نسبت انجمن حجتیه با افراطیگری مذهبی چیست؟
روحیه اخباریگری انجمن حجتیه موجب شدهاست که این جریان نسبت به شعائر مذهبی تشیع، نگاهی تند و افراطی داشته باشد و در گفتمان آن، تقابل مذهبی شیعه و سنی بسیار پررنگ باشد.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، روحیه اخباریگری انجمن حجتیه موجب شدهاست که این جریان نسبت به شعائر مذهبی تشیع، نگاهی تند و افراطی داشته باشد و در گفتمان آن، تقابل مذهبی شیعه و سنی بسیار پررنگ باشد. آنگونه که حتی گاهی بعضی از منبریهای معروف انجمن به عنوان وحدت اسلامی حمله میکنند و ترویج وحدت اسلامی را موجب تضعیف تشیع میدانند.
البته شخص مؤسس انجمن، شیخ محمود حلبی از عنوان وحدت دفاع میکرد و از احترام به اهل سنت سخن میگفت، اما در روش تبلیغ مذهبی وی نیز نقد اندیشههای اهلسنت و تقابل فکری با آنها پررنگ بود. در واقع، نگاه شیخ محمود حلبی به وحدت اسلامی، بیشتر سیاسی بود و او اعتقادی به پیگیری اشتراکات دینی با اهلسنت نداشت.
به همین خاطر است که وقتی از وحدت اسلامی سخن میگوید نیز به تمسخر اعتقادات اهلسنت میپردازد. مثلا در یکی از سخنرانیهای وی که در تاریخ ۲۵ شهریور ۱۳۵۵ در مسجد عزیزالله تهران بیان شده، میگوید: « ما برادران سنت و جماعت خودمان را دوست داریم و با مخالفان آنها به شدت مخالفیم. این به جای خودش، برادران ما هستند، نه برادر مادری، ما از مادر جدا هستیم، مادر آنها عایشه است، اما والده مقامی ما حضرت خدیجه است، دایی آنها معاویه است، دایی مقامی ما محمدبن ابیبکر است.»
بر اساس این رویکرد مذهبی، متأثرین از انجمن حجتیه در دهههای ۷۰ و ۸۰، حرکت جدیدی را در تبلیغ اندیشههای مذهبی آغاز کردند که بیش از همه به وحدت شیعه و سنی آسیب میزد. آنها در دفاع از امامت امیرالمومنین( ع)، روش مخاصمه با اهلسنت را پیشگرفته و بر انتشار مطاعن خلفای اهلسنت و لعن و توهین به آنها تأکید کردند. در این مسیر، انجمن حجتیه با سبکی خاص به پررنگ کردن عزاداری فاطمیه پرداخت.
نکته دیگر اینکه، برخلاف شیخ محمود حلبی که با احترام از اهلسنت سخن میگفت و از تعبیر وحدت اسلامی در منبرهای خود زیاد استفاده میکرد، سخنرانان کنونی منتسب به انجمن حجتیه، نهتنها از به کار بردن جایگاه مثبت برای تعبیر وحدت اسلامی ابا میورزند، بلکه درصدد تخریب و ایجاد معنای منفی برای آن هستند و به شبههپراکنی در قبال آن میپردازند.
حاصل آنکه، در ابتدای انقلاب، چالش بزرگ انجمن حجتیه، موضوع نگاه این جریان به انتظار امام زمان( عج) و به تبع آن، نگرش آنها به حکومت اسلامی و ولایتفقیه بود اما در زمان کنونی، منازعه آنها با ولایتفقیه و حکومت اسلامی، به تفاوت نگاهشان به بعضی رفتارهای مذهبی کشیده شده، خصوصاً اینکه تقابل روش مذهبی آنها با گفتمان وحدت اسلامی، بیشتر شدهاست. افزون بر این، نگاه جمهوری اسلامی به بعضی مسائل فقهی همچون موسیقی، شطرنج و عزاداریهایی مانند قمهزنی، برای بعضی از آنها به هیچوجه قابلقبول نیست و این مسائل نیز بر مخاصمه ایشان با ولایتفقیه و جمهوری اسلامی، شدت بخشیدهاست.