نویسنده: سید جعفر صادقیفدکی
چکیده:
یکی از پرسشهای مطرح در مورد واژگان و جملات قرآن کریم این است که آیا خداوند متعال همانند روش متداول متون بشری، در آنِ واحد، از هریک از الفاظ و جملات قرآن در یکمعنا و مفهوم استفاده کرده است یا معانی متعددی را اراده نموده است؟
دراینباره دیدگاههای متعددی در بین صاحبنظران و مفسران اسلامی مطرح است که مهمترین و عمدهترین آنها چهار نظریه است.
نظریه صحیح بر آن است که چندمعنایی در لغت عرب و قرآن امکانپذیر بوده و واقع هم شده است. در این مقاله ضمن طرح دیدگاه صحیح، به ردّ و ابطال نظریات دیگر، با ارائه ادلّه متعدد، میپردازیم.
چکیده:
یکی از پرسشهای مطرح در مورد واژگان و جملات قرآن کریم این است که آیا خداوند متعال همانند روش متداول متون بشری، در آنِ واحد، از هریک از الفاظ و جملات قرآن در یکمعنا و مفهوم استفاده کرده است یا معانی متعددی را اراده نموده است؟
دراینباره دیدگاههای متعددی در بین صاحبنظران و مفسران اسلامی مطرح است که مهمترین و عمدهترین آنها چهار نظریه است.
نظریه صحیح بر آن است که چندمعنایی در لغت عرب و قرآن امکانپذیر بوده و واقع هم شده است. در این مقاله ضمن طرح دیدگاه صحیح، به ردّ و ابطال نظریات دیگر، با ارائه ادلّه متعدد، میپردازیم.
کلید واژه: معنا، چندمعنایی، اشتراک لفظی، حقیقت و مجاز، کنایه، ظاهر و باطن، زبان عرب، قرآنکریم.
بررسی و نقد دیدگاههای چندمعنایی آیات قرآنکریم