چکیده:
یکی از کاربردهای قاعده بسیطهالحقیقه علاوه بر اثبات وحدانیت حق تعالی اثبات «حیات» در تمام مراتب هستی و کاربست آن در حوزه زیستمحیطی میباشد. همانطور که وجود، یک حقیقت واحد ساری است که به نحو تشکیک در همه موجودات جریان دارد، صفات ذاتی و حقیقی آن نظیر علم، اراده، قدرت و حیات نیز در همه موجودات سریان دارد. بنابراین همانگونه که همه موجودات از فیض وجود بهرهمندند، از صفات او که عین ذات اوست، نیز بهرهمند هستند.
به عبارت دیگر، همه موجودات حتی جمادات نیز دارای حیات، علم، اراده و قدرت میباشند. بر این اساس، کل هستی از قوس صعود هستی تا اخس مراتب وجود، زنده و دارای حیات میباشند. در این پژوهش سعی داریم ضمن تشریح و تبیین قاعده بسیطالحقیقه و تبیین نظریات رایج زیستمحیطی به نقد هر یک از این نظریات براساس قاعده مذکور بپردازیم. برآیند این نقد و بررسی، طرح نظریه بدیع ملاصدرا در حوزه اخلاق زیستمحیطی خواهد بود.
کلیدواژه: قاعده بسیطالحقیقه، طبیعت، محیط زیست، اخلاق زیستمحیطی.