هادی سروش از تاثیرات ملکوتی ولادت امام حسین و تجلی اخلاق می گوید

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، حجت الاسلام والمسلمین هادی سروش در یادداشتی به مناسبت میلاد امام حسین (ع) آورده است: «شیخ صدوق روایت می کند که ابن عباس گوید: از رسول خدا شنیدم که می فرمود: «چون حسین (ع) شب جمعه به دنیا آمد، خداى عز وجل به مالک خازن دوزخ وحى کرد که دوزخ را خاموش کند. بر اهل آن به برکت مولودى که براى محمد (ص) متولد شده. و به رضوان خازن جنان وحى کرد بهشت را نگار ببندد و زینت کند و معطر سازد به برکت مولودى که به محمد(ص) در دار دنیا عطا کرده.

و خداى عز وجل به ملائکه وحى کرد با ذکر تسبیح و تحمید و تمجید و تکبیر صف بندند به برکت مولودى که در دنیا به محمد (ص) عطا شده است.» متن حدیث؛ فلما ولد الحسین بن علیّ (ع) و کان مولده عشیه الخمیس لیله الجمعه- أوحى اللّه عزّ و جلّ إلى مالک خازن النار: أن أخمد النیران على أهلها لکرامه مولود ولد لمحمد (ص) فی دار الدنیا. و أوحى اللّه تعالى إلى رضوان خازن الجنان: أن زخرف الجنان و طیّبها لکرامه مولود ولد لمحمد فی دار الدنیا. و أوحى اللّه تعالى إلى الملائکه: أن قوموا صفوفا بالتسبیح و التحمید و التکبیر لکرامه مولود ولد لمحمد فی دار الدنیا. (کمال الدین/۲۸۳)

️ *تجلی اخلاق در زمین*

در عرفان بحث تجلی و تجلیات الاهی، بسی شیرین و سهمگین است. اخلاق از تجلیات خدا روی زمین است. یعنی ؛ ارباب اخلاق ، نماینده نمایش واقعی نور خدا هستند. نهان فطریِ آدمی در برابر اخلاق تعظیم می کند. چون اخلاق یکی از والاترین تجلیات خدا برای انسان است و انسان را به خضوع وا می دارد، انسانها قهرمانهای اخلاق و معنویت، علم، قدرت، عظمت را فطرتاً خویش محترم می‌شمارد. از اینجاست که جهان با هر دین و آئینی حضرت حسین (ع) را می‌ستاید و بر او آفرین گو می باشد.

️ *اخلاق باعث جذبه های محبت می شود ..*

اخلاق، نه تنها باعث می شود آدمیان به صاحب او تعظیم کنند و ستایشگرش باشند، بلکه اخلاق جان های آماده را شفیته صاحب خود می کند. شهید استاد مطهری: در آن ضمیر ناآشکار هر مؤمنی محبت‏ حسین بن علی علیه السلام هست. امام حسین علیه السلام در قضایا و مسائل عاشورا از وجود مقدسش آنقدر فضائل ظهور و بروز کرد که امکان ندارد کسی واقعاً مؤمن باشد و در عمق دل و روحش امام حسین علیه السلام را دوست نداشته باشد.

️ *تجلیِ تمامِ اخلاق در اولیاء خدا*

حکیم بوعلی سینا در نمط نهم کتاب خود به نام الاشارات و التنبیهات که اختصاص به بیان حالات اولیاء خدا دارد بر این باور است که آنان مظهر شجاعت، بخشندگی، عذر پذیری، فراموش کننده بدرفتاری ها هستند. عبارت ایشان چنین است؛ عارف، «شجاع» است؛ و چرا شجاع نباشد زیرا از مرگ نمی‌ترسد و از تقیهٔ در رابطه با مرگ فاصله ها دارد. عارف، «جواد» و بخشنده است؛ و چرا نباشد در حالیکه میل به دنیا زوال پذیر ندارد و حب به باطل ندارد. عارف، «صفّاح» و عذرپذیر است؛ و چرا نباشد با آن که نفس او چنان بزرگ است که لغزش و خطای کسی نمی‌تواند او را بیازارد و آسیب روانی و روحی بر او وارد کند.

عارف «نسّاء» و فراموش‌کار است و بدی و زشتی دیگری را به یاد نمی‌سپارد، و از کینه و دشمنی ها نگرانی ندارد، و چطور می شود که فراموش نکند درحالیکه خاطر مبارک او به حق و ذکر حق مشغول است و چیزی در ذهن عارف جز حق نیست. «العارف شجاع، وکیف لا؟ وهو بمعزل عن تقیه الموت، وجواد، وکیف لا ؟ وهو بَمعزل عن محبّه الباطل، وصفّاح، وکیف لا ؟ ونفسه أکبر من أن تجرحها زلّه بشر ، ونسّاء للأحقاد ، وکیف لا؟ و ذکره مشغول بالحقّ».

*بارانِ خیر و اخلاق باید بر همه ببارد..*

نمونه ای از اخلاق و راه برای اخلاقی شدن را در کلام امام حسین (ع) ملاحظه کنید؛ مردی در حضور حضرت امام حسین (ع) گفت: خوبی را نثار بی لیاقت کنی، حیف شده . امام حسین (ع) پاسخ فرمود: خیر، خوبی باید مثل باران باشد که بر خوب و بد می بارد. إن المعروف إذا أسدی إلى غیر أهله ضاع، فقال الحسین علیه السلام: لیس کذلک، ولکن تکون الصنیعه مثل وابل المطر تصیب البر والفاجر. [تحف العقول – ص ۲۴۵]