به گزارش ادیان نیوز(ردنا)؛ حجتالاسلام والمسلمین سید ابوالحسن نواب رئیس دانشگاه ادیان و مذاهب درباره جایگاه هند در جهان در زمینه ادیان گفت: هند مهمترین کشور جهان در زمینه ادیان است. اگر کسی از من بپرسد که اگر بخواهم در طول عمرم به یک سفر خارجی بروم، به کدام کشور سفر کنم؟ خواهم گفت به هند سفر کن. در هند هم تنوع، هم تکثر و هم توان اداره کشور وجود دارد. در بعضی کشورها یک سوم تنوع ادیانی هند وجود دارد و کشورشان به هم ریخته است و نمیتوانند این وضعیت را اداره کنند ولی حکومت هند با این تکثر توانسته مسلط باشد و این مهم است.
وی افزود: هندیها یک کشور یک میلیارد و دویست میلیونی را نه با سبک و سیاق چینیها که روحیات کمونیستی دارند و بلافاصله اعدام میکنند، بلکه با سبک و سیاق خودشان اداره میکنند. چین فقط در بخش توسعه اقتصادی تحول ایجاد کرده اما در آزادیهای اجتماعی و سیاسی تحولی نداشته است. کسی ممکن است این تنوع و تکثر را در چین هم مثال بزند اما اولاً این تنوع و تکثر قابل مقایسه با هند نیست و دوم آنکه هیچکس در چین این آزادی که در هند احساس میشود، ندارد. مسلمانان هند گله و شکایتی ندارند. البته مسئله کشمیر را استثنا میکنیم و درباره آن حرف داریم. اگر در مورد کشمیر هم هوشمندانه عمل کنند، وضع کشمیر هم متفاوت خواهد بود. هیچکس حاضر نیست چین را با هند مقایسه کند. مسلمانان اویغور در استان سینکیانگ چین واقعاً در فشار هستند و کسی آزادی به آنها نداده است اما اقتصاد را آزاد کردهاند چون نیاز کشور چین است.
نواب در ادامه گفت: کشورهای اروپایی هم نمیتوانند مثل هند باشند، گرچه ادعای آن را دارند. اروپاییها ظرافتی دارند که لبه خشن خود را نشان نمیدهند و مصداق مثل معروف دستکش مخملی هستند و اگر بتوانند، هیچ رحمی به مسلمانان نمیکنند. آنچه مهم است، اینکه اروپاییها همزمان با تحمل، سعی میکنند تغییر هویت هم بدهند. آنها سعی میکنند به مرور زمان فرهنگ خودشان را به مسلمانان تحمیل کنند و بیعفتی، بیعصمتی و مسائل اخلاقی را که اروپا در منجلاب آن فرو رفته طوری در میان مسلمانان تعمیم دهند که چند نسل بعد، دیگر هویتی برای مسلمانان باقی نماند. در حالی که در هند اصلاً چنین کاری نمیشود. این یک نکته لطیف جامعهشناختی است. حکومت هند تلاش نمیکند در هیچ هندو، بهره و سیکی تغییر ایجاد کند. البته اوضاع جهانی بهگونهای است که ممکن است عدهای به سمت سکولار شدن بروند اما این یک فرهنگ جهانی است، همانطور که سیکهای هند هم میگفتند نسل ما در حال سکولار شدن است. این وضعیت در ایران هم وجود دارد.
وی در پاسخ به این سؤال که آیا در هند تبلیغات دینی هم آزاد است یا خیر، پاسخ داد: همه کار میتوانند بکنند و هیچ محدودیتی ندارند. اگر کسی سیکها را دعوت به مسلمان شدن کند، کسی مانع نمیشود. هوشمندی در تحمل در هند به سرحد خود رسیده است. این را من میگویم که در هند زندگی کردهام. من در چهل سال گذشته یک روز از هند غافل نبودهام. تولیدات دانشگاه درباره هند کم نداریم و بیست عنوان از آثار دانشگاه درباره هند را در سفر خود به هند به همراه بردم.
رئیس دانشگاه ادیان و مذاهب همچنین گفت: هند برای ما مسئله اصلی است. مسجد بابری یک اختلاف سی چهل ساله در هند است. البته ریشه تاریخی دارد. بابر شاه که یک پادشاه مسلمان در زمان حکومت مسلمانان در هند بوده، بر روی معبدی، مسجد ساخته است. دادگاه اسناد را بررسی کرده و به این نتیجه رسیده که این مسجد، روی معبد ساخته شده است. مسجد بابری میتوانست یک کشتار صد هزار نفری داشته باشد ولی دادگاه حکمش را اعلام کرد و من آن هفته در هند بودم. سوپریم کورت بالاترین دادگاه هند حکم خود را در مورد مسجد بابری اعلام کرد که این مسجد باید دوباره معبد شود. البته تصویب کردند که یک زمین بزرگ در همان شهر در اختیار مسلمانان قرار گیرد تا در آن مسجد بسازند و حتماً هم حکومت یک بودجه در اختیار آنان قرار خواهد داد و مسلمانان هم از سراسر جهان کمک خواهند کرد. ببینید چطور با مسلمانان رایزنی کردند که خونی از بینی کسی جاری نشد. من نمیگویم امنیت هند ضعیف است اما این اتفاق در زمان دولت یک هندوی متعصب روی داده است. حل کردن چنین مسئلهای شوخی نیست.
نواب در ادامه گفت: برای چه روز عاشورا در هند تعطیل سراسری است؟ چون برای شیعیان احترام قائل هستند. این هم حرمت میآورد و هم همزیستی. یعنی کسی که ساکن هند است، میپرسد چرا این روز تعطیل است؟ پس به دنبال شناخت امام حسین(ع) میرود و وقتی شناخت، به همنوعش احترام میگذارد. این، به همزیستی کمک میکند. برای سیکها هم تولد رهبرشان را تعطیل کردهاند. سیکها در ایالتهای راجستان و پنجاب ساکن هستند. من با چهار ساعت پرواز به بمبئی رفتم و دیدم که در آنجا هم در همه جا عکسهای گورو نانک نصب شده است. روز تولد پیامبر اسلام(ص) هم برای اهلسنت تعطیل است. به هر حال عقلای قوم در هند تشخیص دادهاند که مردم با احترام در کنار یکدیگر زندگی میکنند و میتوان کشور را از نظر ادیانی اینطور اداره کرد. این به معنی نداشتن سیستم امنیتی نیست. چون به هر حال افرادی هستند که بخواهند اوضاع را به هم بریزند. منتهی با سیستم امنیتی مقتدر همه چیز را کنترل میکنند.
رئیس دانشگاه ادیان و مذاهب در بخش دیگری از سخنان خود گفت: ما نمیخواهیم از هند الگو بگیریم اما میتوان به آن به عنوان تجربه نگاه کرد. از الگو باید تبعیت کرد ولی تجربه را میتوان تغییر داد، اصلاح و بومیسازی کرد. به هر حال آنان با این روش کشور را اداره میکنند و به هموطنشان احترام قائل هستند. در هند ابتدا پذیرش مردمی ایجاد شده است. همزیستی مسالمتآمیز، کار حکومتها نیست و کار مردم است. میخواهم به مردم بگویم اینها اینطور با هم زندگی میکنند. یک میلیارد و دویست میلیون جمعیت با هم زندگی میکنند، حرف میزنند و به یکدیگر احترام قائل هستند. این باید در میان مردم جا بیفتد.