‌ها برای تأمین نیازهای دینی آن اجتماعات فعالیت می‌نمایند.
حداقل هزار مسئول امور دینی در دانشگاه‌های بریتانیا فعالیت دارند که نماینده همه ادیان بزرگ و حتی انسان‌گرایی [اومانیسم] هستند. اوضاع همیشه بدین منوال نبوده است، قبل از دهه ۱۹۶۰ چنین مسئولیتی فقط در دانشگاه‌های قدیمی همچون آکسفورد یا کمبریج وجود داشت و در آنجا نیز فرد مذکور از طریق کلیسای انگلیکان منصوب می‌شد. تا اواسط دهه ۱۹۸۰ اکثر دانشگاه‌ها دارای یک کشیش انگلیکان بودند. از نظر تاریخی، وجود چنین امری ریشه در سنت مسیحیت دارد که افرادی مسئول امور دینی در مکان‌هایی چون زندان‌ها، بیمارستان‌ها، مدارس، دانشگاه‌ها و پادگان‌ها می‌شدند. از آنجا که تنوع دینی در انگلیس رو به افزایش نهاد، دانشگاه‌ها نیز به دنبال برآوردن خواسته‌های پیروان دیگر ادیان از جمله دانشجویان یهودی، مسلمان و هندو برآمدند. اخیراً شاغلان چنین وظیفه‌ای که دارای تعلقات انسان‌گرایانه [اومانیستی] هستند نیز کارشان رونق یافته است.
تحقیقات ما نشان می‌دهد سالانه مسئولان امور دینی دانشگاه در حدود ۴٫۵ میلیون پوند کار اختیاری در بخش تحصیلات سطح عالی انجام می‌دهند. در بسیاری از دانشگاه‌ها، آنها حیطه فعالیتشان برای چند دین گسترش یافته که شامل مکان‌های نیایش، گفتگوی بین ادیانی و برقراری ارتباط با جوامع دینی محلی می‌گردد. همچنین مشاهده شده است که مسئولان امور دینی خدماتشان را به دانشجویانی که از نظر اجتماعی به حاشیه رانده شده یا دچار بحرانند نیز ارائه می‌دهند.
برخی از مدیران دانشگاه، مسئولان امور دینی را نه به عنوان یک فرد محصور در یک دانشکده خاص یا پایبند در روابط شغلی، بلکه به عنوان یک همکار بسیار ارزشمندی می‌بینند چرا که آنها به کارمندان و دانشجویان در تمام آن نهاد و بیرون از آن توجه دارند.
بسیار روشن است که مسئولان امور دینی مجموعه بسیار متنوعی از فعالیت‌ها را در دانشگاه‌ها انجام می‌دهند و با توجه به روند رو به گسترش مشکلات بیماری‌های روانی در میان دانشجویان، مطالباتی از این دست نیز افزایش می‌یابد. اما باید به خاطر داشته باشیم در حالی که تأمین هزینه چنین شغلی بر عهده نهادهای دینی است و از سوی دیگر تحصیلات دانشگاهی پیش‌برنده اصلی سکولاریسم است ـ یعنی دین در آن اهمیت اجتماعی کمتری می‌یابد ـ دانشگاه‌ها به چنین نمایندگان دینی [بیش از گذشته] برای ارائه خدمات به دانشجویانشان بیشتر نیاز دارند.