مرز توحید و شرک کجاست؟ + فیلم
مرز توحید و شرک دقیقاً به درون ما برمی‌گردد و اینکه بدانیم یک نفر همه کاره است و همه به او ارتباط دارند و ما باید این ارتباط را حفظ کنیم و همین که بگوییم خدا را شکر، همین جمله ما را به توحید نزدیک می‌کند.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، سیدمجتبی حسینی، مفسر قرآن و پژوهشگر دین، در سلسله برنامه‌هایی به مناسبت ماه مبارک رمضان به بیان نکاتی درباره زندگی مؤمنانه پرداخته است که متن جلسه دوم با موضوع «توحید» در ادامه می‌آید:
یکی از پیام‌های مشترک ادیان، توحید است. خیلی از ما هم این را قبول داریم اما مسئله این است که چرا این موضوع اینقدر تکرار شده است؟
همه ما می‌دانیم که باید فقط خدا را پرستید و نه عقل ما، نه حس، نه فطرت و نه دل ما جواب نمی‌دهد که سراغ پرستش یک موجود غریبه برویم بلکه کسی را می‌پرستیم که با آن ارتباط داریم و از درون ما خبر دارد و درون ما به راحتی می تواند با او حرف بزند.
آیا ما اکنون می‌توانیم مشرک باشیم؟ الان بتی وجود ندارد اما جنس بت‌ها، ارتباط بت‌ها و شبکه بت‌ها عوض شده است. شخصی خدمت امیرالمؤمنین(ع) رسید و گفت چرا اینقدر از توحید سخن می‌گویید چون الان دیگر بتی وجود ندارد؟
ایشان فرمود وقتی به سخن کسی گوش می‌دهی در واقع زمان و حس خودت را در اختیار او قرار می‌دهی. حال اگر او حرف خدایی بزند کار تو توحیدی است اما اگر حرف خدایی نزد تو هم در حال شرک هستی. بنابراین درجات شرک در ما متفاوت است.
گاهی اوقات در جملات معمولی خودمان این مسئله را رعایت نمی‌کنیم. فرض کنید کسی با کمک دیگری به موفقیتی رسیده است و این خیلی خوب و عالی است. انسان باید قدردان زحمات دیگری باشد و اگر نباشد اقدامی ضد توحید است.
اما اگر بگوییم؛ «اگر فلانی نبود من الان بدبخت بودم» با اینکه بگوییم؛ «اگر خدا فلانی را نمی‌فرستاد الان بدبخت بودم»، مرز فوق‌العاده لطیف و ظریفی وجود دارد. اینجا در عین اینکه نقش آن شخص را نادیده نگرفته‌ایم اما قبول داریم تمام افعال و ارتباطات در ذیل عنایت خداوند است.
بنابراین مرز توحید و شرک دقیقاً به درون ما برمی‌گردد و اینکه ما بدانیم یک نفر همه کاره است و همه به او ارتباط دارند و ما باید این ارتباط را حفظ کنیم. همین که بگوییم خدا را شکر، همین جمله ما را به توحید نزدیک می‌کند.
لذا همان گونه که به راحتی می‌توانیم به سمت شرک برویم به همان راحتی هم می‌توانیم به سمت توحید حرکت کنیم اما لازمه‌اش این است که ارتباط با خدا را در هر حالتی حفظ کنیم.
اجازه ندهید شرک به دلتان راه پیدا کند. دل وحدت‌گراست اما هر لحظه ممکن است یک نفر شما را از شرق و یک نفر از غرب به سمت خود بکشاند و این در حال متلاشی شدن است.
اما باید فقط به خالقیت خداوند توجه داشته باشیم. اگر این را در نظر داشته باشیم توحید ما قوی‌تر شده و ثمره آن برای هر کسی بدون استثنا ایجاد خواهد شد.
اولین جهنم انسان مشرک در دل خودش است که نمی‌داند به کجا نگاه کند و به چه کسی تکیه کند.