چرا شهر اورشلیم برای تمام ادیان ابراهیمی مهم است؟

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، اورشلیم یکی از شهرهایی است که تمامی ادیان آن را مهم میدانند. اورشلیم شهری است که در طول تاریخ دو بار ویران شد. ۵۲ بار مورد حمله قرار گرفت و ۴۲ بار تسخیر شد و باز پس گرفته شد. این شهر از اهمیت به سزایی بین ادیان دارد. در این شهر بیت المقدس وجود دارد . برای با خبر شدن از جزئیات بیشتر اورشلیم و کسب اطلاعات بیشتر اندیشه معاصر را تا انتها دنبال کنید و نظرات خود را با ما در میان بگذارید.

شهری که ادیان مختلف آخرالزمان خود را آنجا تصور می‌کنند

جیمز کارول در «بیت المقدس، اورشلیم» از این سرزمین، شهری می‌سازد که به عنوان پرده‌ای برای ترسیم آخرالزمان تمام ادیان مجسم می‌شود، او اعتقاد دارد بیت المقدس را می توان به دو صورت واقعی و رویایی تصور کرد.

در متن‌های پهلوی از این شهر با نام اورشلیم یاد شده‌ است. پس از اسلام در منابع فارسی از این شهر به طور عمده با سه نام ایلیا، اورشلیم و بیت‌المقدس یاد شد. به روایت عهد عتیق، داود، تابوت عهد را که حامل ده فرمان موسی بود به اورشلیم برده و آن را در معبدی جدید نصب کرد.

سلیمان، فرزند داود، با ادامه کاری که پدرش آغاز کرده بود، شهر را گسترش داده و معبد مقدس یا معبد سلیمان را که امروزه معبد اول خوانده می شود، در اورشلیم بناکرد. پس از مرگ سلیمان، با خروج ده قبیله بنی‌اسرائیل از دایره حکمرانی اورشلیم، این شهر اهمیت خود را به تدریج از دست داد. هفتاد سال پس از میلاد مسیح، یهودیان علیه رومی های مسلط بر شهر شورش کردند که این نافرمانی موجب شد سپاه روم، شهر را با خاک یکسان کند.

پس از گرویدن کنستانتین، امپراطور روم به آئین مسیح، اورشلیم به تدریج به شهری مسیحی تبدیل شد. کلیسای مرقد مقدس، به دستور کنستانتین در اورشلیم ساخته شد و سیل زائران مسیحی به شهر سرازیر شدند. این کلیسا در مکانی واقع است که به اعتقاد مسیحیان، مسیح در آن به صلیب کشده شده است. در زمان خلیفه دوم مسلمین، قلمروی اسلام تا اورشلیم افزایش یافت و به سال ۶۳۸ میلادی یا ۱۵ هجری، این شهر به تصرف سپاهیان اسلام درآمد. تا آن هنگام، ورود یهودیان به شهر همچنان ممنوع بود.

در دوران حکمرانی مسلمانان، یهودیان در ازای پرداخت مالیات اسلامی یک بار دیگر حق ورود به اورشلیم و زندگی در آن را پیدا کردند. مسلمانان در توصیف واقعه معراج معتقدند پیامبر اسلام در آن شب از روی سنگی که در اورشلیم یا القدس قرار دارد به آسمان هفتم عروج کرده است. در نگاه مسلمانان، بنیان مسجد الاقصی را داود نبی گذاشته و فرزندش سلیمان نبی آن را تکمیل کرده است. به عبارت بهتر، معبد نخست یهودیان، همان مسجد الاقصی است که در قرآن ذکر شده است.
جیمز کارول مسیحی و نویسنده روزنامه بوستون گلوب که در کارنامه ادبی او کتاب «شمشیر کنستانتین» دیده می شود که به نوعی تاریخچه جنگ یهودیان و مسیحیان در شهر بیت المقدس را بررسی کرده است؛ حالا برای نوشتن کتاب جدیدش و تجدید روحیه مسیحی به شهر بیت المقدس سفر کرده که برای سه دین یهود، مسیحیت و اسلام شهری مقدس محسوب می شود.

این کتاب او با عنوان «بیت المقدس، اورشلیم» درباره سنگی نوشته است که در روایات آمده رسول خدا از روی آن به معراج رفته است و این همان سنگی است که داوود و سلیمان نبی آن را در این مکان قرار داده اند و وقتی از این سنگ که گنبدی روی آن بنا نهاده شده است و «قبه الصخره» نام برده می شود.

یهود می گوید این سنگ را اجدادشان بنا نهاده است و مسیحیان معتقدند که اثر پای عیسی مسیح روی آن نمایان است و در قرآن آمده است که پیامبر خدا از روی آن به سوی آسمانها رفته است. او وقتی این کتاب را درباره وضعیت معیشتی شهر بیت المقدس یا اورشلیم می نویسد از روحی معنوی صحبت می کند که در این شهر جریان دارد و حضور خدا را در جای جای آن می توان احساس کرد و می توان یکی از معجزات این شهر را این طور تعریف کرد که این روح معنوی در عمق وجود سه دین اسلام، مسیحیت و دین یهود جاری است و همان پیروان این ادیان در بازدید از شهر اشک هایی بر چشمانشان جاری می شود و در حقیقت غیر از مسائل اشغالگری صهیونیست‌ها می توان این شهر را شهر خدا خطاب کرد که همه پیروان و مومنان به ادیان خود در آن احساس معنوی خاصی پیدا می کنند.

کارول در کتاب خود تب اورشلیم را انگیزه و شور و حرارتی برای تمام ادیان خطاب می کند که از آن شهری می سازد که به عنوان پرده ای برای ترسیم آخرالزمان برای تمام ادیان مجسم می شود. کارول اعتقاد دارد بیت المقدس را می توان به دو صورت واقعی و رویایی تصور کرد.

از سویی بیت المقدس شهر مسلمانان است که با سیم خاردار صهیونیست‌ها به قسمت های مختلفی تقسیم شده است که هر یک از پیروان ادیان ذکر شده در قسمت های مختلف آن مشغول عبادت هستند. و از سویی بیت المقدس شهری است که متعلق به ادیان مختلف است که هر کدام مقصد و آخرالزمان خود را در آنجا تصور می کنند و سعی می کنند پایگاهی در آن داشته باشند که از هم اکنون آمریکا صهیونیست‌ها را در آنجا به بهانه های مذهبی مستقر کرده است و هر گونه کشتار مسلمانان را به همین بهانه توجیه می کند.

دوران باستان نخستین دورهٔ کنعانیان

آثار باستانی نشان می‌دهند که منطقه اورشلیم حدود ۴۰۰۰ سال قبل از میلاد مورد استفاده قرار گرفته‌است. ریشه لغت ش-ل-م در نام اورشلیم یا به واژه سامی صلح مربوط است یا مربوط به خدای باستانی شلیم در دین کنعانیان است.

این منطقه در گذشته جزو منطقه اوگاریت بوده است که با تاثیر پذیری از خدایان سومری بودند چون سومریها دارای اولین صنعت چاپ بودند و خدایانی داشتند که میتوانستند توسط لوح های گلی ثبت شده خدایان خود را به دیگر اقوام انتقال دهند، مردم اوگارت خدایانی مشابه سومر داشتند. خدای اصلی انها ال نام داشته است که مشابه خدای آنو سومریها بوده است، ال دو پسر به نامهای شاهر و شالیم داشته است، شاهر خدای طلوع (خدای شروع کار، جنگ، فعالیت، باروری و غیره) و شالیم خدای غروب (صلح، استراحت، ارامش، دوستی وغیره) بودند، نام اورشلیم از خدای صلح یعنی شالیم گرفته شده که اورشلیم در واقع یوروشلیم است یعنی به طرف خدای صلح، در عربی کلمات سلام، تسلیم، سلم، اسلام همگی از شالیم برگرفته شده است. حتی کلمه سلام که در زبان عبری(زبان اصلی منطقه اورشلیم) شالام گفته میشود نیز از خدای شالیم گرفته شده است.

کنعانیان و پادشاهی نوظهور مصر

در حدود سال ۱۷۰۰ قبل از میلاد کنعانیان در منطقه شرقی اورشلیم دیوارهای بزرگی برای محافظت از خود ساختند. در حدود سال ۱۵۰۰ قبل از میلاد اورشلیم تحت کنترل مصریان درآمد؛ ولیکن قدرت مصریان پس از مدتی کم شد و در حدود سال ۱۲۰۰ قبل از میلاد مصریان شکست خوردند.

بر اساس کتاب مقدس در حدود هزار سال قبل از میلاد داوود پادشاه یهودیان به اورشلیم حمله کرد و آن را تسخیر نمود. از این زمان اورشلیم شهر داوود نام گرفت و پایتخت کشور اسرائیل شد. کتاب سموئل شرح تسخیر شهر اورشلیم توسط داوود را بیان می‌کند. بر اساس کتاب مقدس سلیمان پسر داوود در شهر اورشلیم معبدی عظیم بنا کرد. معبد بخش مهمی از فرهنگ منطقه شد. وقتی پادشاهی شمالی اسرائیل و پادشاهی یهودا از یکدیگر جدا شدند اورشلیم به پایتخت پادشاهی یهودا تبدیل شد. در حدود سال ۹۲۵ قبل از میلاد مصریان به اورشلیم حمله کردند و اورشلیم مورد تسخیر قرار گرفت. در این زمان قدرت اورشلیم کم شده بود و فلسطین، اعراب و اتیوپیها به اورشلیم حمله کردند و آن را تسخیر نمودند.

دوران امپراتوری‌های جدید آشور و بابل

اورشلیم به مدت ۴۰۰ سال پایتخت پادشاهی یهودا بود. در حمله آشوریان در سال ۷۰۱ قبل از میلاد اورشلیم توانست از خود دفاع کند. در این زمان پادشاهی شمالی اسرائیل مورد تسخیر آشوریان قرار گرفت. در سال ۵۹۷ قبل از میلاد اورشلیم توسط بابلیان مورد محاصره قرار گرفت. نبوکدنصر سرانجام اورشلیم را تسخیر کرد و پادشاه یهودیان زدکیا را اسیر نمود. بابلیان معبد سلیمان را سوزاندند و دیوارهای شهر را تخریب کردند.

دوره امپراتوری ایرانیان(هخامنشیان)

بر اساس کتاب مقدس و استوانه کورش، پارسیان به بابل حمله کرده و یهودیان را آزاد نمودند. کورش بعد از فتح بابل به یهودیان اجازه داد که به اورشلیم بازگردند و معبد خود را بازسازی کنند. در این زمان کورش طلا و نقره و وسائل زیادی به آنان کمک نمود و اجازه داد اشیای دزدیده شده معبد را نیز به اورشلیم بازگردانند. بازسازی اورشلیم تحت نظر عزرا، نحمیا و حجی آغاز شد و در زمان داریوش تکمیل شد.

قرون وسطی

در دوران وسطی جایگزینان اسکندر مقدونی بر اورشلیم حاکم شدند. تأثیر یونانی از این زمان بر اورشلیم ایجاد شد. بسیاری یهودیان یونانی شده و اسامی یونانی برگزیدند. بعضی یهودیان شورش کرده و پادشاهی هاسمونیان را ایجاد کردند. در سال ۳۷ قبل از میلاد هرود بزرگ به اورشلیم حمله کرد و آن را تسخیر نمود. هرود به عنوان نماینده امپراتوری روم بر اورشلیم حاکم بود. او معبد یهودیان را بازسازی نمود. بعد از مرگ هرود رومیان به‌طور مستقیم بر اورشلیم حاکم شدند. در این زمان شورشهایی علیه روم درگرفت تا اینکه تیتوس در سال ۷۰ میلادی اورشلیم را تسخیر کرد و برای تنبیه یهودیان معبد آنان را نابود نمود. در قرن اول میلادی اورشلیم به زادگاه دین جدید مسیحیت تبدیل شد و یهودیان و یونانیان زیادی شروع به مسیحی شدن کردند. هادریان امپراتور روم دستور داد که اورشلیم به صورت یک شهر بتپرست بازسازی شود. دستورهای او باعث شورش یهودا مکابی شد که سرانجام این شورش در سال ۱۳۲ میلادی شکست خورد. در ۱۵۰ سال بعد اورشلیم به یک شهر بی‌اهمیت بت‌پرست تبدیل شد.

دوران اسلامی

قرآن به صورت مستقیم از لغت اورشلیم استفاده نمی‌کند. بر اساس داستان معراج محمد در شب معراج به اورشلیم رفته و از آنجا به بهشت برده می‌شود. عمر بن خطاب به کمک کعب الاحبار اورشلیم را فتح کرد و محل معبد را که در آن زمان زباله دان بود پاکسازی نمود. او مسجد الاقصی و قبه الصخره را در محل معبد بنا نمود. در قرن ۱۱ میلادی خلیفه فاطمی الحکیم به اورشلیم مسلط شد و دستور داد تمامی کلیساها را نابود کنند. ناصر خسرو بازدید کننده ایرانی در سال ۱۰۴۷ میلادی از اورشلیم بازدید کرده و آن را توصیف می‌کند. در سال ۱۰۹۹ میلادی جنگجویان صلیبی اورشلیم را تصرف کردند. صلیبیان تمامی مسلمانان و یهودیان اورشلیم را قتل‌عام کردند. در سال ۱۱۸۷ میلادی صلاح الدین ایوبی اورشلیم را فتح کرد. در سال ۱۱۷۳ میلادی بنیامین تودلایی از اورشلیم بازدید کرد. در سال ۱۲۴۳ میلادی مسیحیان دوباره اورشلیم را به دست آوردند. در سال ۱۵۱۷ میلادی ترکان عثمانی اورشلیم را فتح کردند. سلیمان دستور داد که اورشلیم بازسازی شود.

در قرن ۱۹ میلادی قدرت امپراتوری عثمانی رو به زوال نهاد. بعد از شکست عثمانی در جنگ جهانی اول انگلستان کنترل اورشلیم را در دست گرفت. ژنرال ادموند آلنبی در سال ۱۹۱۷ وارد اورشلیم شد. در زمان حکومت انگلستان درگیریهای زیادی بین اعراب و یهودیان در اورشلیم درگرفت.[۴] در زمان جنگ جهانی دوم موج زیادی از یهودیان از اروپا وارد اورشلیم شدند. در سال ۱۹۴۷ میلادی سازمان ملل دستور به تجزیه منطقه به دو کشور اسرائیل و فلسطین را داد. بعد از این دستور درگیریها بر سر اورشلیم شدت گرفت. در سال ۱۹۶۷ و بعد از جنگ شش روزه اسرائیل کنترل اورشلیم را به دست آورد. این اولین باری بود که در دوهزار سال اخیر کنترل شهر مجدداً به دست یهودیان افتاده بود.

فرآوری: محمد پناه زاده (تحریریه ادیان نیوز)

منابع: اندیشه معاصر / خبرآنلاین