گردشگران چین از آتشکده تهران و کتابخانه یگانگی دیدن کردند

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، همزمان با بازدید گردشگران چین از آتشکده تهران، موبد کوروش بلندی از تاریخچه‌ی آتشکده‌ی تهران و برخی از ویژگی‌های آیین‌های زرتشتیان آگاهی‌های بایسته‌ای را بیان داشت. وی درباره‌ی آیین سدره و کشتی و اوستای آتش و چگونگی خوراک‌دادن به آتش و پرستاری از آتش نیز سخن گفت. کتابخانه‌ی یگانگی دیگر جای دیدنی برای گردشگران بود. در این بخش یکی از کتابداران در زمینه‌ی تاریخچه کتابخانه و کتاب‌های تخصصی ویژه فرهنگ و آیین زرتشتی و ایران باستان، توضیح داد.

مونا هوشیار، راهنمای گردشگری و مترجم، در معرفی گروه گردشگر گفت این گروه هفت نفره همگی از کشور چین هستند و پیش از این نیز از برخی شهرهای زرتشتی‌نشین مانند شیراز و یزد دیدن کرده‌اند و در این شهرها با جاهای آیینی زرتشتیان مانند آتشکده‌ها آشنا شده‌اند.

ساختمان کتابخانه یگانگی روی زمینی به مساحت ۲۰۹ متر مربع از زمین‌های انجمن زرتشتیان تهران پایه‌گذاری شده است. کتابخانه از دهش بانوی نیکوکار روانشاد فرنگیس شاهرخ (یگانگی) و به یاد همسرش روانشاد اردشیر یگانگی در سال ۱۳۳۶ ساخته شد. از جمله امکانات این کتابخانه، کارگاه مرمت کتاب است که هم اینک در طبقه‌ی دوم کتابخانه قرار دارد و تاکنون ده‌ها جلد از کتابهای نفیس و کمیاب یا نایاب را مرمت و بازسازی کرده است. همچنین امکانات دیگری مانند کپی‌، اسکن و تهیه سی دی (CD) و فرستادن نوشته‌های مورد نیاز مراجع‌کنندگان از راه پست الکترونیک (e-mail) در اختیار مراجعه‌کننده‌ی کتابخانه اردشیر یگانگی قرار دارد.

ساختمان آتشکده تهران به دوره قاجار می‌رسد و این اثر در تاریخ ۱۱ اسفند ۱۳۸۱ با شماره‌ی ثبت ۷۴۴۲ یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. سنگ بنای آدریان یا آتشکده تهران امرداد ماه ۱۲۹۳ خورشیدی، گذاشته شد و با همازوری پارسیان هند «بهرام جی بیکاجی» و زرتشتیان تهران در جشن آذرگان ۱۲۹۶خورشیدی گشایش یافت.

این سازه با همیاری مالی پارسیان هندوستان «بهرامجی بیکاجی» و زرتشتیان ایرانی ساکن ایران و هند ساخته شد و آتش ورهرام آن را روانشادان موبد اردشیر رستم رستمی، موبد بهرام رشید شید و موبد هرمزدیار بهرام سروش، از یزد با آیینی ویژه پس از آنکه ۲۵ روز در راه بودند در روز آذر از ماه آذر «جشن آذرگان» در آتشدان آتشکده تهران جای دادند. درون آتشدان آن، آتش چندهزارساله بازمانده از آتشکده آذرفرنبغ کاریان فارس فروزان است. آتشی که موبدان از بامداد تا شامگاه، آن را کُنده و هیزم می‌دهند و پرستاری می‌کنند.