کتاب «اسرار نهضت امام حسین (ع)» روانه بازار نشر شد

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، کتاب «اسرار نهضت امام حسین (ع)» با عنوان «الدعوه الحسینیه الی نصره الشریعه الاسلامیه» اثر آیت الله محمدرضا کلباسی اشتری و تدوین عبدالجواد فلاطوری و تصحیح و تحقیق آیت الله احمد کلباسی اشتری به همت مؤسسه بوستان کتاب در ۲۷۲ صفحه منتشر شد.

این کتاب، اثری است گرانسنگ در بیان نکته‌هایی از تاریخ نهضت امام حسین (ع) و تحلیل قسمت‌هایی از آن با استناد به آیات قرآن کریم و احادیث اهل بیت (ع) ست که مؤلف در این اثر درس‌های عبرت آموز قیام عاشورا را تبیین کرده و تلاش دارد نوع نگرش مردم به این واقعه بزرگ را با بصیرت همراه کند.

مؤلف در جای جای کتاب‌ها و رسائل خود همواره بر استفاده همزمان از معارف وحیانی و آموزه‌های عقلی تأکید داشته است، تا اندیشه‌های دینی را به شکل جامع و علمی تبیین نماید.

محقق این اثر در تصحیح و تحقیق اثر مذکور، تمام آیات و روایات و شواهد مختلف را اعراب گذاری، مأخذیابی و ترجمه کرده است.

ساختار اثر

این اثر در قالب ۲۵ تقریر تألیف شده است؛ از جمله عناوین این تقریرها می‌توان به قیام امام حسین (ع)، آثار قیام، دردهای حسین (ع)، علت عزیمت حسین (ع) به مکه، نتیجه و پایان کارِ مُسلم، اقدامات جنگی، جغرافی کربلا، روحیه یاران حسین (ع)، آرایش جنگی حسین (ع)، مواعظ حسینی و مصادیق حقیقت اشاره کرد.

علت عزیمت امام حسین (ع) به مکه

نخستین علتی که موجب انتخاب مکه بود، همانا مصون بودن آن بود از کلیه تعرّضات و اعتدائات؛ چه به نصّ صریح قرآن و شارع مقدس هیچکس حق نداشت در حرم الهی جنگ و خون ریزی یا ایجاد فتنه کند؛ و حسین (ع) می‌خواست از این خاصیت مکه بهره برده، تا موقع لازم، در آنجا تحصن کرده و خود را از شرّ بنی‌امیه در پناه بدارد.

دومین سببی که حسین (ع) را به مکه کشید، نزدیکی موسم حج و استفاده از مجمع بزرگ و همگانی فِرَق مسلمانان و شناساندن خود به آنها بود. در این قسمت هم حسین (ع) تا ممکن بود موفق شد؛ و به واسطه بروز مکارم اخلاق و نشر فضائل و معارف حقه و تعلیم علوم و مبادی اسلامی به کلیه ساکنین و آیندگان و روندگان خانه خدا، چنان که اندک زمانی جذب قلوب کرد که بزرگواری و مراتب فضل و دینداری اش در همه طرف پیچیده، و کم کم این اندیشه در مغزها راه می‌یافت که خوب است به جای یزید فاجر فاسق، فرزند زهرا (س) انتخاب شود.

اندک اندک این زمزمه از محیط مکه به خارج سرایت کرده و به عراقین رسید و آنها را که از قدیم به دوستی آل علی (ع)، معروف و مشتهر و به دستگاه اموی بدبین بودند بر انگیخت تا در این موضوع پیش قدم شده، و افتخار این اقدام با عظمت خداپسندانه را بهره خود سازند. همین اندیشه و نظایر آن در سایر مکان‌ها ایجاد گردیده، امویان را بیش از پیش متوجه حسین (ع) و اقدامات او می‌کرد.