نگرش ایرانی‌ها به طالبان
بر اساس نظر سنجی دیدگاه بیش از نیمی از شهروندان ایرانی نسبت به طالبان منفی است.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران به منظور سنجش نگرش شهروندان در خصوص گروه طالبان و تحولات افغانستان، در روزهای ۲۱ تا ۲۵ شهریور ۱۴۰۰ یک نظرسنجی در مقیاس ملی و با شیوه مصاحبه تلفنی انجام داده است. جامعه آماری این نظرسنجی کلیه شهروندان ۱۸ سال به بالای ساکن در مناطق شهری و روستایی کل کشور و تعداد نمونه آن ۱۵۸۱ نفر بوده است.
مشخصات پاسخگویان
۵۰.۲ درصد پاسخگویان این نظرسنجی مرد و ۴۹.۸ درصد زن هستند. ۲۷ درصد پاسخگویان در رده سنی ۱۸ تا ۲۹ سال، ۴۵.۸ درصد در رده سنی ۳۰ تا ۴۹ سال و ۲۷.۲ درصد در رده سنی ۵۰ سال و بالاتر قرار دارند. ۲۳.۸ درصد مجرد، ۶۹.۹ درصد متاهل و ۶.۳ درصد بدون همسر بر اثر طلاق یا فوت همسر هستند. ۳۸.۳ درصد پاسخگویان در مراکز استان، ۳۵.۶ درصد در شهرهای کوچک تر و ۲۶.۱ درصد در روستاها سکونت دارند.
اطلاع شهروندان از تحولات افغانستان و کنترل طالبان
از پاسخگویان پرسیده شد «آیا شما اخبار مربوط به کنترل طالبان بر افغانستان را شنیده‌اید؟» ۷۷.۹ درصد پاسخگویان گفته‌اند اخبار مربوط به کنترل طالبان بر افغانستان را شنیده‌اند. اما ۲۱.۳ درصد مردم گفته‌اند این اخبار را نشنیده‌اند. مردان (۸۳.۵ درصد) بیشتر از زنان (۷۳.۵ درصد)، افراد دانشگاهی (۸۶.۴ درصد) بیشتر از افراد غیردانشگاهی (۷۴ درصد) و ساکنان شهری (در مراکز استان‌ها ۸۱.۱ درصد و در دیگر شهرها ۸۰.۱ درصد) بیشتر از ساکنان روستایی (۷۲.۶ درصد) اخبار مربوط به کنترل طالبان بر افغانستان را شنیده‌اند.
احساس شهروندان نسبت به گروه طالبان
در ادامه از شهروندان سوال شد: «شما نسبت به گروه طالبان چه احساسی دارید؟» ۵۶.۴ درصد مردم گفته‌اند احساس بدی نسبت به گروه طالبان دارند. ۲۸.۳ درصد احساس خاصی نسبت به طالبان ندارند. تنها ۳.۷ درصد گفته‌اند نسبت به گروه طالبان احساس خوبی دارند. ۱۱.۵ درصد شهروندان نیز در پاسخ به این سوال گزینه نمی‌دانم را انتخاب کرده‌اند.
احساس منفی نسبت به طالبان در بین مردان (۵۹.۲ درصد) بیشتر از زنان (۵۴.۷ درصد) مشاهده می‌شود. این احساس بد نسبت به گروه طالبان، در بین افراد دانشگاهی (۶۵.۶ درصد) بیشتر از افراد غیردانشگاهی (۵۲.۲ درصد)، در بین افراد ۱۸ تا ۲۹ سال (۵۷.۴ درصد) و ۳۰ تا ۴۹ سال (۶۰.۸ درصد) بیشتر از افراد ۵۰ سال به بالا (۴۹.۶ درصد) و در بین ساکنان شهری (مراکز استان‌ها ۶۳ درصد و شهرهای کوچکتر ۵۹.۶ درصد) بیشتر از ساکنان روستایی (۴۴.۴ درصد) است.