در بخشی از یادداشت «حجاب و لعنت جریمه» آمده است: گویا باید باور کنیم که در قرن ۱۵ گروهی از مسئولانِ فرهنگی پس از آن همه هزینه، دست به برگهی جریمه شدند تا مشکل بیحجابی را حل کنند.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، حجتالاسلام والمسلمین مهراب صادقنیا عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب با عنوان «حجاب و لعنت جریمه» آورده است:
دست دست میکردم که چیزی بنویسم یا نه. راستش را بخواهید فکر میکردم شوخی است و یا شلوغکاری رسانهها؛ ولی گویا مسئله جدی است.
دبیر شورای احیای امر به معروف و نهی از منکر آشکارا از طرح جریمهی خانمهای بیحجاب سخن گفتند. گویا باید باور کنیم که در قرن ۱۵ گروهی از مسئولانِ فرهنگی پس از آن همه هزینه، دست به برگهی جریمه شدند تا مشکل بیحجابی را حل کنند. به گمانم آیندگان بیشتر از ما به این تصمیم خواهند خندید و از آن شگفتزده خواهند شد. با این همه، بیایید جلوی خندهی خودمان را بگیریم و کمی به معنای آن بیاندیشیم.
پولس، بزرگترین رسول مسیحیان، اصطلاحی دارد با عنوانِ ” لعنتِ شریعت”. منظورش این است که تورات یا همان شریعت یهودی، اگر چه مقدس است و روحانی؛ ولی نه تنها ما انسانهای آمیخته با جسمانیّت را از گناه نجات نمیدهد؛ بلکه ما را به لعنت خودش هم گرفتار میکند؛ زیرا تمایلات جسمانی ما قوی هستند و گناه در درون ما ساکن است.
رغبت به گناه سبب میشود که ما خدا را نافرمانی کنیم بیآنکه دوست داشته باشیم. تا قبل از آمدنِ تورات، آنچه ما میکردیم فقط خطا بود؛ ولی حالا که شریعتِ تورات آمده است، خطای ما را به گناه تبدیل کرده و ما را سزاوار لعنت میکند. در نگاه او، شریعت نه تنها نمیتواند انسان را نجات دهد؛ بلکه او را به در وضعیّت بدتری به نام لعنتبارشدگی قرار میدهد.
با پوزش از همهی کسانی که عقلشان را گذاشتند روی هم تا مشکل بیحجابی را حل کنند؛ من فکر میکنم نتیجهی این طرح چیزی جز “لعنتِ جریمه” نیست. این طرح نه تنها پوشش زنان و دختران را باب میل جریمهگذاران نمیکند بلکه دردسرهای تازهای هم برای آنها پدید میآورد.
کسانی که ارادهای به رعایت حجاب ندارند، تا کنون فقط “خطا” یا بفرمائید “گناه” میکردند ولی از این پس، “تخلّف” میکنند. تبدیلِ “گناه بیحجابی” به “تخلّفِ بیحجابی” تحوّل عمیقی در موضوع حجاب بلکه در موضوع فقه است و پیآمدهای اجتماعی و دینی زیادی خواهد داشت که در آینده آشکار میشود. کمترین این پیآمدها احتمالاً عرفیشدن یا سکولارشدن فقه است.
بد نیست از دستاندرکاران این طرح بپرسیم، به راستی، چرا پس از این همه بودجهای که صرف مسائل فرهنگی شد، کار به برگهی جریمه رسید؟ یعنی اگر قوهی قهریّهای در کار نباشد، شما راه دیگری برای احیای معروف ندارید؟!
مهراب صادقنیا
۱۴۰۱/۶/۹