استاد حوزه علمیه گفت: مسلمانان باید اخلاق انبیا و اولیای الهی را در جامعه اسلامی نهادینه کنند و این مهم تنها با عمل و رفتارشان امکان پذیر است.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، حجت الاسلام والمسلمین شیخ حسین انصاریان استاد حوزه علمیه در مسجد النبی (ص) به ایراد سخنرانی پرداخت و گفت: از صفات مهمی که پروردگار برای اولیای خویش بیان میکند ایمان است.
وی افزود: ایمان محصول شناخت خداوند و معرفت نسبت به اوست. اولیای الهی یا خودشان زحمت کشیدند و تحصیل معرفت کردند یا از اهل معرفت به وجود مقدس پروردگار معرفت پیدا کردند. قرآن کریم میفرماید آنان یا علم را دنبال کردند و عالم شدند و یا گوش خود را وقف صاحبان علم کردند. به فرموده امیرمومنان آنان گوش خود را به دانشی که برای آنها همواره سودمند است وقف کردند.
شیخ حسین انصاریان با بیان روایتی از پیامبر گفت: پیامبر به نقل از حضرت عیسی نقل میکنند که حواریون از عیسی پرسیدند با چه کسانی رفت و آمد کنیم؟ حضرت فرمود با کسی معاشرت کنید که سه ویژگی از او به شما انتقال پیدا کند اول اینکه وقتی او را میبینید دلتان متوجه خدا شود، دوم اینکه وقتی سخن میگوید به دانش شما اضافه شود و آخر اینکه حرکت و رفتارش شما را به یاد خدا بیاندازد.
این استاد حوزه علمیه بیان کرد: روایت شده در قیامت نور زنان و مردان مؤمن پیشاپیش آنان روشنایی میاندازد و در این عالم نور همه بهشت را به آنان مژده میدهند. انسان به هیچ عنوان نباید نسبت به کسی داوری کند چرا که جایگاه همه انسان در قیامت معلوم میشود.
وی با بیان اینکه فضل الهی تا ابد همراه انسان باقی میماند گفت: انسان وقتی از این دنیا برود هیچ چیزی با خود نمیبرد مگر فضل الهی؛ بنابراین نباید به مال دنیا دل بست. اسلام دینی سراسر محبت، هدایت و احسان است. برای مثال کسی اگر مرتکب عمل زشت شود بر اساس شرع باید چهار نفر به انجام آن عمل زشت شهادت دهند در غیر این صورت مجازاتی برای گناهکار صادر نمیشود.
شیخ حسین انصاریان عنوان کرد: مسلمانان باید اخلاق انبیا و اولیای الهی را در جامعه اسلامی نهادینه کنند و این مهم تنها با عمل و رفتارشان امکان پذیر است. انسانی که برای کسب معرفت از خانه بیرون میآید و مرگش فرا برسد این مرگ برای او به عنوان شهادت ثبت میشود.
این استاد حوزه علمیه خاطرنشان کرد: کسی که معرفت پیدا کرد و قلبش به خداوند گره میخورد دریایی از معرفت به خداوند در وجودش ایجاد میشود بعد از این آن معرفت در عملش جاری میشود. میوه معرفت محبت و میوه محبت عمل است.