خودتان را جای یک اهل سنت بگذارید؛ رسانه ملی مال همه ملت است واقعا؟

ردنا (ادیان نیوز) – خیلی از دوستان از منظر عدالت به نقد رسانه ملی پرداخته اند و صرفا دیده نشدن طبقه مستضعف را فریاد می زنند حال آنکه تبعیض نیز یکی از رویه های این رسانه است.

من اگر خودم را جای یک شهروند اهل سنت بگذارم و رسانه ملی نظام اسلامی را به نظاره بنشینم اینها را می بینم:

اول بگویم که انصافا بخش مهمی از محتوای رسانه ملی مناسب همه مذاهب است ولی اینها هم هست:

شبکه کودک از مخاطبان خواسته تا شعری را اجرا کرده از خود فیلم بگیرند و بفرستند. شعر اینگونه شروع می شود: «من بچه شیعه هستم خدا را می پرستم…» و تا انتها معارف شیعی را که برخی مشترک و برخی اختلافی است را می شمرد.

یا خواسته اذان بگویند. خب این که مشترک است ولی چرا اذان نوجوان اهل سنت کشور را پخش نمی کنید؟!

روحانیون محترم شیعه دائما به بیان احکام و تاریخ اسلام به روایت خودشان مشغول اند و هیچ سخنران اهل سنتی حق ندارد حتی برای تبیین عقیده خودش بدون ذکر موارد اختلافی وارد رسانه ملی شود الا در برخی شبکه های استانی آن هم بدون اذن ورود به تاریخ اسلام و نوعا محدود به بیان احکام.

حتی ظاهرا قرائت های قرآن، صرفا از اهل سنت خارج روا و برای داخلی ها دارای محدودیت هایی است! حداقل بنده از شبکه قرآن پخش قرائت اهل سنت ایران را ندیده ام.

خب حالا انصاف بدهید. من نوعی باید بگذارم بچه ام پای چنین تلویزیونی بزرگ شود؟ اول خودتان را جای یک اهل سنت بگذارید بعد جواب بدهید. اگر بخواهم هویت بچه ام حفظ بشود و رسانه ملی هم فقط رنگ شیعی داشته باشد باید چه کنم؟ به رسانه هایی که در سعودی و امارات تاسیس شده روی بیاورم که باز نگران تغییر هویت او هستم و راهی دیگر هم ندارم…

نگارنده قائل نیست که نباید عقاید شیعه بیان شود ولی معتقد است اولا دیگران هم باید فرصت بیان عقاید خود را بیابند و ثانیا کسی نباید حق داشته باشد عقیده دیگری را زیر سوال ببرد. می تواند روایت خودش را از تاریخ، عقیده یا احکام بیان کند و بگذرد و لزومی ندارد دیگری را زیر سوال ببرد.
یادداشت از علیرضا کمیلی