بیماری و مرگ؛ واقعیّت‌های اجتماعی
ردنا (ادیان نیوز) / بیماری و یا مرگ ممکن است یک درگیری شخصی و اگزیستنسیالیستی تصوّر شوند؛ ولی فراموش نکنیم که در این میان شمار زیادی از تحولات (اغتشاشات) اجتماعی و تراژدی های انسانی وجود دارند که بر اثر بیماری‌ها و یا مرگ‌های فراگیر پدید آمده‌اند. برای نمونه، «مرگ سیاه» یا طاعون یک تراژدی غم‌بار بود که در اروپا در فاصله‌ی سالهای ۱۳۴۷ تا ۱۳۵۱ میلادی، جان ۲۵ میلیون اروپایی را گرفت.
این فاجعه در نهایت به یک تغییر عمیق اجتماعی انجامید. از آن‌جا در این میان، بیش‌تر جان‌باختگان از افراد فقیر جامعه بودند و مالکان و ثروتمندان توانسته بودند خود را به جاهای امن برسانند، این حادثه بدبینی عمیق فقیران نسبت به ثروتمندان را دامن زد و بدین‌وسیله، ناقوس مرگ فئودالیسم را به صدا درآورد و به عقیده‌ی ویلیام مک نیل زمینه‌ی نظام سرمایه داری را فراهم کرد.
«کرونا»، ویروس جسوری است و احتمالاً چند وقتی میهمان ناخواسته و ناخوانده‌ی ما خواهد بود. این بیماری بی‌گمان دگرگونی‌های اجتماعی‌ای را به همراه خواهد داشت، که اگر مدیریّت نشوند ممکن است از خودِ ویروس خطرناک‌تر باشند.
دوستی می‌گفت دیروز در یک پمپ بنزین در حکیمیّه‌ی تهران، شاهد بوده است که چطور مردم به یک ماشین نمره ۱۶ که در حال سوخت‌گیری بوده است پرخاش می‌کرده‌اند که این‌جا چه می‌کنی؟
مواجهه با این بیماری افزون بر کارهای درمان‌گری و بهداشتی، نیازمند یک مدیریّت کلان‌تر و پروژه‌ای است.
کرونا را باید به مثابه یک واقعیّت اجتماعی دید.
مهراب صادق‌نیا
۹۸/۱۲/۷