روحانی‌ای که لاکچری نیست، اما آراستگی را دوست دارد
گزارشی از «دعوت» تلویزیون
«دعوت» عنوان برنامه افطار شبکه یک سیما در ایام ماه رمضان است که هر شب با موضوعی اجتماعی و با حضور یک روحانی به عنوان مجری ـ کارشناس روی آنتن می‌رود.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، ویژگی «دعوت» نسبت به برنامه‌های مشابه، حضور یک روحانی جوان است که نه سخنرانی می‌کند و نه موعظه و نصیحت؛ او نه به عنوان یک روحانی بلکه به عنوان یک کارشناس مسائل خانواده و نیز یک شنونده مقابل مهمانانش نشسته و آن‌ها را در روایت داستان همراهی می‌کند.
آن‌چه در ادامه می‌خوانید گزارشی از برنامه «دعوت» است که در گفت‌وگو با دو نفر از عوامل این برنامه تهیه شده است:
بخش عمده‌ای از جامعه با موضوعات «دعوت» درگیرند
مجتبی کشاورز ـ تهیه‌کننده دعوت ـ با بیان این‌که این برنامه دو سال است که شکل جدیدی به خود گرفته، اظهار کرد: بعد از چند سال، تصمیم گرفتیم غنای محتوایی «دعوت» را بالا ببریم و با توجه به استقبالی که از آن بخش برنامه می‌شد، «دعوت» را یک برنامه محتوایی کنیم. وقتی دیدیم جنگ‌های شبانه را شبکه‌های دیگر دارند، ما سعی کردیم محتوامحور باشیم. زمانی که به پخش برنامه ما اختصاص دادند، زمان افطار بود و طرح مباحث خانواده بهترین انتخاب بود.
این تهیه‌کننده افزود: برنامه به متخصص خانواده احتیاج داشت تا بحث‌ها را هدایت کند و فقط تعریف قصه نباشد. دلیل انتخاب محمد برمایی این بود که او از اول جزء «دعوت» بود. برمایی به خاطر تخصص، تجربه و محبوبیتش در حوزه خانواده برای این برنامه انتخاب شد. جاهایی کار یک مجری را انجام می‌دهد اما مجری نیست. شاید بتوان گفت کارشناس مجری است.
کشاورز تاکید کرد: ما ایشان را به عنوان مجری، سخنران یا خطیب نیاوردیم بلکه برای تخصص خودش و در جای خودش آوردیم. او محتوا را هدایت می‌کند. ما در «دعوت» ثابت کردیم اگر هر کسی را در جایگاه خودش استفاده کنیم کسی پس نمی‌زند.
او درباره نحوه انتخاب مهمانان در برنامه «دعوت» با بیان این‌که اول موضوع و بعد مصداق آن انتخاب می‌شود، بیان کرد: قبل از این‌که مهمان‌ها را انتخاب کنیم، موضوعات را انتخاب کرده‌ایم. موضوعاتی که دغدغه روز جامعه هستند انتخاب می‌شوند، بعد برای موضوعات مصداق پیدا می‌کنیم. ما برای قصه جذاب برنامه نمی‌سازیم؛ برای موضوع هدفمند سوژه جذاب پیدا می‌کنیم.
این تهیه‌کننده تلویزیون با بیان این‌که «دعوت» با فرم جدیدش پس از دو سال توانسته جایگاهی منطقی بین مخاطبان به دست آورد، افزود: دعوت با این فرم جدید در این دو سال به جایگاهی رسیده که مردم خودشان را در آن دیده‌اند. بخش عمده‌ای از جامعه با موضوعات این برنامه درگیر هستند. مردم با برنامه همذات‌پنداری داشتند و استقبال خوبی شد اما باید با تلاش بیشتر و شناخت ایرادات و احترام به نظر مخاطب بهتر شویم.
کشاورز تاکید کرد: تمام تلاش‌مان این بود که «دعوت» در تفکر خودش بهترین باشد و البته دنبال مقایسه با دیگر برنامه‌ها نبودیم.
این برنامه‌ساز در پاسخ به این پرسش که چگونه سلامتی مهمانان برنامه در شرایط خاص کنونی با وجود شیوع ویروس کرونا تضمین می‌شود، گفت: هر روز صحنه و پشت صحنه ضدعفونی شده و متخصصین اورژانس در برنامه حضور دارند. فاصله‌گذاری هم کاملا رعایت می‌شود.
لاکچری نیستم، اما زندگی‌ام منظم و آراسته است
در ادامه ،صحبت‌های محمد برمایی، روحانی‌ای را که به عنوان مجری کارشناس در برنامه «دعوت» حضور دارد درباره نحوه مشارکت در برنامه، پوشش مناسب یک روحانی در آنتن تلویزیون و نیز حضور این روحانی در فضای مجازی می‌خوانید.
برمایی در ابتدا با اذعان به این‌که مجری حرفه‌ای نیست درباره هدایت برنامه و نحوه کنترل زمان و محتوا گفت: گوشی‌ای که در طول برنامه در گوش من قرار دارد سه کار انجام می‌دهد؛ مهم‌ترین کار آن هدایت برنامه و ارتباط من با پشت صحنه است که مثلا چقدر از زمان باقی مانده و یا باید میان‌برنامه پخش شود. درواقع چهارچوب‌های رسانه‌ای را از بیرون به من می‌گویند چون من مجری حرفه‌ای نیستم که خودم بتوانم زمان را کنترل کنم. گاهی هم به‌قدری در محتوا غرق می‌شوم که زمان و برنامه‌ریزی برای پخش آیتم‌ها را فراموش می‌کنم. در این مواقع مجتبی کشاورز، تهیه‌کننده یا محمد پیوندی به عنوان سردبیر زمان پخش آیتم را به من یادآوری می‌کنند. دیگر این‌که برنامه خط سیری دارد که سرنخ آن در دستان محمد پیوندی (کارگردان هنری و سردبیر) است و کنترل محتوا برعهده من.
او ادامه داد: درواقع من با محتوا در این خط سیر بازی می‌کنم و بداهه‌گویی‌های من در حوزه محتوا است، اما سعی می‌کنیم خط سیر روایت را براساس چیزی که پیش از برنامه درباره‌اش صحبت کردیم، هدایت کنیم. چون به‌هم خوردن سناریو ما را از اهداف‌مان دور می‌کند. کار سوم نقطه پایان برنامه است. برنامه باید در اوج خود به انتها برسد. تشخیص و ترجیح من به لحاظ رسانه‌ای این است که یک گروه و تفکر تیمی نقطه اوج را مشخص کند و از طریق گوشی به من اطلاع بدهد. پذیرش این موارد به تصمیم‌گیری خودم روی آنتن بستگی دارد، اما تا به امروز به اندازه‌ای تصمیمات درست بوده که من هم پذیرفته‌ام.
این روحانی درباره نحوه پوشش در برنامه توضیح داد: رسم لباس پوشیدن در طلبگی را خود روحانیون می‌دانند و شاید مثلا یک طراح لباس به دلیل این‌که با این حوزه آشنا نیست نتواند مشورت بدهد. سال گذشته انتقادی به برنامه وارد شد که از نظر من هم درست گفتند؛ این‌که تنوع لباس محمد برمایی زیاد شد. البته هرشب یک رنگ لباس نبود؛ کلا هفت دست لباس بود که متنوع می‌پوشیدم و این به چشم آمد و دیده شد. واقعیت این است که من از همان دوران طلبگی به ظاهر اهمیت می‌دادم و سعی می‌کردم آراسته باشم. در تمام مدتی که من در برنامه‌های مختلف حضور داشته‌ام همیشه آراسته بوده‌ام و به این اعتقاد دارم، چراکه این‌جا رسانه است و منبر و هیات نیست که اگر لباسم کمی نامرتب بود عذرخواهی کنم. این‌جا رسانه است و فضای بصری اهمیت دارد. خودم هم آراستگی را دوست دارم و به سلیقه شخصی‌ام نزدیک است. امسال سعی کردم تنوع چندانی در لباس‌ها وجود نداشته باشد. من لاکچری نیستم اما زندگی‌ام بسیار منظم و آراسته است.
برمایی همچنین درباره فعالیت در فضای مجازی گفت: بسیار محدود و با خط‌کشی و مرزبندی در فضای مجازی حضور دارم و به هیچ عنوان دغدغه فالوئر و دیده‌شدن در این فضا را ندارم، چون خانواده، همسر و سه دختر دارم که در آرامش زندگی می‌کنند و نمی‌خواهم آرامش آن‌ها به‌هم بخورد. کسب و کاری هم در این فضا ندارم که دغدغه ثروت و اقتصاد داشته باشم و حضورم تنها به عنوان مبلغ حوزه خانواده است که به برخی تیترها اشاره کنم و پادکست‌هایی تولید کنم. صفحه شخصی خودم را شخص دیگری اداره می‌کند. فضای مجازی قوانین خاص خود را دارد و سعی می‌کنم سواد رسانه را در این فضا رعایت کنم.