جزئیت و بلند خواندن بسمله

نویسنده در آغاز به ذکر اختلاف مذاهب چهارگانه اهل سنت در مورد قرائت بسمله در نماز پرداخته است. آنگاه به اثبات دیدگاه فقه امامیه در مورد جز بودن بسمله در سوره حمد و در آغاز همه سوره ها – غیر از سوره توبه – و قرائت جهری آن در نماز که موافق نظر برخی از فقهای بزرگ اهل سنت است می پردازد. مهم ترین دلیل او در اثبات این سه ادعا، روایات فراوانی است که از اهل سنت نقل می کند.

او در پایان هر بخش از روایات اهل سنت، گزیده ای از روایات امامان شیعه (ع) را برای تکمیل بحث خود ذکر می نماید. در نهایت بعد از ذکر روایاتی از اهل سنت که مورد استناد کسانی است که قرائت بسمله یا جهر به آن را در نماز جایز نمی دانند به نقد و بررسی آنها می پردازد.
 
کلید واژه: بسم الله الرحمن الرحیم، بسمله، جهر، اخفات، قرائت، نماز، سوره حمد، فقه اهل سنت، فقه مقارن