انسان مذهبی و یک پرسش از دولت دانمارک! | یادداشتی از محمد پناه زاده گله بان

به گزارش سرویس اجتماعی ردنا (ادیان نیوز)، در پرسش محمد پناه زاده گله بان آمده است: اخیراً شنیده ایم که با اعلام وزیر دادگستری دانمارک دولت این کشور لایحه‌ای را برای ممنوعیت سوزاندن قرآن و رفتار نامناسب با اشیای مذهبی مهم و هتک حرمت آن در اماکن عمومی ارائه خواهد کرد. این خبر باعث شد در پی تحلیل آن برآییم.

چرا در قرنی که رواداری و حفظ شأن و حقوق و کرامت آدمیان و عقاید و باورشان امری بدیهی است، به یکباره چنین احساس خلأ و فقدانی آشکار می‌شود که دولت ها در فکر تدوین و ارائه لایحه‌ای باشند که در الفبای ادبیات صلح یک مسئله بدیهی و تاحدودی پیش پاافتاده است.

آنجایی که پیتر هوملگارد، وزیر دادگستری دانمارک به روزنامه محلی «اکسترا بلادت» می‌گوید: افرادی که دست به آتش زدن کتب مذهبی می‌زنند باید به مدت دو سال محکوم‌به زندان شوند، او همچنین تصریح کرد: عمل توهین‌آمیز سوزاندن قرآن به دانمارک و به منافع این کشور آسیب می‌زند. برای ما بسیار حرف جالبی است. چراکه دقیقاً با هوشمندی کامل پرده از سیاست نهان آن برمی‌دارد.

دولت دانمارک در قرن ۲۱ لایحه احترام به کتب مقدس و اشیاء مهم علی‌الخصوص آتش زدن قرآن کریم را برای حفظ منافع ملی خویش تدوین کرده است. بنابراین ایستادن پشت مفاهیمی نظیر؛ حقوق بشر، کرامت و آزادی، عدالت و برابری اگر برای ادای احترام به منزلت رفیع آن نبوده باشد، پس به چه‌کار آید؟

در پایان لازم است به کلیت این رخداد توجه کنیم چراکه گمان می‌کنیم اقدامات فعالانه دولت دانمارک برای به تصویب رساندن لایحه مذکور حاصل دو پدیده مهم است:

نخست آنکه؛ همبستگی اجتماعی و سیاسی میان دولت و ملت مسلمان و به تعبیری ساده‌تر همدلی جامعه مسلمانان جهان و اعتراض یکپارچه و سیستمی در برابر توهین آشکار به کتب مقدس مسلمانان نتیجه‌بخش بوده است و دولت‌های اهمال گر در این قضایا را به این امر واداشته است تا برای حفظ حریم و شئون مذهبی و حقوق پیروان ادیان دستکم یک کاری انجام دهد و قانون اساسی کشور خویش را دچار بازنگری کند.

دوم اینکه؛ پدیده قرآن سوزی در تاریخ وجود داشت، اما این بار در قرن ۲۱ جوامع مسلمان کاری کردند تا فقدان و خلأ نوعی برداشت از آزادی و عدالت در ساحت سیاست برای برخی از دولت‌های مذکور آشکارتر شود.

نویسنده: محمد پناه زاده