کرونا و رجعت به دین در جهان
ویژه شیوع ویروس کرونا
حادثه کرونا زمینه مستعدی است برای بازگشت انسان به تعبیر مولوی به روزگار وصل خویش و برای اینکه انسان از جهلیات و حباب ها و سراب ها و پایه های سستی که بر مبنای آنها زندگی مادی خودش را شکل داده است.
به گزارش ردنا (ادیان‌نیوز)؛ حوادثی مانند شیوع ویروس کرونا، با بسیاری از فلسفه های دست ساخته بشر، از سویی قابل هضم و تحلیل نیست و طبعا بسیاری از این مکاتب و فلسفه ها، امکان مواجهه درست با حوادثی فراگیر و جهانی مانند شیوع کرونا را درون خودشان ندارند. از سوی دیگر بلاها و سختی ها، فرصتی مناسب برای معنایابی و معنویت گرایی و رجعت به دین و معنویت است.
در این چارچوب در مصاحبه پژوهشی با حجه الاسلام و المسلمین علی سرلک عضو هیئت علمی دانشگاه هنر موضوع «رجعت به دین در جهان و معنویت گرایی ناشی از آن (ویژه کرونا) » را با طرح سؤالات زیر مورد بررسی و واکاوی قرار دادیم:
کارکرد فلسفه ها و مکاتب بشری برای معنویت زندگی بشر چیست؟
حجه الاسلام والمسلمین علی سرلک عضو هیئت علمی دانشگاه هنر: اساسا انسان موجودی است که به دلیل مزیت نسبی تفکرش و مزیت نسبی خلاقیتی که نسبت به سایر موجودات دارد همواره به دنبال معنایابی و فهم معنای آفرینش است. در نگاه توحیدی و الاهیاتی بزرگ ترین معنایی که او می تواند کشف کند یکدستی و وحدت این عالم است و اینکه تمام پدیده ها و تمام حوادث به یک نقطه و وحدت پیوند می خورند.
بشر اساسا وجودش معنایاب است. لذا برای آفرینشش یا باید به معنای حقیقی دست پیدا کند، یا اگر به معنای حقیقی دست پیدا نکرد چون ناگزیر است برای زندگی خودش معنایی داشته باشد آن معنا را می سازد. یعنی به واقع فلسفه های بشری و مکاتبی که پا به عرصه اندیشه گذاشته اند؛ تلاش های انسان هستند برای اینکه معنایی را بیافرینند و خلق کنند که در پرتو آن معنا حیات مادی خودشان را سامان دهند.
متن کامل این مطلب در اینجا قابل دریافت است
پژوهشگر: مهدی ناجی