آیا بودیزم سراسر آرامش، شادی و امید و اسلام سرشار از نومیدی و ناآرامی است؟!
به گزارش ادیان نیوز(ردنا)؛ دکتر عبد الرحیم گواهی،عضو هیئت موسس مرکز پژوهش های ادیان جهان در پاسخ به یکی از روشنفکران دینی که گفته‌اند در ادیان ابراهیمی امید و آرامش و شادی وجود ندارد و این امور فقط در دین بودایی یافت می‌شود،بیان داشتند:
هرچند قبلاً، در پاسخ به سؤال دیگری قدری در این‌باره توضیح داده‌ایم، لیکن از آن‌جایی که باز این مسأله در سطح جامعه و به‌خصوص در بین بعضی از دانشگاهیان و روشنفکران رواج یافته و می‌تواند مقدمه‌ای برای بعضی از حرکت‌های تبلیغی برله بودیزم و علیه دین اسلام باشد، توضیحات مختصر دیگری را نیز به عرض می‌رسانیم.
۱- استاد محترم بیان کننده این نظریه که از شخصیت‌های بسیار برجسته حوزه و دانشگاه‌اند، متجاوز از یک دهه است که در فکر و عمل چنین گرایشی دارند، هرچند که تا این اواخر به این صراحت ان را بیان نمی‌کردند. طرفه آن‌که در سلوک عملی ایشان چندان این ویژگی‌ها ـ آرامش و شادی و امیدواری ـ به‌چشم نمی‌خورد.
۲- شاید ـ و بلکه به یقین ـ این استاد بزرگوار و دوست عزیز از سابقه وجود «راهب ـ سرباز»های بودایی در صومعه‌های دامنه کوه‌های مشرف به شهر کیوتو پایتخت سابق ژاپن خبر ندارند که هر از چند گاهی به حمایت از این و یا آن حاکم قدرتمند شوگونی از کوه سرازیر می‌شدند و با مشارکت تمام عیار در جنگ و خونریزی قدرت حکومت را به نفع فلان سردار نظامی تغییر می‌دادند.
۳- همچنین حتماً باید تاریخ این اظهارنظر استاد ارجمند مربوط به قبل از کشتار و قتل‌عام، و بلکه زنده زنده در آتش سوزاندن، مسلمانان میانمار (برمه) در کوچه و مسجد و بازار توسط بوداییان افراطی آن کشور و سردمداران راهب آن‌ها بوده باشد.
۴- البته که این سخن ما بدان معنا نیست که بودیزم یک‌سره خشونت وفلان دین یک‌سره محبت است، بلکه می‌خواهیم بگوییم که عکس این مطلب هم، که زیاد گفته و تبلیغ می‌شود، صحیح نیست و هرگز چنان نیست که ـ چنان‌که این آقا ادعا کرده‌اند ـ بودیزم سراسر امید و شادی و آرامش و اسلام نیز سرشار از نومیدی و غم و ناآرامی باشد. این‌چنین تقسیم‌بندی‌ها هرگز در تاریخ دینی بشر درست نبوده و نخواهد بود، بلکه
رگ رگ است این آب شیرین آب شور
در خلایق می‌رود تا نفخ صور
۵- متأسفانه مسائل و مشکلات فراوان جهان اسلام، منطقه و میهن عزیز اسلامی، طوری شده‌است که زمینه را برای این قبیل تبلیغات یک‌سویه باز کرده و موجب شده‌است تا عده‌ای سعی کنند از این آب گل‌آلود ماهی بگیرند و انواع و اقسام تبلیغات نادرست را علیه اسلام رواج دهند. آری:
اسلام به ذات خود ندارد عیبی
هر عیب که هست از مسلمانی ماست
۶- از طرف دیگر، اسلام و ادیان ابراهیمی همه چیز، حتی شادی و امید و آرامش را مسئولانه و متعبدانه می‌خواهند و تبلیغ می‌کنند. در اسلام همه چیز و همه کس در رابطه صحیح انسان ـ خدا ـ جهان تعریف و تبیین می‌شود. و الا این هنری نیست که انسان شخصاً، ولو در کنج صومعه یا خانقاهی، با امید و آرامش روزگار بگذراند و غم دیگرانش نباشد.
گفت آن گلیم خویش بیرون می‌کشد ز آب
وین سعی می‌کند که بگیرد غریق را
از همین‌رو آن فخر عالم و آدم فرمود: «مَن أَصبَحَ وَ لَم یَهتِمُّ بّاُمُورِ المُسلِمِین فَلَیسَ بِمُسلِمٍ»، یا این‌که برادر، وصی و خلیفه برحقش، مولای متقیان، در گنجینه بی‌پایان نهج‌البلاغه خویش در رابطه با امر به معروف و نهی از منکر در سخنانی نغز و متین می‌فرمایند که امر به معروف یا کوشش در راه اصلاح وضع مردم و جامعه باید با دل و دست و زبان، یعنی همه امکانات اصلاحی موجود در دسترس آدمی باشد.