اسلام؛ محور انتخابات ریاست جمهوری فرانسه

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، نامزدهای راست افراطی فرانسه، مارین لوپن و به‌ویژه اریک زمو، کارشناس سابق، به‌طور مکرر با استناد به خطرات امنیتی و تروریسم، اسلام را مورد انتقاد قرار داده‌اند.

حرف‌های آن‌ها گاهی توسط مقامات راست محافظه‌کار و متحدان رئیس جمهور میانه‌رو امانوئل مکرون، با هشدارهایی در مورد اسلام‌گرایی افراطی تکرار می‌شود.

چنین بحث مبارزاتی شدیدی درباره اسلام در همسایگان فرانسه مانند بریتانیا و آلمان که هر دو دارای اقلیت‌های بزرگ مسلمان هستند کمتر قابل تصور است.

با این حال، فرانسه هنوز در سایه ترومای جنگ استقلال الجزایر و کشتارهای سال ۲۰۱۵ زندگی می‌کند.

زمور که با لوپن و نامزد راستگرای سنتی، والری پکرس برای رسیدن به دور دوم در برابر مکرون رقابت می‌کند، با توصیف شهر «روبه» در شمال فرانسه به عنوان «افغانستانی با دو ساعت فاصله تا پاریس»، خشم تازه‌ای را بین مسلمانان برانگیخت.

او به رادیو فرانس اینتر گفت: فرانسوی‌هایی که مسلمان هستند باید به روش فرانسوی زندگی کنند و شریعت را برتر از قوانین جمهوری ندانند.

در سال ۱۹۰۵، جدایی رسمی کلیسا و دولت در فرانسه سکولاریسم را به عنوان یکی از سنگ بناهای هویت جمهوری مدرن تبدیل کرد. دولت مکرون در ۲۰۲۱ نیز قانون جدیدی را برای دفاع از فرانسه در برابر آنچه رئیس جمهور آن را جدایی‌طلبی اسلامی توصیف کرد، وضع کرد.

پایان حکومت استعماری، جریان‌های مهاجرت زیادی را به فرانسه در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ ایجاد کرد، اما بحران اقتصادی که در دهه ۱۹۷۰ رخ داد، باعث شد بسیاری از تازه‌واردها با مشکلات بسیاری روبه‌رو شوند.

در حالی که بریتانیا و آلمان نیز با ورود مهاجران در دسته‌های بزرگ پس از جنگ دست و پنجه نرم کردند، هیچ قدرت استعماری اروپایی دیگری جنگی را انجام نداد که خشونت، مدت و پیامدهای آن با جنگ استقلال الجزایر قابل مقایسه باشد.

پاسکال پرینو، دانشمند علوم سیاسی، در این باره به خبرگزاری فرانسه گفت: مسئله مهاجرت به‌طور ویژه در فرانسه وجود دارد زیرا خاطره دشوار جنگ الجزایر را بیدار می‌کند. این امر زخم‌های عمیقی در آگاهی جمعی مردم بر جای گذاشت.

اما در حالی که بحث در مورد اسلام همیشه در فرانسه مطرح بوده است، این کشور در سال ۲۰۱۱ پوشش کامل صورت(برقع) را برای زنان ممنوع کرد. با این همه بسیاری از مسلمانان که تقریباً ۹ درصد از جمعیت فرانسه را تشکیل می‌دهند از سطح و میزان لفاظی‌ها شوکه شده‌اند.

فاطمه بووه (Fatma Bouvet)، روانپزشک تونسی‌تبار و نویسنده کتاب «یک زن عرب در فرانسه» گفت: گاهی به خودم می‌گویم که هیچ‌کس نمی‌تواند کاملاً درک کند که این خشونت چقدر است.

فاطمه با اذعان به اینکه مردم ممکن است وسوسه شوند که خودشان را تسلیم کنند، گفت: راستش را بگویم، گاهی اوقات ما فقط می‌خواهیم در بین اعراب ملاقات داشته باشیم تا به یکدیگر بگوییم که چقدر اوضاع بد است.

ژان ماری لوپن، پدر مارین لوپن، که در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۲ به دور دوم راه یافت، بسیاری از فرانسه را با مخالفت‌های مکرر علیه اسلام و مهاجران شوکه کرده است.

مسلمانان فرانسه از اینکه که چنین لفاظی اکنون عادی شده و به‌طور فزاینده‌ای توسط گزارش‌های خبری گسترده و اشباع رسانه‌های اجتماعی مورد حمایت قرار گرفته است، ترسیده‌اند.

خدیجه، ۳۸ ساله، یک مددکار اجتماعی در منطقه لوآر در مرکز فرانسه، در این باره، گفت: «احساس بدی دارم، بسیار بد. من این تصور را دارم که فرانسه امروز به پدربزرگ و مادربزرگ من که برای آزادی آن جنگیدند، به پدر و مادرم که برای ساختن جاده‌های آن آمده بودند و به من که به همه قوانین دموکراسی و ادغام احترام گذاشته‌ام تف می‌اندازد، چند روز پیش، دختر پنج ساله‌ام به من گفت که دوست ندارد عرب باشد».

برای او که در یک انجمن خیریه کار می‌کند، حملات شب ۱۳ نوامبر ۲۰۱۵ همه چیز را تغییر داد. افراد مسلح اسلام‌گرای افراطی ۱۳۰ نفر را در پاریس و اطراف آن در مکان‌هایی از جمله رستوران‌ها و محل برگزاری موسیقی قتل عام کردند.

او گفت: «راهم را از بسیاری دوستانم که شروع به پیوند دادن مسلمانان با تروریسم کرده بودند، جدا کردم».

از نظر احمد بوبکر، جامعه‌شناس برجسته سد شکسته است و اکنون عدم بازداری کامل از سوی چهره‌های سیاسی که مسلمانان را به عدم ادغام متهم می‌کنند، وجود دارد.

او گفت: با این حال، من متقاعد نشده‌ام که جامعه فرانسه آنقدر که ما می‌گوییم نژادپرست باشد. این سیاستمداران هستند که به دنبال شبهه نژادپرستی در افکار عمومی هستند، بدون اینکه بدانند در واقع خود آنها هستند که «نژادپرستی» را می‌سازند.