به باور ردولف اُتو، بی تابی و شوق ما به سوی خداوند جزئی از وجود ما است. وی ادعا می‌کند که همین احساسها، اصل و پایه امور دینی است و حتی تأملات فلسفی و کلامی از نتایج و تبعات ثانوی این تجربه است. به تعبیر او: اگر تجربه دینی در کار نباشد، علوم الهی یا فلسفه‌های دینی هم در کار نخواهند بود.