کوته‌نوشتی دربارۀ «حقوق سیاسی اقلیت‌های دینی ایران»
ردنا (ادیان‌نیوز)/ وضعیت حقوق پیروان ادیان توحیدی را نه از گزارش‌های بیگانه و مغرض، بلکه باید در خود قانون اساسی جمهوری اسلامی جُست. ادیانی که در قانون اساسی نظام جمهوری اسلامی ایران به رسمیت شناخته شده‌اند عبارت‌اند از یهود، مسیحیت (ارمنی، آشوری و کلدانی) زرتشتی و صابئی که مطابق قانون، آزادانه به زندگی عادی خود مشغولند. به طور کلی مطابق اصل ۱۹ قانون اساسی مردم ایران از هر قوم و قبیله که باشند، از حقوق مساوی برخوردارند و رنگ، نژاد، زبان و ماننند این‌ها سبب امتیاز نمی‌شود.
یکی از شونات زندگی اقلیت‌های دینی در کشور حیات سیاسی است که ضمن آن حق حضور در انتخابات (شورای شهر، مجلس شورای اسلامی و ریاست جمهوری) و داشتن نماینده در مجلس شورای اسلامی وجود دارد.
نکته جالب اینکه طبق سرشماری سال ۱۳۹۰ جمعیت ایران ۷۴۶۸۲۸۴۲ نفر (حدود هفتاد و پنج میلیون نفر) می‌باشد. برطبق همین سرشماری جمعیت مسیحیان ۱۱۷۷۰۴ نفر و کلیمیان ۸۷۵۶ نفر و زرتشتیان ۲۵۲۷۱ نفر که این تعداد حدود ۳درصد جمعیت کل کشور است [از این بین] جمعیت مسلمانان ۲۹۰نماینده و اقلیت‌های دینی با توجه به تعداد قلیلشان ۵ نماینده دارند.
اگر بخواهیم نسبتی میان جمعیت و تعداد نمایندگان داشته باشیم، باید بگوییم برای هر ۲۵۸۶۲۰ مسلمان یک نماینده به طور متوسط در مجلس شورای اسلامی حضور دارند، در حالی که مجموع اقلیت‌های دینی مجموعا ۱۵۱۷۳۱ نفر می‌باشند که ۵ نماینده دارند [یعنی حدودا هر ۳۰ هزار نفر]، نکته دیگر اینکه ۵ نماینده‌ی مذکور، حتی اگر جمعیت اقلیت‌های ایرانی کمتر از ۳ درصد حاضر هم شود، باز هم در تمام دوره‌های مجلس حضور دارند و این حقی است برای اقلیت‌های دینی که با توجه به اهمیت آن در قانون ذکر شده است.
پایان پیام/م