پاپ فرانسیس آموزه‌های جدیدی در مورد کهولت سن ابراز کرد

سرویس ترجمه ردنا (ادیان نیوز)- صبح چهارشنبه، پاپ فرانسیس، مصاحبۀ عمومی و تدریس هفتگی خود با مؤمنان در تالار ششم بولس واتیکان را با این جمله آغاز کرد: امروز آموزه‌هایی را آغاز می‌کنیم که در جستجوی معنای کهولت سن و ارزش آن در کلام خداوند است. چند دهه پیش، این مرحله از زندگی به یک “ملت جدید” و حقیقی مربوط می‌شد که سالمندان بودند. هرگز در تاریخ تعداد سالمندان به این اندازه نبوده است. در نتیجه، خطر طرد شدن آن‌ها به امری پیوسته تبدیل شد، زیرا غالباً به سالمندان به‌عنوان یک “بار {بر دوش}” نگاه می‌شد. در اولین مرحله غم‌انگیز همه‌گیری آنها کسانی بودند که بیشترین بها را پرداخت کردند. زیرا آنها ضعیف‌ترین افراد بودند که بیشتر از همه نادیده گرفته شدند: ما آن‌ها را در حیاتشان نادیده گرفتیم و به آن‌ها توجه نکردیم تا مردند.

پدر مقدس ادامه داد که در کنار مهاجرت، سالمندی از جمله مسائل مهمی است که خانواده را در این مرحله به مقابله با آن فرامی‌خواند. موضوع فقط تغییر کمّی نیست؛ چیزی که به دنبال بررسی آن هستیم وحدت مراحل زندگی نیز هست، یعنی مرجع حقیقی در درک زندگی انسان و ارزیابی کلی آن.

بنابراین از خودمان می‌پرسیم آیا صداقت و راستی وجود دارد؟ آیا میان مراحل مختلف زندگی عهد و میثاقی وجود دارد یا میان مراحل زندگی جدایی و فاصله حاکم است؟

پاپ افزود: همۀ ما در دوره‌ای زندگی می‌کنیم که کودکان، جوانان، بزرگسالان و سالمندان همگی با هم زندگی می‌کنند. اما نسبت تغییر کرد و طول عمر به امری جمعی تبدیل شد و در مناطق وسیعی از جهان تعداد کودکان به میزان اندکی توزیع شد. خللی که عواقب بسیاری دارد. فرهنگ غالب نیز یک مدل واحد را در دست گرفته است و آن مدل جوان-بزرگسال است، یعنی فردی خودساخته که همیشه جوان می‌ماند. اما آیا این درست است که یک جوانی دارای زندگی به معنای کامل باشد، در عین حال کهنسالی به سادگی خالی از زندگی و حیات باشد؟ قطعاً دورۀ جوانی به‌عنوان تنها سنی که شایسته است انسان در آن آرمان‌هایش را محقق سازد بزرگ داشته می‌شود. در کنار این، کهنسالی که به‌عنوان سستی، ناتوانی و زَوال به آن نگریسته می‌شود نماد غالب نظام‌های توتالیتر در قرن بیستم است. آیا این را فراموش کرده ایم؟

پاپ فرانسیس ادامه داد: طولانی شدن عمر تأثیر اصولی و بنیادینی بر تاریخ افراد، خانواده‌ها و جوامع دارد. اما بر ما واجب است که از خودمان بپرسیم آیا ویژگی روحی کهنسالی و معنای جمعی آن، موضوع اندیشه و عشق و محبتی ست که با این حقیقت سازگار هستند؟ آیا سالمندان برای بقای حیاتشان به حساب دیگران از دشمنی با آن‌ها عذرخواهی می‌کنند؟ در حقیقت در تجلی معنای زندگی– به‌ویژه در آنچه فرهنگ «پیشرفته» نامیده می‌شود– کهنسالی تأثیر ضعیفی دارد.

چرا؟ زیرا کهنسالی مرحله‌ای تلقی می‌شود که نه مطالب خاصی برای ارائه دارد و نه معانی خاصی برای زیستن. به این ترتیب، مردم به بررسی آن تشویق نمی‌شوند و آموزش جامعه برای شناخت آن ناقص است. به طور خلاصه، برای سنی که اکنون بخش مهمی از یک گستره جمعی شده است و تا یک سوم کل زندگی یک فرد را شامل می‌شود، گاهی برنامه‌های کمکی وجود دارد، اما هیچ پروژه‌ای برای زندگی وجود ندارد. این امر باعث ایجاد خلأ در اندیشه، تخیل و خلاقیت می‌شود.

پاپ اضافه کرد که جوانی زیباست، اما جوانی ابدی توهم بسیار خطرناکی است. پیر بودن به اندازه جوان بودن مهم و زیباست. این را به خاطر بسپاریم که عهد و میثاق بین نسل‌ها که تمام مراحل زندگی را به انسان بازمی‌گرداند، هدیه و موهبت گمشده ماست و باید دوباره آن را پیدا کنیم. کلام خدا در مورد این عهد چیزهای زیادی برای گفتن دارد.

پاپ فرانسیس در تفسیر این آیه از یوئیل که می‌گوید: «پیرمردان شما خواب می‌بینند و جوانان شما رؤیا می‌بینند»، معتقد است: وقتی سالمندان در برابر روح‌القدس مقاومت می‌کنند و رؤیاهای خود را در گذشته دفن می‌کنند، جوانان دیگر نمی‌توانند رؤیای چیزهایی را ببینند که باید علیه آن‌ها قیام کنند تا مسیر آینده را بگشایند. در طرف دیگر وقتی بزگسالان رؤیاهایشان را نقل می‌کنند، جوانان اموری را که بر آن‌ها واجب است به خوبی درک می‌کنند. جوانانی که دیگر رؤیاهای سالمندان را زیر سؤال نمی‌برند و سرگرم رؤیاهایی هستند که از نوک دماغشان فراتر نمی‌رود، از تحمل حال و آیندۀ خود خسته خواهند شد.

اگر پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها در افسردگی خود فرو روند، جوانان بیشتر به گوشی‌های هوشمند خود روی می‌آورند. ممکن است صفحه نمایش روشن بماند، اما زندگی پیش از موعد خاموش می‌شود. آیا این خطرناک‌ترین عواقب همه‌گیری، به ویژه در نابودی جوان‌ها نیست؟ سالمندان منابع یک زندگی را دارا هستند که جوانان می‌توانند به آنها پناه ببرند. آیا آنها به جوانانی که رویایشان را از دست می‌دهند نگاه خواهند کرد یا آنها را همراهی خواهند کرد و رؤیاهایشان را تشویق خواهند کرد؟

پاپ فرانسیس در پایان آموزش هفتگی خود گفت که حکمت مسیر طولانی که با پیری تا پایان زندگی همراه است این است که کهنسالی باید به‌عنوان مقدمه‌ای برای {درک} معنای زندگی پشت سر گذاشته شود، نه اینکه برای بقا به‌عنوان ضعف و سستی در ادامۀ زندگی مورد استفاده قرار بگیرد. زیرا اگر دوران کهنسالی به کرامت زندگی شایسته برای انسان باز نگردد، به سمت افسردگی که عشق را از همه می‌رباید، در خود فرو خواهد رفت. چالش برای بشریت و تمدن، مستلزم تعهد ما و یاری خداوند است. پس بیایید این را از روح‌القدس بخواهیم.

پاپ فرانسیس تصریح کرد: با این آموزه‌های مربوط به سالمندی، دوست دارم همه را تشویق کنم که موهبت‌ها و نعمت‌های فکری و ذهنی سالمندان را در مراحل دیگر زندگی بکار بگیرند و از آن‌ها بهره‌برداری نمایند. کلام خدا به ما کمک خواهد کرد که معنی و ارزش سالمندی را درک کنیم و روح‌القدس نیز رؤیاها و آرزوهایی که نیاز داریم را به ما عطا می‌کند.

مشارکت و همکاری شما در یک پیام بزرگ این است که به ما کمک کنید تا کلام پاپ را به همه خانه‌ها منتقل کنیم.