واکنش موبد سروش پور به توئیت مجری صداوسیما: ما نباید جامعه را مقابل هم قرار دهیم/ فردوس کاویانی فرزند ایران بود

به گزارش خبرنگار ردنا (ادیان نیوز)، درگذشت «فردوس کاویانی» هنرمند نام آشنای ایران، کام بسیاری از اهالی فرهنگ، هنر و مردم این سرزمین را تلخ کرد. در میان همدردی‌ها و مرور هنرنمایی‌های این هنرمند، توئیت یکی از مجریان صدا و سیما، درباره این هنرمند زرتشتی واکنش برانگیز شد. این مجری صدا و سیما در توئیت خود نوشته بود: «فردوس کاویانی درگذشت. خدا رحمتش کنه، زرتشتی بود، اما ان شاء الله به خاطر لحظات خوشی که برای ما ساخت، امیرالمومنین با روی گشاده ازش استقبال کنه که فرمود: من یمت یرنی» بسیاری محتوای آن توئیت را توهین‌آمیز دانسته و در صدد پاسخگویی به آن برآمدند؛

موبد پدرام سروش پور عضو انجمن موبدان و سردبیر نشریه زرتشتی فروهر در گفتگو با ادیان نیوز این نوع اظهار نظرها را خلاف منافع ملی دانست و تصریح کرد: برخی بیانات و تنگ نظری ها پایه‌های دینداری در ایران را تضعیف می‌کند. وی افزود: پیش از سخن گفتن از دین، باید از فرهنگ سخن بگوییم. در فرهنگ خردگرایی وجود دارد و این خردگرایی حاصل داشته‌ها و دانشهای یک ملت، گذشته و تجربه و حال و آینده اوست. در کنار این خردگرایی باید از دو بنیان دیگر فرهنگ یعنی دین و هنر نیز سخن گفت. هنر نیز بازخورد تجربه‌هاست.

موبد سروش‌پور تصریح کرد: با جداکردن دین از مسیر خردجمعی جامعه، مسیر آن از مسیر فراگیری و همگانی بودن خارج می‌شود و نتیجه آن نادیده گرفتن بخشی از جامعه است که به چندپارگی اجتماع منجر می‌شود.

وی با اشاره به فرهنگ غنی مردم ایران افزود: نگاه بسیاری از مردم ایران به مسائل مختلف، از دریچه حفظ منافع ملی است و تاییدهای فراوانی را می‌توان برای این بحث مطرح کرد؛ اما آنچه ناراحت کننده است، سکوت کسانی است که در چنین مواقعی باید سخن بگویند. انتظار می‌رفت رئیس صدا و سیما پس از تویئت مجری این سازمان، رفتار او را تصحیح کند.

توجه به خردگرایی در حوزه دین

موبد سروش‌پور گفت: دانش و خردگرایی در حوزه دین نباید با سطحی نگری تغیییر کند. سطحی نگری و بی‌توجهی به الزامات اجتماعی پایه‌های دینداری را سست می‌کند. دین در کنار انسان خردمند و پیشرفت‌خواه یک نیاز است. اما نگاه‌های اینچنینی جایگاه دینداری را خدشه دار می‌کند.

عضو انجمن موبدان تهران تصریح کرد: ما نباید جامعه را در مقابل هم قرار دهیم. ما نمی توانیم ایرانی بودن را از این جامعه بگیریم. این جامعه به چیزهایی افتخار می‌کرده است و هنر وظیفه دارد که ارزشها و باورها و دانش هایی را که هستند، ترکیب نموده و به جامعه بازخورد دهد. در این بازخورد، هویت شکل می‌گیرد. هویت یک روزه و دو روزه شکل نگرفته است. هویت به قدمت تاریخ یک ملت است. وقتی چنین برخوردی انجام می شود هویت و انسجام یک ملت خدشه‌دار می‌شود.

موبد سروش‌پور گفت: جامعه ایران خدمتگزاران خود و دلسوزان خود را دوست دارد. فردوس کاویانی نیز یک خدمتگزار بود. در دهه ۶۰ و ۷۰ و در دوره جنگ تحمیلی و پس از آن، او و همکارانش با هنرشان شادی و امید را وارد جامعه کردند و مردم این خدمتگزاری را فراموش نمی‌کنند. و طبیعی است که وقتی چنین برخورد کم‌خردانه‌ای انجام می‌پذیرد، نسبت به آن واکنش نشان می‌دهند؛ حالا ممکن است یک نفر مانند آقای پرویز پرستویی نظرش را به صراحت بیان کند و ممکن است یکی ناراحتی خود را ابراز نکند.

وی افزود: همه پیامبران الهی خود را به خداوند وصل می‌کنند. همه آنها برای نزدیکی انسان به خدا آمده‌اند. وقتی کسی در یک جامعه اینگونه سخن می‌گوید، بیشترین نکته‌ای که به ذهن می‌رسد این است که آموزه‌های همه پیامبران در جامعه رواج ندارد.

فردوس کاویانی فرزند ایران بود

موبد سروش‌پور گفت: فردوس کاویانی یک ایرانی بود. او خوی ایرانی داشت و راستی و درستی در برخورد با دیگران داشت. من او را به عنوان یک آدم خردمند قبول دارم. حتی در شادی های او پیوند بین خرد، گفتار و عمل را می بینید. او اگر از شادی حرف می زد می دانست که شادی نیاز یک جامعه پیشرو است. نام او فردوس است. ما معتقدیم باید بهشت را بسازیم. وقتی مادری اسم فرزندش را فردوس می گذارد، با این نیت است که فرزندش بتواند جلوه های بهشت را در دنیای ما به تجلی درآورد و فردوس، چنین کرد.