پاسخ آیت الله روحانی به چرایی عدم ذکر نام حضرت على (ع) در قرآن

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، متن پرسش وپاسخ مطرح شده بدین شرح است:

سوال: اگر امامت یکى از اصول دین است، پس اهمیت آن از توحید و نبوت و عدل و معاد کمتر نیست، پس چرا آشکارا وجوب آن در قرآن مطرح نشده است؟

جواب: باسمه جلت اسمائه؛ حدیث غدیر که شیعیان با آن امامت را اثبات مى کنند از نظر شیعه و سنى، مسلم و قطعى است زیرا هم از طرف شیعه و هم سنى به تواتر نقل شده است. این حدیث آشکارا بیان داشته که پیامبر (صلى الله علیه وآله) على (علیه السلام) را به امر الهى به جانشینى خود منصوب نمود. در عین حال، خداوند متعال در این باره تأکید نموده و تعهد کرده تا جان پیامبر (صلى الله علیه وآله) در امان باشد و در اثر اعتراض مردم به انجام این کار گزندى به او نرسد.

ایرادى که بر جانشینى حضرت على (علیه السلام) وارد کردند این بود که چرا آشکارا نام على (علیه السلام) در قرآن نیامده؟ ولى روشن شده که اگر نام مبارک حضرت على (علیه السلام) و امامان دیگر که از فرزندان او هستند در قرآن مى آمد، قرآن تحریف مى شد. و این است راز عدم ذکر نام على (علیه السلام) و ائمه (علیهم السلام) در قرآن….; علاوه بر این نقل صحیحى از ابى بصیر است که گفت: «از امام صادق (علیه السلام) پرسیدم مردم مى گویند: براى چه نام على و اهل بیتش در قرآن نیامده است؟» امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «به ایشان بگویید حکم نماز بر پیامبر (صلى الله علیه وآله) نازل شد و خداوند تعداد رکعات که سه یا چهار باشد را معین نکرد و این رسول خدا (صلى الله علیه وآله) بود که نماز را چنین تفسیر کرد». (۱) از این روایت روشن مى شود که تمامى روایت هایى که بر ذکر نام ائمه (علیهم السلام) در قرآن دلالت مى کند منظورشان تفسیر و تبیین و یا بیان شأن نزول و تأویل است بدون آنکه خداوند، ابلاغ صریح این مسأله را امر کرده باشد.

پی نوشت:
۱- قُولُوا لَهُمْ: إِنَّ رَسُولَ اللهِ (صلى الله علیه وآله وسلم) نَزَلَتْ عَلَیْهِ الصَّلاهُ وَ لَمْ یُسَمِّ اللهُ لَهُمْ ثَلاثاً وَ لاَ أَرْبَعاً، حَتَّى کانَ رَسوُلُ اللهِ (صلى الله علیه وآله وسلم) هُوَ الَّذى فَسَّرَ ذلِکَ لَهُمْ; اصول کافى، ج ۱، ص ۲۸۶; بحارالانوار، ج ۳۵، ص ۲۱۰; تفسیرالعیاشى، ج ۱، ص ۲۴۹; تفسیر فرات کوفى، ص ۱۱۰.