زندگی نامه امام علی (ع) از ولادت تا شهادت به زبان ساده و خلاصه

سرویس بازار ردنا (ادیان نیوز) – یکی از بزرگان دین اسلام، امام علی علیه السلام است، اولین امام و مولای شیعیان است و اولین فردی که به حضرت محمد (ص) ایمان آورد، امام علی (ع) بودند. زندگی نامه امام علی (ع) پر از دلاوری ها و فداکاری هایی است که ایشان در مسیر اسلام داشته است که سرانجام به خاطر کینه ورزی دشمنان اسلام در محراب مسجد به درجه رفیع شهادت رسید. و اولین شهید محراب در تاریخ می باشند. دراین مقاله از  ، زندگی نامه امام علی (ع) از تولد تا شهادت حضرت علی (ع) با شرحی کامل و مفصل برای شما بیان کرده ایم. با ما همراه باشید.

زندگی نامه امام علی (ع) ساده و مختصر

ولادت و تولد امام علی (ع) (پدر و مادر امام علی)

امام علی (ع) اولین فرزند از قبیله هاشمی است که پدر و مادرشان هر دو نیز از قبیله هاشمی بودند. پدر امام علی، ابوطالب فرزند عبدالمطلب که ایشان نیز فرزند هاشم بن عبد مناف و مادرشان فاطمه بنت اسد که فرزند هاشم بن عبدمناف هستند. خاندان هاشمی از نظر فضیلت های اخلاقی، صفت های عالی انسانی در بین قبیله قریش و کل طایفه های عرب؛ مشهور و زبان زد بودند. برخی از فضایل اخلاقی که مختص به بنی هاشم است شامل: مروت، فتوت، شجاعت و… می باشد.

امام علی (ع) در روز ۱۳ ماه رجب در سال ۳۰ عام الفیل در خانه کعبه به دنیا آمدند. داستان ولادت امام علی (ع) این گونه است که فاطمه دختر اسد در زمان درد زایمان به سمت مسجد الحرام رفتند و خود را به دیوار خانه کعبه نزدیک کرد و گفتند: «بار الها، من به تو، پیغمبرانت، و کتاب هایی که از سوی تو نازل شده اند و همچنین به سخن جد بزرگوارم ابراهیم خلیل الله که این خانه را ساخته است، ایمان راسخی دارم. خداوندا ! به حرمت شخصی که این خانه را ساخته، و به حق، بچه ای که در رحم من است، تولد این کودک را برای من آسان گردان» لحظه ای بعد دیوار سمت جنوب شرقی مکه در مقابل چشمان عباس بن عبدالمطلب و یزید بن تعف شکافته شد. فاطمه داخل کعبه شد؛ و دیوار دوباره به هم پیوست. به مدت ۳ روز فاطمه بنت اسد در پاک ترین مکان دنیا مهمان خداوند بودند. و فرزند خود را پس از سه روز یعنی در ۱۳ رجب به دنیا آوردند. دیوار از همان جا که قبلا شکافته شده بود، باز شد و ایشان بیرون آمدند و گفتند: «پیغامی از غیب شنیدم که نام کودک را “علی” بگذار.» نه تنها در دین و مذهب اسلام، بلکه در دیگر ادیان نیز، امام علی (ع) تنها شخصی در خانه کعبه به دنیا امدند.

ازدواج امام علی (ع)

زمانی که حضرت فاطمه (س) در خانه پدر بودند، ابوبکر، عمر و دیگر افراد قبیله قریش به خواستگاری ایشان آمدند؛ اما پیامبر نپذیرفت. مردمی از انصار به امام علی (ع) گفتند: زهرا را خواستگاری کن. علی (ع) به خانه پیامبر رفتند و رسول الله (ص) پرسیدند: پسر ابوطالب برای چه کاری آمده است؟ امام علی (ع) فرمودند برای خواستگاری زهرا، پیغمبر (ص) فرمودند: مرحبا و اهلا ! مردانی از قبیله قریش برای اینکه دخترم را به آنها ندادم، از من رنجیدند، من به آنها گفتم که این کار به امر خداوند بوده است.  پیامبر در سال های اول تا سوم هجری، دخترشان را به عقد امام علی (ع) در آوردند. اولین فرزند آنها در ۱۵ ماه رمضان سال سوم هجری متولد شد که نامش را حسن گذاشتند. و فرزند دوم ایشان حسین در ۳ شعبان سال ۴ هجری متولد شدند. و دو دختر به نام های زینب و ام الکلثوم.

دوران خلافت امام علی (ع)

پس از رحلت حضرت محمد (ص) در زمانی که علی (ع) و برخی از افراد قبیله بنی هاشم مشغول تدفین پیامبر بودند؛ عده ای از مهاجران  و انصار که ابوبکر، عثمان و عمر نیز به همراه آنها بودن در مکانی به نام سقیفه بنی ساعده تجمع کردند تا برای حکومت تکلیف تعیین کنند. پس از دعوا و مشاجرهایی که داشتند و بدون توجه به سخنان پیامبر در روز غدیر، ابوبکر به عنوان خلیفه انتخاب شد. سپس عمر و عثمان به ترتیب به خلافت رسیدند، امام علی (ع) در مقابل این موضوع به مدت ۲۵ سال صبر کردند، پس از به قتل رسیدن عثمان، برخی از صحابه به ملاقات امام علی (ع) رفتند و گفتند: ما شایسته تر از تو برای خلافت، کسی را نمی شناسیم؛ امام علی (ع) گفتند: من وزیر باشم بهتر از اینکه امیر شما باشم. آنها گفتند: به جز بیعت کردن با تو، چیزی را قبول نمی کنیم. امام علی (ع) گفتند: بیعت مخفیانه نمی شود و باید در مسجد باشد. به جز چند نفر همه انصار با ایشان بیعت کردند، دلیل مخالفت امام علی (ع) با بیعت با مردم این بود که ایشان جامعه موجود را فاسدتر از چیزی می دانست که ایشان بتواند آن را رهبری کرده و معیار های خود را به اجرا درآورد.

شهادت حضرت علی (ع)

پس از سرکوب خوارج در جنگ نهروان، بعضی از خوارج که یکی از آنها عبدالرحمان بن ملجم مرادی بود، دور هم جمع شدند و اوضاع شکست و جنگهای داخلی را بررسی کردند که در آخر به این نتیجه رسیدند که مسبب این خونریزی ها و شکست امام علی (ع)، عمروعاص و معاویه هستند. پس باید این سه نفر را از میان بردارند تا تکلیف مسلمانان روشن شود. بنابراین هر یک متعهد به کشتن یکی از این ۳ تن شدند. ابن ملجم مرادی مسئول به قتل رساندن امام علی (ع) شدند، بنابراین در شب ۱۹ ماه مبارک رمضان به همراه تعدادی در مسجد کوفه منتظر شدند. امام علی (ع) آن شب در منزل دخترشان حضرت ام الکلثوم مهمان بودند و از آنجا که از توطئه و حادثه صبح آگاه بودند، آن را با ایشان در بین گذاشتند، ام الکثوم گفتند: فردا به جای خودتان جعده را به مسجد بفرستید. ولی امام علی (ع) فرمودند: «از امر و قضای خداوند نمی توان فرار کرد» سپس کمربند خود را محکم بستند و به سمت مسجد رفتند. ابن ملجم، زمانی که امام در سجده بودن با ضربه شمشیر، فرق مبارک ایشان را شکافتند و خون در محراب جاری شدند. در این زمان ایشان فرمودند: «فزت و رب الکعبه؛ به خدای مکه قسم که رستگار شدم»

محل دفن حضرت علی (ع)

پس از اینکه امام علی (ع) در شب بیست یکم ماه رمضان به شهادت رسیدند، بدون اینکه فردی متوجه شود در نزدیکی شهر کوفه دفن کردند. این امر به دلیل پیشگیری از نبش قبر و بی احترامی دشمنان نسبت به جنازه ایشان بود.