هانیه تنها زن شهید میدان کربلا + فیلم

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، در نهضت حضرت اباعبدالله الحسین(ع) سهم زنان همپای مردان است اگر نگوییم میزان خدماتی که زنان در نهضت امام حسین(ع) داشتند گاه حتی برتر از مردان بوده است. به همین دلیل است که به درستی گفته‌اند؛ «سر نی در نینوا می‌ماند اگر زینب نبود/ کربلا در کربلا می‌ماند اگر زینب نبود» یکی از زنانی که در قیام کربلا حضور دارد بانوی بزرگواری به نام هانیه یا ام وهب است. هانیه زن عبدالله بن عمیر کلبی است که همراه با مادرش به نام قمر در کربلا شرکت کردند.

ظاهراً آنها پیشتر مسیحی بوده‌اند و با لطف، عنایت و مهرورزی که اباعبدالله(ع) در راه نسبت به آنها دارد و قصه‌اش طولانی است همراه با امام حسین(ع) به کربلا می‌آیند. پیشنهاد هانیه این است که ماه عسلشان را در کربلا بگذرانند. وی به همسرش می‌گوید که اباعبدالله آنقدر بزرگ است و مسیح را به یاد ما می‌آورد که دریغ است وی را رها کنیم، لذا همراه با همسرش و مادر همسرش در کربلا حضور پیدا می‌کنند.

عبدالله بن عمیر کلبی، اولین شهید جنگ تن به تن است. برخی گفته‌اند حضرت حر اولین شهید جنگ تن به تن بوده اما به نظر می‌رسد که عبدالله بن عمیر کلبی درست باشد. وی جوانی خوش قامت، برازنده و با بازوانی ستبر و نسبتاً سبزینه است که وارد میدان می‌شود و می‌جنگد.

البته مادر عبدالله بن عمیر نگران بود وقتی همسرش کنار میدان ایستاده در جنگیدن عبدالله تأثیرگذار باشد و شوهرش به خوبی نجنگد لذا خواست همسرش را از کنار میدان دور کند اما او گفت می‌ایستم و همسرم را تشویق می‌کنم. لذا عبدالله بن عمیر وارد میدان شد و می‌جنگید و همسرش هم او را راهنمایی می‌کرد تا در نهایت با ضربات فراوانی که خورد به زمین افتاد.

هانیه خودش را به میدان رساند و آمد کنار همسرش و با او شروع به سخن گفتن کرد و گفت عزیز من قرار نبود تو بروی و من بمانم. هفده روز بیشتر از ازدواج آنها نگذشته بود لذا زانو زد و خون از چهره همسر جوانش پاک کرد و گفت فدای تو که پیش چشم حسین(ع) به شهادت رسیدی.

خوش به حالت که به بهشت می‌روی و من اینجا می‌‌مانم. وقتی اینگونه صحبت می‌کرد فضای عاطفی شدیدی در میدان ایجاد شد، عمر سعد، به شمر گفت کار او را تمام کنید چون می‌ترسم بر سپاه تأثیر بگذارد؛ بنابراین شمر غلام خود را فرستاد و با ضربه سنگینی که بر هانیه جوان وارد کرد. این زن روی سینه همسرش افتاد و او تنها زن شهید میدان کربلا شد.