ابوالفضل موسویان: نباید در دعواهای سیاسی از حربه دینی استفاده شود/ اسلام طرفدار آزادی بیان است

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، حجت الاسلام والمسلمین سید ابوالفضل موسویان مدیرگروه علوم و معارف قرآنی دانشگاه مفید معتقد است: در آموزه‌های اسلامی، انسان آزاد آفریده شده است و هیچ کس نمی‌تواند این ویژگی را از او بگیرد. یکی از انواع آزادی‌ها، آزادی بیان است. یعنی انسان بتواند آزادانه اندیشه‌ها، اعتقادات، احساسات و عواطف خود را بیان کند و از این جهت اسلام طرفدار و حامی این چنین آزادی در جوامع انسانی است.

جلوگیری از آزادی بیان خسارات جبران ناپذیری پدید می آورد

وی ادامه داد: آزادی بیان در عرصه سیاست، یکی از اصلی ترین مولفه های مردمسالاری و انجام وظیفه الهی امر به معروف و نهی از منکر می باشد. مراد از بحث حاضر آزادی بیان صرفا در حوزه سیاسی است نه حوزه های دیگر مانند حوزه اعتقادی و بطور طبیعی مراد از آزادی، آزادی مخالف حاکمیت و برنامه‌های آن است نه موافق. زیرا موافق، مشکلی در بیان مطالب سیاسی خود ندارد. چه بسا خطا، اشتباهاً حقیقت پنداشته شده و جاى حقیقت را گرفته است و از سویی جلوگیری از آزادی بیان، خسارات جبران ناپذیری بوجود می‌آورد مانند: ربودن فرصت جایگزینی حق به جای باطل، جلوگیری از رشد استعدادها و خلاقیت و ابتکار و… لذا آزادی بیان در اسلام، از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است.

مسلک و مرام مستکبران حبس و شکنجه در برابر انتقادات است

مدیرگروه علوم و معارف قرآنی بیان کرد: روش مستکبران تاریخ چون فرعون و نمرود، تهدید، حبس و شکنجه در برابر ایرادات بوده است در حالی که پیامبران و حاکمان به حق، متوسل به تهدید و زندان برای مخالفت با ایشان نشدند و کسی را بدین منظور زندان و شکنجه ننمودند و در قرآن آیه ای که به عدم پاسخگویی دلالت داشته باشد – حتی در مورد اعتراضات نادرست – مشاهده نمی شود. نباید با تکیه بر حق بودن و آن گاه تعریف حقوق و امتیازهای ویژه برای خود، در موضعی نابرابر با دیگران بایستیم و حقوق انسانی و اجتماعی آنان را نادیده انگاریم.

نباید از انگ و برچسب های دینی به مثابه حربه سیاسی استفاده شود!

موسویان خاطرنشان کرد: نباید در دعواهای سیاسی از حربه دینی استفاده شود و با انگ بی‌دینی و به عبارتی تکفیر به مقابله با مخالف پرداخت. قرآن این روش را به فرعون نسبت می دهد که مخالفانش را، مخالف دین می دانست و می گفت: «إِنِّی أَخافُ أَنْ یُبَدِّلَ دینَکُمْ» و با سوء استفاده از احساسات مذهبی مردم به مقابله با مبارزان می پرداخت. از اینرو در سیره ائمه فضای انتقاد و مخالفت باز بوده است و هرگز منصوب بودن از جانب خداوند و عصمت خود را، وسیله‌های برای برخورد با مخالفان قرار ندادهاند. در هر جامعه‌ای افراد و گروه‌هایی وجود دارند که با حاکمان و سیاست‌های حکومت مخالفند. وجود مخالفان سیاسی در اشکال فردی و گروهی در سطح جامعه سیاسی و برخوردار بودن آنها از حقوق و آزادی‌های فردی و اجتماعی؛ نظیر: مطبوعات مستقل و احزاب سازمانیافته، از اصول اولیه مردم سالاری است؛ به عبارت دیگر اصلی‌ترین مؤلفه یک نظام سیاسی مردمسالار، موجودیت قانونی و رسمی مخالفان سیاسی در آن جامعه است.