روشنفکرانی که واقعیّت اجتماعی را نادیده میگیرند و جامعه را چیزی جز جمع کنشگرانش نمیدانند، طبیعی است که همهی مشکلات را در طبیعت ناپخته و نابالغ افراد میبینند و مواعظ و نصایح خود را به آنان معطوف میکنند
ردنا (ادیاننیوز)- به تازهگی دوست خوب و اندیشمندم، محسن حسام مظاهری در کانال تلگرامی خود یادداشتی خواندنی منتشر کردهاند با عنوان “از خیابان تا کافه”. یادداشتی که نشان میدهد روشنفکران ایرانی امر اجتماع را رها کرده و به توصیههای روانشناختی و اگزیستنسیالیستی روی آوردهاند.
شوربختانه توصیف ایشان از وضعیّت روشنفکری در جامعهی ایران را با واقعیّت سازگار میدانم. البته همهی ما بیش و کم میدانیم که چه چیزهایی روشنفکران ایرانی را به این حال و روز و به بیکنشی در حوزهی سیاسی_اجتماعی کشانده است؛ ولی جامعهای که از هنرپیشه و بازیکن فوتبالش انتظار دارد تا دردهایش را فریاد بزند، طبیعی است که از روشنفکران خود نیز انتظار داشته باشد به جای موعظهگری و بحث بر سرِ تضاد فلسفهی اسلامی با فلسفهی غرب و موضوعات کمفایدهای از این دست، گاهی نیز از وضعیّتهای آزاردهندهی اجتماعی و اقتصادی آنان سخن بگویند و در کنارشان باشند.
روشنفکرانی که واقعیّت اجتماعی را نادیده میگیرند و جامعه را چیزی جز جمع کنشگرانش نمیدانند، طبیعی است که همهی مشکلات را در طبیعت ناپخته و نابالغ افراد میبینند و مواعظ و نصایح خود را به آنان معطوف میکنند. آنان در نهایت به کافه پناه برده و عمهدرمانی پیشه خواهند کرد. روشنفکرانی که تمام همشان حفظ و ارتقاء موقعیّت آکادمیکشان است، طبیعی است که چشم بر خیابان ببندند و مردم را به حال خود راها کنند.