تن‌فروشی در قبر را چه معنا کنیم؟
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، دکتر مهراب صادق‌نیا، استاد و عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب در جدیدترین پست تلگرامی‌اش چنین نوشت:
برای ما مسلمانان، مرگ و نمادهای آن، همواره افزایش حس اخلاقی زیستن را به دنبال داشته است. در ادبیات مذهبی ما آمده است که: «کفی بالموت واعظاً» یعنی مرگ برای اندرز دادن کافی است.
همیشه به ما می‌گفتند آدم باید برود قبرستان، قبرها و مرده‌ها را ببیند؛ برود تشییع جنازه و پشتِ سرِ تابوتِ مرده‌ها راه برود تا بلکه قدری عبرت بگیرد و اخلاقی‌تر زندگی کند.
خلاصه این‌که مرگ و قبر برای ما همیشه یادآور حساب و کتاب بوده و اسبابی برای اخلاقی‌تر شدن ما. ما با یاد مرگ دین‌دارتر می‌شدیم.
امّا حالا گویا اوضاع کمی فرق کرده است. هم مردم مُرده‌باز شده‌اند و هم مرگ و نمادهایش آن خوفناکی گذشته را ندارند. نشانه‌اش خبرهایی است از این دست: «زنی بی‌خانمان برای یک لقمه نان در قبر تن‌فروشی کرده است.»
عصر ایران از قول این زن نوشته است که «چند وقت پیش، دو روز گرسنگی کشیدم و سرِ آخر از روی ناچاری و در ازای یک ساندویج فلافل، در یک قبر خالی به خواسته‌ی ۳ مرد، تن دادم.»
به گمان برخی از جامعه‌شناسان، «مرگ» خط قرمزِ دین است. جامعه‌ای که بتواند ترس خود از مرگ را پشتِ سر بگذارد و مرگ و جهان پس از آن را با چیزی چون علم یا انکار کشف کند؛ به موعظه‌هایی که دین بر پایه‌ی مرگ بنا کرده است بی‌توجّه خواهد شد و آن جامعه در آستانه‌ی بی‌دین شدن است.
تن‌فروشی در قبر را باید یک هشدار دانست. اگر حرفِ آن خانم راست باشد و او به خاطر یک ساندویچ فلافل در قبر تن خود را حراج کرده است، باید به کارایی سیستمی که چهل سال است مدّعی اسلامی‌سازی جامعه است شک کرد.
وقتی قبرستان‌ها که همیشه از دین و دین‌داری فربه بوده‌اند، به محلّی برای تن‌فروشی تبدیل می‌شوند، چگونه می‌توان از اسلامی‌سازی خیابان، دانشگاه، سینما، فروشگاه، و پارک سخن گفت.
پایان پیام/م