نباید طوری رفتار کنیم تا تعزیت به‌جای تعلیم و تربیت و تزکیه نفوس قرار گیرد

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، حضرت آیت‌الله جوادی آملی به پرسش‌هایی درباره حرمت تعزیت و عزاداری در ماه محرم پاسخ دادند.

متن سؤالات مطروحه و پاسخ‌های داده‌شده به شرح زیر است:

یکم: گفتن ذکرهایی‌ مثل خدای‌ من حسین است، من علی‌‌اللّهیم و لا إله إلاّ فاطمه چه حکمی‌ دارد؟

باید ترک شود.

۱/۱۲/۸۰

دوم: در مراسم عزای‌ سید الشهداء(علیه‌السلام) لطمه زدن به‌صورت به‌دوراز ریا و تظاهر، چه حکمی‌ دارد؟

صرف‌نظر از حکم لطمه زدن به‌صورت در مصیبت، انجام چنین کاری‌ اگر موجب ضرر قابل‌اعتنا نباشد، اشکال ندارد.

۱۲/۴/۸۱

سوم: هروله کردن (حالتی‌ بین راه‌رفتن و دویدن) همراه با سینه‌زنی‌ در مراسم عزاداری‌، چه حکمی‌ دارد؟

هروله ذاتاً اشکال ندارد، ولی‌ اگر موجب وهن عزاداری‌ شود، اشکال دارد.

۱۲/۴/۸۱

چهارم: سینه زدن با بدن برهنه، به‌دوراز چشم نامحرم چه حکمی‌ دارد؟

درصورتی‌که مصون از نگاه نامحرمانه ـ نه خصوص نامحرم ـ باشد، اشکال ندارد.

۱۲/۴/۸۱

در برخی‌ مجالس که برای‌ بزرگداشت اهل‌بیت(علیهم‌السلام) برپا می‌‌شود، مسائلی به چشم می‌‌خورد؛ ازجمله:

تصریح به الفاظی‌ که دلالت بر الوهیت اهل‌بیت(علیهم‌السلام) دارد؛ مانند لا إله إلاّ علی‌ و … .

خواندن اشعار و بیان مطالبی‌ که مقام خداوند را در برابر اهل‌بیت(علیهم‌السلام) پایین می‌‌آورد؛ مانند خدا عکس علی‌ را ماچ می‌‌کرد.

انجام بعضی‌ کارها در منظر مردم، برای‌ اظهار ذلّت در برابر اهل‌بیت(علیهم‌السلام) ؛ مانند آویختن زنجیر به گردن و درآوردن صدای‌ حیوانات.

نسبت دادن برخی‌ امور به اهل‌بیت(علیهم‌السلام) که به‌ظاهر با عصمت آنان منافات دارد.

برخی‌ افراد در توجیه این اعمال که در آن شائبه حرمت وجود دارد، می‌‌گویند: دستگاه امام حسین(علیه‌السلام) از محدوده فقه خارج است. لطفاً بابیان نظر شریفتان، راهگشای‌ ما برای‌ دستیابی‌ به بینشی‌ به‌دوراز اشتباه و بهره‌مندی‌ صحیح از مجالس اهل‌بیت(علیهم‌السلام) باشید.

اهل‌بیت عصمت و طهارت(علیهم‌السلام) همتای‌ قرآن کریم، معصوم و حجّت الهی‌‌اند.

تعظیم شعایر اهل‌بیت(علیهم‌السلام) مورد ترغیب اکید شارع مقدس است.

در تمام مراسم، لازم است از غلو پرهیز شود.

لازم است در همه مراسم، از گفتار یا رفتاری‌ که موجب هتک مقام شامخ امامت و وهن خاندان عصمت یا اهانت به اصل عزاداری‌ است، احتراز شود.

نهضت سید الشهداء(علیه‌السلام) برای‌ احیای‌ حق و اماته باطل بود؛ کاری‌ که حق نباشد، انجام دادن آن مخالف هدف قیام حسینی‌(ارواحنا فداه) است.

۲۲/۱/۸۱

ششم: قمه و زنجیر چاقویی‌ زدن و تیغ کشیدن در مجالس عزای‌ اهل‌بیت(علیهم‌السلام) چه حکمی‌ دارد؟

چیزی‌ که در شرایط کنونی‌، مایه وهن اسلام است، مانند قمه زدن و …، جایز نیست. چیزی‌ که مایه تعظیم شعایر است یا سبب هتک نیست، مانند زنجیر زدن، جایز است.

۱/۱۲/۸۰

هفتم: جمعی از جان‌نثاران و شیعیان و محبان اهل‌بیت عصمت و طهارت همه‌ساله در ایام ماه محرّم و صفر از سالیان دراز تاکنون مشغول به اقامه عزاداری سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(علیه‌السلام) و دیگر ائمه معصومین(علیهم‌السلام) در نقش تعزیه و شبیه‌خوانی در شهر مذهبی سیدان فارس که سرای سادات و دارالمؤمنین است و دیگر قُرای فارس و خودِ شهر شیراز بوده و هستیم و طریقه‌اش آن است که مرد لباس مخصوص زنانه نمی‌پوشد و پیراهن سیاه عربی پوشیده و با پارچه سیاه تا روی بینی‌ را می‌پوشانند و اطفال هم لباس عربی پوشیده به زبان حال می‌خوانند و اجتماع مرد و زن مخلوط به هم نیست و آواز غنا در کار نیست و ساز و شیپور و طبل که مخصوص عزاداری است،

به‌صورت مارش عزا می‌نوازند و چون اشعار تعزیه ما را شاعر گران‌قدر مرحوم آقای میرزا علی‌جان کاویانی‌راد متخلص به سُکوتی که از اساتید تعزیه در ایران بوده‌اند از نص احادیث معتبرِ شیعه روایات را به شعر درآورده‌اند، نسخه‌ها در بین نسخه‌های سراسر ایران بی‌نظیر هست و ایشان از اهل داراب کلاه ساری بوده‌اند که مقدّرات و برپایی عزای امام حسین که در سراسر ایران مسافرت می‌نموده‌اند، جهت اجرای مراسم تعزیه ایشان را به فارس کشانیده و در آنجا ساکن و مدفون‌شده‌اند و حدود سیصد مجلس تعزیه از ایشان به یادگار مانده که قابل‌تحسین است و حتی‌الامکان در مجالس ما اشعار دروغ خوانده نمی‌شود و مجالس باشکوه خاص برگزار می‌گردد و به کثرتی شور و گریه برپا می‌شود که قابل توجّه است.

آیا رفتن در همچو مجالس و گرفتن اجرت و اقامه آن در فتوای حضرت‌عالی چه صورت دارد؟ آنچه را که در احکام دین مُبین اسلام از فتوای آن وجودِ معدنِ مَجد و شرف است به دست خطّ شریف مرقوم و مُزین فرمایید.

در صورت حفظ همه شرایط مرقوم در استفتا اقامه، شرکت و تهیه مقدّمات جایز بلکه راجح است.

چون هدف نهضت سیدالشهدا(علیه‌السلام) استنقاذ بندگان خدا از جهالت و ضلالت بود، نباید طرزی رفتار کرد که تعزیت به‌جای تعلیم و تربیت و تزکیه نفوس قرار گیرد.