عذاب کسانی که در برابر گناه ساکت‌اند

 عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ أَوْحَى اللَّهُ تَعَالَى إِلَى شُعَیْبٍ
النَّبِیِّ أَنِّی مُعَذِّبٌ مِنْ قَوْمِکَ مِائَهَ أَلْفٍ أَرْبَعِینَ
أَلْفاً مِنْ شِرَارِهِمْ وَ سِتِّینَ أَلْفاً مِنْ خِیَارِهِمْ فَقَالَ
یَا رَبِّ هَؤُلَاءِ الْأَشْرَارُ فَمَا بَالُ الْأَخْیَارِ- فَأَوْحَى
اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَیْهِ دَاهَنُوا أَهْلَ الْمَعَاصِی فَلَمْ
یَغْضَبُوا لِغَضَبِی

حضرت باقر علیه السّلام فرمود: خداوند متعال به شعیب
وحى کرد من صد هزار نفر از قوم تو را عذاب مى‏کنم، چهل هزار از اشرار‌اند و
شصت هزار نفر از اخیار، شعیب گفت: بار خدایا نیکان را چرا عذاب مى‏کنى
فرمود: براى اینکه با بدان معاشرت کردند و در برابر گناه آنها سکوت نمودند.